Μοσχαράκι κατσαρόλας: Τα απλά μυστικά για να λιώνει στο στόμα

  

Είναι κάποιες γεύσεις, που στο μυαλό μας έχουν διάσταση γιορτινή. Είναι κάποια πιάτα, που ξέρεις ότι έγιναν με ιδιαίτερη φροντίδα και με σκοπό να δηλώσουν αγάπη. Το μοσχαράκι κατσαρόλας, είναι ένα από αυτά τα κλασικά πιάτα.

Η συνταγές αυτές έχουν, σχεδόν πάντα, πίσω τους, μία μαμά που ψώνισε με προσοχή τα καλύτερα υλικά και τα μαγείρεψε με μαεστρία, περιμένοντας ένα «μπράβο ρε μάνα» και ένα φιλί.

Το πιάτο αυτό, είναι πιο απλό από ό,τι φαντάζεστε και έχει σίγουρα λιγότερα υλικά από ό,τι νομίζετε, αναλογιζόμενοι την ισορροπημένη και πλούσια γεύση που βγάζει. Έχει, ωστόσο τα κόλπα και τα μυστικά του για να γίνει τέλειο και να μείνει μαζί σας η συνταγή του, για πολλά τραπέζια και καλέσματα. Το βασικότερο, που πρέπει να προσέξουμε είναι τα κομμάτια του μοσχαριού, να είναι από χτένι, γιατί είναι πολύ τρυφερό και βγαίνει πολύ μαλακό.

Η γαρνιτούρα, του πιάτου αυτού, αν είναι κυρίως, μπορεί να είναι, πραγματικά, οποιοδήποτε άμυλο ή λαχανικό, ενώ το μοσχαράκι μπορεί να σερβιριστεί και μόνο του, με τη σαλτσούλα του, αν το σκεπτικό μας είναι να βγάλουμε μόνο μεζεδάκια στη μέση.

Τα μυστικά για το Μοσχαράκι Κατσαρόλας

Υλικά:

• 1,5 κιλό χτένι μοσχαρίσιο (κομμένο σε μερίδες ,πάχους, όπως το φιλέτο).

• 1 φλυτζάνι αλεύρι για το πανάρισμα

• αλάτι – πιπέρι

• 1 μεγάλο κρεμμύδι

• 2-3 σκελίδες σκόρδο

• 1 φλυτζάνι κρασί (κόκκινο ή ροζέ)

• 1 φλυτζάνι ελαιόλαδο

• 1 κύβο βοδινού (ψυγείου)

Εκτέλεση:

Αλατοπιπερώνουμε καλά, το κρέας, σε όλες τις πλευρές.
Βάζουμε το αλεύρι σε πιατέλα και πανάρουμε τα κομμάτια του κρέατος.
Ζεσταίνουμε το μισό ελαιόλαδο στο τηγάνι και ροδίζουμε τα κομμάτια του κρέατος, αφού πρώτα τινάξουμε το περισσό αλεύρι.
Μεταφέρουμε το κρέας που έχει θωρακιστεί και έχει πάρει χρώμα, σε μία πλασωτέ κατσαρόλα.

Στο ίδιο τηγάνι που ροδίσαμε το κρέας, προσθέτουμε το υπόλοιπο ελαιόλαδο και τσιγαρίζουμε πρώτα το κρεμμύδι, κομμένο σε καρεδάκια και μόλις μαλακώσει, το σκόρδο, γιατί καίγεται γρήγορα.

Σοτάρουμε για ένα λεπτό και τα δύο μαζί και σβήνουμε με το κρασί, «ξύνοντας» το τηγάνι για να πάρουμε τα καραμελωμένα κομμάτια.

Με σπάτουλα σιλικόνης, περιχύνουμε όλη την ουσία και το περιεχόμενο του τηγανιού, πάνω από το ροδισμένο μοσχάρι και το βάζουμε σε δυνατή φωτιά. Καλύπτουμε το κρέας με βραστό νερό και το αφήνουμε να μαγειρευτεί για 1-1,5 ώρα.
Στη μέση του βρασμού, συμπληρώνουμε λίγο βραστό νερό και το τσεκάρουμε στη 1 ώρα, αν έχει μαλακώσει.

Χαμηλώνουμε τη φωτιά και προσθέτουμε τον κύβο βοδινού, μέχρι να συμπυκνωθεί η σάλτσα.

Αυτή η συνταγή είναι χαρισμένη στην «κοινότητα» των μαγείρων του TasteIT, από την Ελένη, την Επτανήσια μαμά, του φίλου μου, του Διονύση.

Πηγή:www.newsit.gr

Ο Γιώργος Κωνσταντίνου κλείνει τα 90 και η Finos Film τον τιμά με ένα «χορταστικό» αφιέρωμα

 

Ενενήντα χρόνια ζωής συμπληρώνει σήμερα (27.10.2024) ο σπουδαίος ηθοποιός, Γιώργος Κωνσταντίνου και η Finos Film τον τιμά με ένα χορταστικό αφιέρωμα.

Ο Γιώργος Κωνσταντίνου, έγραψε με το ιδιαίτερο ταλέντο του, τη δική του ιστορία στον ελληνικό κινηματογράφο – έπαιξε σε άπειρες ταινίες στην Finos Film- που τον απογείωσε με την αξέχαστες ατάκες του.

Δημιουργικός, εργατικός και ιδιαίτερα δημοφιλής και αγαπητός στο κοινό, ο Γιώργος Κωνσταντίνου κατάφερε σε πάνω από 50 χρόνια καριέρας να μην τυποποιηθεί και να διατηρήσει το δικό του προσωπικό στυλ.

Απέδειξε μάλιστα πως είναι πολύπλευρο ταλέντο, αφού εκτός από τα αναμφισβήτητα υποκριτικά του προσόντα έδωσε εξαιρετικά δείγματα γραφής τόσο ως σκηνοθέτης όσο και ως σεναριογράφος σε θέατρο, κινηματογράφο και τηλεόραση.

Τα πρώτα χρόνια 

Γεννήθηκε στην Αθήνα και γονείς του ήταν δυο ιδιαίτερα δημοφιλείς καλλιτέχνες της οπερέτας της εποχής εκείνης, ο Μιχάλης Κωνσταντίνου και η Νίτσα Φιλοσόφου.

Από πολύ μικρή ηλικία ακολουθούσε τους γονείς του (που στο μεταξύ είχαν χωρίσει αλλά συνέχιζαν να δουλεύουν μαζί) στις περιοδείες που έκαναν στην επαρχία, τα λεγόμενα μπουλούκια.

Σε αυτές τις περιοδείες έπαιζαν ένα ρεπερτόριο σαράντα έργων, μένοντας σε κάθε πόλη για μήνες, μπορεί και έξι, παίζοντας συνέχεια και ανάλογα με την προσέλευση των θεατών. Συχνά ο Γιώργος Κωνσταντίνου έβγαινε κι εκείνος στη σκηνή σε μικρές εμφανίσεις, παίζοντας ακόμα και ρόλους ενηλίκων.

Έφηβος πια συμμετείχε σε ερασιτεχνικό θίασο, δίνοντας μάλιστα παραστάσεις σε στρατόπεδα ακόμα και εκτός Αττικής. Έκανε διάφορες δουλειές για το μεροκάματο σε εργοστάσια, σε βαλιτσάδικα, σε κοσμηματοπωλεία μέχρι που στα 18 του χρόνια κατατάχτηκε εθελοντής στην Αεροπορία, όπου έμεινε για τρία χρόνια.

Εκείνη την περίοδο και μετά από προτροπή της μητέρας του, αποφάσισε να σπουδάσει θέατρο. Γράφτηκε στη σχολή του Τάκη Μουζενίδη που όμως λίγο αργότερα ανέστειλε τη λειτουργία της.

Μεταπήδησε στη σχολή του Μιχάλη Κουνελάκη όπου ένιωσε να μην ταιριάζει και αποφάσισε να δώσει εξετάσεις για τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Απέτυχε να γίνει δεκτός (ο ίδιος εξηγεί πως ο λόγος ήταν πως έπαιζε «φυσικά» και χωρίς το στόμφο που χαρακτήριζε το στιλ της εποχής). Τελικά έγινε δεκτός στη Σχολή του Θεάτρου Τέχνης, όπου μαθήτευσε υπό τον Κάρολο Κουν και αποφοίτησε το 1958.

Το θέατρο

Πριν ακόμα τελειώσει τη σχολή θεάτρου, συμμετείχε στις παραστάσεις που ανέβαιναν από το Θέατρο Τέχνης. Η πρώτη του εμφάνιση έγινε στο ανέβασμα του Πλούτου από τον Κάρολο Κουν στο θέατρο Πεδίου Άρεως το καλοκαίρι του 1957. Συμμετείχε σε παραστάσεις όπως «Η Αυλή των Θαυμάτων», «Καλοκαίρι και Καταχνιά», «Ο Καλός Άνθρωπος του Σετσουάν» αλλά και στις ιστορικές «Όρνιθες» του Αριστοφάνη που προκάλεσαν σάλο όταν παίχτηκαν στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού το καλοκαίρι του 1959. Ήταν τότε που επέλεξε να συνεχίσει στο ελεύθερο θέατρο, ώσπου τρία χρόνια αργότερα τον προσέλαβε ο Μάνος Χατζιδάκις στη θρυλική παράσταση «Οδός Ονείρων» (1962). Την ίδια χρονιά πήρε ένα ρόλο στο θρυλικό ανέβασμα του «Καίσαρ και Κλεοπάτρα» δίπλα στην Αλίκη Βουγιουκλάκη.

Υπηρέτησε όλα τα θεατρικά είδη, παίζοντας αρχαία κωμωδία, Σαίξπηρ, κλασικά έργα του διεθνούς ρεπερτορίου, όπως των Μπρεχτ και Τενεσί Ουίλιαμς, αλλά και έργα νεότερων συγγραφέων και επιθεώρηση. Συνεργάστηκε επίσης με κορυφαίους Έλληνες συγγραφείς, όπως οι Αλέκος Σακελλάριος, Δημήτρης Ψαθάς, Ασημάκης Γιαλαμάς, Κώστας Πρετεντέρης, και Ιάκωβος Καμπανέλλης. Στην πορεία του πάνω στο θεατρικό σανίδι ο Γιώργος Κωνσταντίνου πρωταγωνίστησε σε πλήθος παραστάσεων, μεταξύ των οποίων το «Art», οι «Άθλιοι», ο «Επιθεωρητής», οι «Νταντάδες», οι «Όρνιθες», ο «Πλούτος», οι «Θεσμοφοριάζουσες», ο «Αμπιγιέρ», ο «Κατά φαντασίαν ασθενής» κ.ά.

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 πέρασε και στη συγγραφή θεατρικών έργων, τα οποία συχνά σκηνοθέτησε ο ίδιος με συνεργάτες μεγάλους πρωταγωνιστές, όπως οι Λάμπρος Κωνσταντάρας, Μάρω Κοντού, Ρένα Βλαχοπούλου, Ντίνος Ηλιόπουλος και Θύμιος Καρακατσάνης. Την υπογραφή του έχουν οι παραστάσεις: «Ο φανταστικός κόσμος του Μακρυπόδη» (1975-1976), «Μια παρθένα για μένα» (1976-1977), «Οι λόρδοι της λόρδας» (1977), «Ο λύκος και αν γέρασε» (1976-1977), «Πολίτης… Γάμα κατηγορίας» (1987), «Οι τελευταίοι Πασοκράτορες» (1989) και «Ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα» (2008).

Το 2013 συμμετείχε στη θεατρική παράσταση «Ειρήνη» του Αριστοφάνη, που παρουσιάστηκε στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού και περιόδευσε σε πολλά άλλα ελληνικά θέατρα. Συνέχεια είχαν πλήθος παραστάσεων, στις οποίες συνεχίζει ανελλιπώς να συμμετέχει μέχρι και σήμερα.

Ο κινηματογράφος

Ο Γιώργος Κωνσταντίνου συμμετείχε σε μόλις 26 ταινίες, η πλειοψηφία των οποίων γυρίστηκε το διάστημα 1961-68. Το κινηματογραφικό του ντεμπούτο έγινε το 1961 στην ταινία της Φίνος Φίλμ «Η Λίζα και η Άλλη», αλλά η σκηνή που χάλασε κόσμο και τον έκανε γνωστό στο κοινό ήταν στην ταινία «Χτυποκάρδια στο Θρανίο» (Κλ. Κονιτσιώτης, 1963), όπου υποδυόμενος έναν φοιτητή προσπαθούσε να περιγράψει σε ένα σερβιτόρο πώς είναι το προφιτερόλ.

Με τη Φινος Φιλμ συνεργάστηκε επίσης στις ταινίες «Μερικοί το Προτιμούν Κρύο» (1963), «Ο Φίλος μου ο Λευτεράκης» (1963) και φυσικά στο αξέχαστο «Ξύπνα Βασίλη» (1969). Μεσολάβησαν χαρακτηριστικοί ρόλοι, αφενός ως Αντωνάκης στην ταινία του Γιώργου Τζαβέλλα «Η Γυνή να Φοβείται τον Άνδρα» (Δαμασκηνός-Μιχαηλίδης, 1965) που παραμένει διαχρονικά αγαπημένη και αφετέρου ως Φίλιππος Αγγελούτσος στο «Καλώς Ήλθε το Δολλάριο» (Ανζερβός, 1967) του Αλέκου Σακελλάριου. Η τελευταία κινηματογραφική του παρουσία ήταν το 2012 στην ταινία «Αν» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη.

Ο Γιώργος Κωνσταντίνου δοκίμασε να περάσει και πίσω από τις κάμερες, σκηνοθετώντας με το δικό του χαρακτηριστικό ύφος δύο φιλμ. Το 1966 σκηνοθέτησε (και πρωταγωνίστησε) με επιτυχία στην ταινία της Φίνος Φίλμ «Πέντε Χιλιάδες Ψέμματα» και την ταινία «Άνθρωπος για Όλες τις Δουλειές» (Αφοί Ρουσσόπουλοι – Γ. Λαζαρίδης – Δ. Σαρρής – Κ. Ψαρράς).

Αξιοσημείωτη είναι η παρουσία του και στην ελληνική τηλεόραση, στην οποία προσέφερε για 30 ολόκληρα χρόνια. Ήταν σκαπανέας της μυθοπλασίας στις ελληνικές οθόνες καθώς από το 1971 ξεκίνησε να γράφει (και να πρωταγωνιστεί) το «Δρ Τικ», σουρεαλιστικές ιστορίες με θέμα τα απίθανα που αντιμετώπιζε ένας ψυχίατρος γεμάτος νευρικά τικ. Στις δεκαετίες που ακολούθησαν, δημιούργησε πολλές τηλεοπτικές σειρές, όπως οι: «Ανθρώπινες ιστορίες», «Άσε τον κόσμο να γελάσει», «Τρεις κι ο κούκος», «Μη μου γυρνάς την πλάτη», «Πατήρ, υιός και πνεύμα», «Τα επτά κακά της μοίρας μου», «Γραμματέας για κλάματα» κ.ά.

Προσωπική ζωή 

Ο Γιώργος Κωνσταντίνου έχει επιλέξει να κρατά την προσωπική του ζωή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Έχει κάνει τρεις γάμους και έχει αποκτήσει δύο παιδιά: την Άννα Μαρία που είναι επίσης ηθοποιός και τον Γιώργο που είναι βραβευμένος πιανίστας.

Το 2017 κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία του με τίτλο «Showtime» (εκδόσεις Ιανός).

Διακρίσεις 

Το 2006 τιμήθηκε από το Κέντρο Μελέτης και Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου – Θεατρικό Μουσείο με το έπαθλο «Παναθήναια» για την ερμηνεία του σε νούμερο επιθεώρησης.

Το 2010 τιμήθηκε με το Βραβείο Κοινού του περιοδικού Αθηνόραμα για την ερμηνεία του στην παράσταση «Ο Αμπιγιέρ».

Το 2010 τιμήθηκε με το ειδικό τιμητικό βραβείο για τη συνολική του προσφορά, από τα «Πρόσωπα 2009» τα βραβεία που απένειμε το περιοδικό TV Έθνος.

Πηγή:www.newsit.gr

Washington Post: Μπάχαλο στην εφημερίδα του Τζεφ Μπέζος μετά το «μπλόκο» στη στήριξη της Κάμαλα Χάρις

 

Μεγάλη αναταραχή επικρατεί στην Washington Post, ιδιοκτησίας Τζεφ Μπέζος μετά την απόφαση της εμβληματικής εφημερίδας να μη στηρίξει κανέναν υποψήφιο στις προεδρικές εκλογές της 5ης Νοεμβρίου στις ΗΠΑ, ούτε σε μελλοντικές εκλογές, όπως ανακοίνωσε την Παρασκευή (25.10.2024), ο γενικός διευθυντής της, Ουίλιαμ Λιούις.

Η μεγάλη αμερικανική εφημερίδα Washington Post, ιδιοκτησίας του Τζεφ Μπέζος, είχε στηρίξει τους Δημοκρατικούς στις προεδρικές εκλογές του 2008, του 2012, του 2016 και του 2020.

«Γνωρίζουμε ότι αυτή η απόφαση θα ερμηνευτεί ποικιλοτρόπως, ότι θα θεωρηθεί ως σιωπηρή στήριξη σε έναν από τους υποψηφίους ή ως απόρριψη του άλλου, ή ως αποφυγή των ευθυνών μας. Είναι αναπόφευκτο. Εμείς δεν έχουμε αυτήν την άποψη» ανέφερε ο Λιούις.

Ο Ουίλιαμ Λιούις περιέγραψε την απόφαση ως «επιστροφή στις ρίζες», υπενθυμίζοντας ότι η Washington Post δεν είχε στηρίξει κανέναν υποψήφιο το 1960, όταν εξελέγη πρόεδρος ο Τζον Φ. Κένεντι. Υπερασπίστηκε την απόφαση να μην ταχθεί υπέρ του ενός ή του άλλου λέγοντας ότι είναι «σύμφωνη με τις αξίες» της εφημερίδας, που φέρει κάτω από τον τίτλο της το ρητό «Η δημοκρατία πεθαίνει στο σκοτάδι».

«Η δουλειά μας, ως εφημερίδα στην πρωτεύουσα της σημαντικότερης χώρας του κόσμου, είναι να είμαστε ανεξάρτητοι. Αυτό είμαστε και αυτό θα είμαστε πάντα», κατέληξε ο CEO.

Ο Λιούις απέρριψε τους ισχυρισμούς ότι ο δισεκατομμυριούχος της Amazon μπλόκαρε την υποστήριξη στην Κάμαλα Χάρις  – σπάζοντας 36 χρόνια παράδοσης στην εφημερίδα – μόλις 11 ημέρες πριν από τις εκλογές. 

«Οι αναφορές γύρω από τον ρόλο του ιδιοκτήτη της Washington Post και την απόφαση να μην δημοσιεύσει προεδρική υποστήριξη ήταν ανακριβείς», ανέφερε ο Λιούις σε δήλωσή του, σύμφωνα με την Daily Beast.

«Είμαστε μια ανεξάρτητη εφημερίδα»

«Είμαστε μια ανεξάρτητη εφημερίδα και πρέπει να υποστηρίζουμε την ικανότητα των αναγνωστών μας να αποφασίζουν μόνοι τους».

Η απόφαση της Παρασκευής, ακολουθεί την απόφαση της εφημερίδα Los Angels Times, της οποίας ο δισεκατομμυριούχος ιδιοκτήτης, Patrick Soon-Shiong, αρνήθηκε επίσης να εκφράσει την υποστήριξήτης, οδηγώντας σε μια σειρά από παραιτήσεις από τη συντακτική ομάδα.

Στις 30 Σεπτεμβρίου, η εφημερίδα New York Times τάχθηκε υπέρ της νυν αντιπροέδρου ενώ νωρίτερα σήμερα η συντηρητική New York Post κάλεσε τους αναγνώστες της να ψηφίσουν τον Ντόναλντ Τραμπ.

Ο συντάκτης της WashPo, ο Ρόμπερτ Κάγκαν, έχει ήδη παραιτηθεί λόγω της απόφασης, ενώ 2.000 αναγνώστες ακύρωσαν τις συνδρομές τους μέσα σε 24 ώρες.

Εξοργισμένοι εργαζόμενοι υψηλού προφίλ έχουν επίσης καταφύγει στα social media κατακεραυνώνοντας την ανακοίνωση της Παρασκευής.

«Δεν υπέγραψα να γίνω δημοσιογράφος για να σιωπήσω σε ό,τι έχει μεγαλύτερη σημασία. Δεν ήρθα εδώ για να είμαι δειλός. Κάποιοι από εμάς πραγματικά, αληθινά πιστεύουν στο να λένε την αλήθεια στην εξουσία. Μας πρόδωσαν σήμερα», έγραψε η αρθρογράφος της Washington Post, Karen Attiah στο Χ την Παρασκευή.

Ο Μάρτι Μπάρον, πρώην εκδότης της Washington Post, χαρακτήρισε την απόφαση της εφημερίδας «δειλία, με θύμα τη δημοκρατία».

Οι διάσημοι δημοσιογράφοι του Γουότεργκεϊτ, Μπομπ Γούντγουορντ και Καρλ Μπερνστάιν επέκριναν επίσης την απόφαση να κρατήσει η Washington Post ουδέτερη στάση.

«Σεβόμαστε την παραδοσιακή ανεξαρτησία της συντακτικής σελίδας, αλλά αυτή η απόφαση 11 ημέρες πριν από τις προεδρικές εκλογές του 2024 αγνοεί τα συντριπτικά ρεπορτάζ της ίδιας της Washington Post για την απειλή που αποτελεί ο Ντόναλντ Τραμπ για τη δημοκρατία», ανέφεραν σε κοινή δήλωσή τους που δημοσίευσε το CNN την Παρασκευή.

Ο Μπέζος, ο οποίος αγόρασε την Washington Post το 2013, δεν έχει τοποθετηθεί δημοσίως για τις προεδρικές εκλογές, εν μέσω ισχυρισμών από ορισμένες πηγές της εφημερίδας που εικάζουν ότι δεν θέλει να αποξενώσει τον Τραμπ καθώς αποκτά δυναμική για την ανακατάληψη του Λευκού Οίκου.

Πηγή:www.newsit.gr