Το να φτιάχνει κάποιος καλή πίτα, τα παλιά χρόνια, ήταν δείγμα νοικοκυροσύνης και μαγειρικής τέχνης. Αναφερόταν, δηλαδή στις αρετές της νύφης, και μάλιστα πολύ ψηλά. Ο λόγος, είναι γιατί στους περισσότερους από εμάς αρέσει πολύ να τρώμε πίτες και ο καθένας έχει τη δική του προσωπική αγαπημένη.
Το απόλυτο comfort food, οι πίτες, μπορούν να φαγωθούν όλες τις ώρες τις ημέρας, σε κάθε συνθήκη, στο σπίτι στο σχολείο, στο δρόμο, στο αυτοκίνητο, στο γραφείο. Δεν χρειάζονται τάπερ και ειδική προετοιμασία αποβραδίς. Φτιάχνεις ένα ταψί και έχεις τουλάχιστον για 2 μέρες, νόστιμο και εύκολο φαγητό, που δεν θέλει ούτε ζέσταμα.
Το αιώνιο, σχετικό, debate είναι το φύλλο. Ποιο είναι το ιδανικό είδος φύλλου και βέβαια αν θα είναι αγοραστό ή χειροποίητο. Τα πράγματα είναι απλά, εδώ κανείς δεν κρίνει κανέναν, απλώς αναζητούμε όλοι μαζί το καλύτερο για την κάθε περίσταση και ό,τι μπορεί ο καθένας να κάνει πιο εύκολα και αποτελεσματικά.
Αρχικά, λοιπόν, κάθε είδος πίτας, έχει και το σωστό είδος φύλλου, ανάλογα με το αποτέλεσμα που περιμένουμε κάθε φορά. Το φύλλο κρούστας είναι σωστό για τη σουφλεδοτυρόπιτα με τη σόδα και τα αυγά, η σφολιάτα και το κουρού. για ατομικές τυρόπιτες και τάρτες. Όμως εμείς θα μιλήσουμε για τις πίτες με το χωριάτικο φύλλο και τα μυστικά για να μείνει τραγανό, ασχέτως αν το ανοίξουμε εμείς ή το πάρουμε από το σούπερ μάρκετ.
Tips για τραγανή χωριάτικη πίτα
Προμηθευτείτε ένα ταψί για πίτες. Χαμηλό, λεπτή λαμαρίνα, να το έχετε μόνο για τις πίτες. Πιστεύω ότι στη λαϊκή αγορά της γειτονιάς σας, θα βρείτε ένα, στο μέγεθος που κάνει για το φούρνο σας.
Να φτιάχνετε τη γέμιση της πίτας, πιο νωρίς από την ώρα που θα τη στήσετε και θα τη βάλετε φούρνο, έτσι ώστε να έχει κρυώσει εντελώς και να μην μαλακώσει τα φύλλα.
Να είναι η γέμιση υδαρής, χωρίς, όμως περιττά υγρά, ενώ η ποσότητά της να μην είναι υπερβολική, έτσι ώστε στο δάγκωμα να μην φεύγει το υλικό δεξιά-αριστερά.
Μπορείτε να βουτυρώσετε ή να λαδώσετε το ταψί, με πινέλο ή με το χέρι, χωρίς, όμως να μένουν πολλά λάδια. Σε αυτό το στάδιο, ξεκινάτε την προθέρμανση του φούρνου, στους 180 βαθμούς, στις αντιστάσεις, βάζοντας τη σχάρα στη χαμηλότερη θέση, χωρίς να ακουμπάει το ταψί κάτω, φυσικά.
Το καλύτερο χωριάτικο φύλλο, αγαπητοί μου, είναι το φύλλο που μπορούμε να έχουμε κάθε φορά. Εγώ, που δεν έχω υπομονή να το ανοίξω η ίδια, επιλέγω έτοιμο φύλλο βέργας, από το σούπερ μάρκετ ή από μικρά τοπικά πρατήρια αν βρεθώ σε προσφυγική γειτονιά. Τα αγοράζω και τα καταψύχω. Τα φύλλα αυτά, είναι συνήθως 4. 2 κάτω και 2 πάνω.
Το στήσιμο των φύλλων είναι σημαντικό. Φροντίζουμε, λοιπόν, το πρώτο να πιάνει σχεδόν όλο το ταψί και να εξέχει λίγο περισσότερο από τη μία μεριά, ενώ το δεύτερο να εξέχει λίγο περισσότερο από την αντίθετη. Λαδώνουμε τα φύλλα, αλλά όχι υπερβολικά, με ότι θέλουμε, λιωμένο βούτυρο, ελαιόλαδο ή φυτικό λάδι.
Βάζουμε τη γέμιση, φροντίζοντας να πάει λίγο περισσότερο στα τοιχώματα, γιατί εκεί θα υπάρχει περισσότερο φύλλο.
Συνεχίζουμε με το επόμενο φύλλο που βάζουμε τσαλακωμένο στο κέντρο του ταψιού, χωρίς να εξέχει πουθενά. Λαδώνουμε και διπλώνουμε τις μύτες των κάτω φύλλων που εξέχουν. Τελειώνουμε με το τελευταίο φύλλο, το οποίο μόλις λαδωθεί, μπορούμε να το διπλώσουμε στο κάτω μέρος, ανασηκώνοντας ελαφρά την πίτα μας, ή να κάνουμε κόθρο με τα δάχτυλά μας.
Χαράζουμε βαθιά και ραντίζουμε με λίγο νεράκι. Αν θέλετε σουσάμι ή μαυροκούκι, τώρα είναι η ώρα να βάλετε.
Φουρνίζουμε, σταυρώνοντας προαιρετικά, για 50΄- 60΄ ανάλογα με τον φούρνο σας και το χρώμα που σας αρέσει να έχει η πίτα σας. Όταν ψηθεί τη βγάζουμε από το φούρνο να κρυώσει και για να βεβαιωθούμε ότι είναι τραγανή και από κάτω, κουνάμε το ταψί, γιατί το ζητούμενο είναι να ξεκολλάει και να στριφογυρνάει με ευκολία. Πρέπει τα κομμάτια να είναι λεπτά και «αλύγιστα», όταν κόψετε για να σερβίρετε.
Μην αφήσετε την πίτα να κρυώσει, χωρίς να έχετε ένα σχαράκι κάτω από το ταψί ώστε να περνάει ο αέρας και να μην πανιάσει το κάτω φύλλο.
Αν πρέπει να τη βάλετε στο ψυγείο την επόμενη μέρα, σίγουρα το φύλλο θα πάρει υγρασία. Φροντίστε να γίνει τόσο υπέροχη, που να την ευχαριστηθείτε, την πρώτη ημέρα.
