Ανεξήγητο θαύμα της φύσης: Το εκκλησάκι με τα 17 δέντρα στην Αρκαδία που μπήκε στο βιβλίο Γκίνες!!

Η διαδρομή προς την Αγία Θεοδώρα Βάστα αποζημιώνει και με το παραπάνω τον επισκέπτη, αφού το τοπίο είναι ειδυλλιακό.

Καθώς κανείς πλησιάζει, το βουητό των νερών που αναβλύζουν από τα θεμέλια της μικρής εκκλησίας ακούγεται ολοένα και εντονότερο, προκαλώντας στον επισκέπτη δέος μπροστά στο θέαμα που τελικά αντικρίζει.

 

Δεκαεφτά μεγάλα δέντρα ξεπηδούν από την στέγη ενός μικρού πέτρινου ναϊδρίου στην Αγία Θεοδώρα Βάστα, την ώρα που από τα θεμέλιά της αναβλύζουν τα νερά ενός κεφαλαριού. Γιορτάζει στις 11 Σεπτεμβρίου, ωστόσο χιλιάδες προσκυνητές επισκέπτονται το εκκλησάκι όλο το χρόνο για να προσκυνήσουν και να θαυμάσουν αυτό το μοναδικό σύμπλεγμα. Ένα ανεξήγητο θαύμα της φύσης που κυριαρχεί στο γαλήνιο αυτό τοπίο.

 

Όσο εντυπωσιακή είναι η εικόνα του μικρού Ναού της Αγίας Θεοδώρας, άλλο τόσο εντυπωσιακή είναι η ιστορία της ζωής της.

 

Σχετικά με την Οσιοπαρθενομάρτυρα Θεοδώρα, της οποίας η μνήμη τιμάται κάθε χρόνο στις 11 Σεπτεμβρίου στο χωριό Βάστα Αρκαδίας, έχουν ακουστεί πολλές και διάφορες ιστορίες, κυρίως για τον τρόπο με τον οποίο άρχισε να υπηρετεί το μοναχισμό.

 

Οι δύο πιο γνωστές ιστορίες αναφορικά με την Αγία Θεοδώρα έχουν ως εξής: σύμφωνα με την πρώτη, η Αγία καταγόταν από μία φτωχή οικογένεια και εφόσον ήταν το μεγαλύτερο παιδί της, εξαιτίας της οικονομικής ανέχειας της οικογένειάς της, αναγκάστηκε να μεταμφιεστεί σε άνδρα και να υπηρετήσει ως μισθοφόρος στρατιώτης.

Τότε τον ερωτεύτηκε μία νεαρή κοπέλα (ως Θεόδωρο πλέον) και επειδή δεν υπήρξε ανταπόκριση από τον Θεόδωρο, η νεαρή τον κατηγόρησε ότι την είχε αφήσει έγκυο. Έτσι φαίνεται να οδηγήθηκε στο μαρτύριο από την οικογένεια της κοπέλας.

 

Σύμφωνα με τη δεύτερη εκδοχή, η Αγία καταγόταν από χωριό της Πελοποννήσου, με πιθανότερες τις περιοχές της Αρκαδίας και της Μεσσηνίας. Η οικογένειά της ήταν εξαιρετικά θεοσεβούμενη και προφανώς έτσι ήρθε και εκείνη κοντά στο Θεό.

Αποκορύφωμα της αφοσίωσής της και της αγάπης της γι’ Αυτόν αποτέλεσε η απόφασή της να συνεχίσει τη ζωή της σε μοναστήρι και να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στο Χριστό.

Συνέβη όμως το εξής παράδοξο γεγονός: η Αγία Θεοδώρα προτίμησε να εγκαταβιώσει σε ανδρική Μονή και όχι σε γυναικεία. Ωστόσο στη Μονή της Παναΐτσας, όπου και έμενε μεταμφιεσμένη σε άνδρα με το όνομα Θεόδωρος, αποτέλεσε παράδειγμα προς μίμηση χάρη στην υπακοή και την ταπεινοφροσύνη της.

Γι’ αυτό και ο Ηγούμενος της είχε αναθέσει εξαιρετικά υπεύθυνες εργασίες στη Μονή. Κατά την περίοδο που έπληττε λιμός την περιοχή ο μοναχός Θεόδωρος επισκεπτόταν τα σπίτια των Χριστιανών αναζητώντας βοήθεια.

Μία από τις γυναίκες όμως που επισκέφθηκε τον κατηγόρησε πως την άφησε έγκυο. Όπως είναι φυσικό, αυτό δεν θα μπορούσε να ισχύει.

Παρόλα αυτά η Αγία Θεοδώρα, αν και αρνήθηκε τις κατηγορίες, ακολούθησε τους γονείς της γυναίκας ως το χωριό Βάστα της Αρκαδίας, όπου και εκτελέστηκε με αποκεφαλισμό.

Όταν πλέον οι κατήγοροί της αντίκρισαν το γυμνό σώμα της και κατάλαβαν τι είχε συμβεί ζήτησαν συγχώρεση από το Θεό. Σύμφωνα με την παράδοση μάλιστα, η Αγία θεοδώρα φαίνεται να παρακάλεσε το Θεό, πριν τον αποκεφαλισμό της, οι τρίχες του κεφαλιού της να γίνουν δέντρα, το αίμα της ποτάμι για να τα ποτίζει και το σώμα της ναός.

 

Σύμφωνα με τον Πρωτοσύγγελο της Ι.Μ. Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως, π. Ιάκωβο Κανάκη, η επικρατέστερη άποψη είναι η δεύτερη.

Ο π. Ιάκωβος αναφέρει πως σύμφωνα με την έρευνα της Μητροπόλεως που έχει βασιστεί σε εικόνες και συναξάρια, η Αγία Θεοδώρα παντού εμφανίζεται ως ασκητική φυσιογνωμία και πουθενά ως στρατιώτης.

 

Η έρευνα της Μητροπόλεως επικεντρώνεται σε δύο πιθανότητες για το λόγο που οδήγησε την Αγία να εγκαταβιώσει σε ανδρώο μοναστήρι: α) με αυτόν τον τρόπο ήθελε να κάνει περισσότερους και ενεργούς ασκητικούς αγώνες και β) έτσι θα χάνονταν πλήρως τα ίχνη της.

 

Το εκκλησάκι βρίσκεται κοντά στη Μεγαλόπολη. Το προσκύνημα είναι ανοικτό για το κοινό από το πρωί έως τη δύση του ήλιου και σε αυτό τελούνται παρακλήσεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως ένα θαύμα της φύσης, αφού το μικρό κτίσμα περιβάλλεται από 17 δέντρα που με την πρώτη ματιά του περιηγητή φαίνεται να προέρχονται κατευθείαν από τη στέγη του και οι κορμοί τους να διακλαδίζονται προς τον ουρανό. Δεν είναι έτσι ακριβώς όμως.

 

Στην πραγματικότητα οι ρίζες των δέντρων περνώντας μέσα από τους τοίχους καταλήγουν στο έδαφος, ενώ οι κορμοί και τα κλαδιά αναρριχώνται και βρίσκουν διέξοδο από τη στέγη.

Όσον αφορά στο εσωτερικό, μπορούμε να πούμε πως είναι ένας πολύ μικρός χώρος, λιτός, με ξεθωριασμένες από τη φθορά του χρόνου τοιχογραφίες και χωρίς ιδιαίτερους στολισμούς και εκκεντρικότητες.

 

Όπως μας διαβεβαίωσε ο π. Ιάκωβος Κανάκης οι υπεύθυνοι της Μητροπόλεως έχουν απευθυνθεί σε πολιτικούς μηχανικούς, αλλά και άλλους επιστήμονες όπως αρχιτέκτονες και γεωπόνους, οι οποίοι θεωρούν ως ένα επιστημονικά ανεξήγητο φαινόμενο το ότι τα πλατάνια βρίσκονται τόσα χρόνια και υπό αυτές τις συνθήκες σε αυτή τη θέση.

 

Σύμφωνα με τον Πρωτοσύγγελο οι επιστήμονες που έχουν κληθεί το θεωρούν κυριολεκτικά θαυμαστό και υπερφυσικό φαινόμενο.

 

Όπως ανέφερε ο ίδιος το προσκύνημα δεν έχει μόνο Έλληνες επισκέπτες αλλά προκαλεί το ενδιαφέρον και των ξένων επισκεπτών. Ανάμεσά τους βέβαια, θα συναντήσει κανείς και δύσπιστους προσκυνητές που προσπαθούν, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο π. Ιάκωβος, να βρουν τη λύση «ανάμεσα στις πέτρες του κτίσματος», χωρίς όμως τελικά να μπορούν να ερμηνεύσουν το γεγονός.

πηγη:taz.gr

Όταν η Αθήνα είχε ποτάμι. 20 καρέ ενός άλλου κόσμου

Φωτογραφίες βγαλμένες από μια άλλη εποχή, δείχνουν ένα πρόσωπο της Αθήνας που οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν (Pics)

Αθήνα, 2016. Ρέματα μπαζωμένα, ρυμοτομία τραγική, πράσινο ανύπαρκτο ή έστω εμφανώς περιορισμένο, γκρίζες πολυκατοικίες, γκρίζα αισθητική με λίγες μονάχα φωτεινές εξαιρέσεις.

Ανεβαίνοντας στον Λυκαβηττό, φτάνεις έξω από το θρυλικό του θέατρο. Από εκεί προχωράς λίγο ακόμα και με περπάτημα πέντε λεπτών οδηγείσαι στο πιο ψηλό του σημείο, στο εκκλησάκι που φιγουράρει στην κορυφή, στον ναό του Αγίου Γεωργίου που καθημερινά συγκεντρώνει στο μικρό του προαύλιο, παρέες, ζευγαράκια και τουρίστες.

Το μάτι αντικρίζει περιμετρικά το μεγαλύτερο μέρος του λεκανοπεδίου, ασφυκτικά κτισμένο. Μόνη διέξοδος διαφυγής, οι λόφοι, τα βουνά και η θάλασσα στο βάθος. 

Μέσα σε 100 και κάτι χρόνια η Αθήνα χτίστηκε ασφυκτικά χωρίς να υπάρχει σωστή δόμηση και με τα ποτάμια της να μπαζώνονται κόντρα στα όσα προβλέπει από μόνη της η φύση. Πρόχειρες κατασκευές και κυρίως, κακή συντήρηση. Πλέον, κάθε φορά που βρέχει προσευχόμαστε να μην θρηνήσουμε θύματα, και αυτό δεν είναι υπερβολή. Το ίδρυμα Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών έχει πολλάκις τονίσει ότι έχουν φράξει οι πανάρχαιοι δρόμοι διαφυγής του νερού και δεν έχουν δημιουργηθεί καινούργιοι.

Απόρροια των παραπάνω, οι πλημμύρες. Έχουμε συνηθίσει να λέμε βέβαια πως η Αθήνα είναι μια όμορφη πόλη μέσα στην ασχήμια της. Σαν να μισείς να την αγαπάς και αντιστρόφως. Είναι μια όμορφη πόλη γιατί έχει τη θάλασσα, έχει την Πλάκα, έχει τις γειτονιές της, έχει τις βραδιές και τους ιδιαίτερους ανθρώπους της που όταν δεν χάνονται μέσα στους φρενήρεις ρυθμούς της καθημερινότητας, ξέρουν να περνούν καλά σε αυτό το αστικό τοπίο.

Παρόλα αυτά, κάθε φορά που βλέπουμε φωτογραφίες του παρελθόντος σκεφτόμαστε πόσο πιο ανθρώπινη θα μπορούσε να είναι αυτή η πόλη αν είχαν διατηρηθεί τα ποτάμια και τα ρέματα, αν υπήρχαν πάρκα, αν υπήρχε πρόβλεψη για να μην πλημμυρίζουμε τις λίγες μέρες του χρόνου που βρέχει. Γιατί εδώ έχει πάντα ήλιο που λέει το τραγούδι και αυτό μας κάνει χαρούμενους, αλλά θα ήμασταν ακόμη πιο χαρούμενοι αν ζούσαμε σε ένα σύγχρονο άστυ που θα περιείχε και ανοιχτά τοπία όπως αυτά που μπορείτε να δείτε παρακάτω.

Θα κάνουμε μια σύντομη αναδρομή σε άλλες εποχές, μέσα από 20 καρέ. Για να γνωρίσουμε εικόνες που δεν ξέρουμε και να σκεφτούμε τί θα μπορούσαμε να κάνουμε για να βελτιώσουμε το περιβάλλον μέσα στο οποίο περνούμε τον περισσότερο χρόνο της καθημερινής ζωής μας. Μέσα από τις παρακάτω φωτογραφίες μπορεί να δει κανείς πώς χτίστηκε το Καλλιμάρμαρο, αλλά και πώς άλλαξαν γειτονιές σαν το Παγκράτι που σήμερα έχουν γίνει "στέκια".

Οι φωτογραφίες προέρχονται από το αρχείο του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου του πανεπιστημίου της Κολωνίας  iDAI και δημοσιεύονται με την άδεια της συλλέκτριας φωτογραφιών, Λίζας Κουτσαπλή από την προσωπική της σελίδα στο Facebook,  Liza's Photographic Archive of Greece - Φωτογραφικά άλμπουμ της Ελλάδας:

Τα καρέ είναι από τις αρχές του 1900, μέχρι το 1942. Θα ακολουθήσει νεότερο άρθρο με φωτογραφίες από το 1957.

-Άποψη από το Παγκράτι, και μπροστά φαίνονται τα ερείπια του ναού του Σταυρωμένου Πέτρου, στα θεμέλια του οποίου κτίστηκε ο ναός του Αγίου Σπυρίδωνος, ημερομηνία άγνωστη:

-Άποψη της Ακρόπολης, μάλλον από το Θησείο, περίπου 1922:

-Άποψη του Λυκαβηττού και ο Ιλισσός:

 

-Άποψη του Παναθηναϊκού Σταδίου, πριν την κατασκευή του:

 

-Γλυφάδα, 1942, φωτογράφος Walther Wrede:

-Άποψη από Καισαριανή προς Τουρκοβούνια, φωτογράφος Walter Hege, περίπου 1928-1929:

 

-Τράχωνες, ή όπως ονομάζεται σήμερα Άλιμος, 1929:

-Πειραιάς, τα αρχαία τείχη, 1907:

 

-Αστεροσκοπείο, 1906:

 

-Πύλη του Αδριανού, ημερομηνία άγνωστη:

-Πανδρόσου, ημερομηνία άγνωστη:

 

-Άποψη Λυκαβηττού, ημερομηνία άγνωστη:

 

-Μερική άποψη από την Ακρόπολη, ημερομηνία άγνωστη:

 

-Άποψη του Αστεροσκοπείου και τα Προπύλαια στην Ακρόπολη, ημερομηνία άγνωστη:

-Ο ναός της Απτέρου Νίκης, ημερομηνία άγνωστη:

-Ο ναός των Αγίων Θεοδώρων και η οδός Ευριπίδου, 1904:

 

-Οδός Αθηνάς, στην αγορά, ημερομηνία άγνωστη:

 

-Πλάκα, 1904:

 

-Αθήνα, Πλάκα, το Ωρολόγιο του Κυρρήστου ή Πύργος των Ανέμων ή Αέρηδες, 1895:

 

-Στην Ακρόπολη, 1927:

Πηγη:news247.gr

Πτήση πάνω από το χωριό της Ελλάδας που έχει μόνο ξενοδοχεία

Απολαύστε μια πτήση πάνω από το χωριό της Ελλάδας που αντί για σπίτια έχει μόνο... πολυτελέστατα ξενοδοχεία. Εδώ θα χτιστεί το πρώτο "εξάστερο" της χώρας μας (Vid)

Τα Κολύμπια Ρόδου, όπως ονομάζονται, χτίστηκαν από τους Ιταλούς ως πρότυπο γεωργικό χωριό αλλά σήμερα αποτελούν ένα δημοφιλή, "χλιδάτο" προορισμό τον οποίο προτιμούν χιλιάδες τουρίστες κατά τη θερινή περίοδο.

Η εικόνα από ψηλά εντυπωσιάζει, καθώς τα ξενοδοχεία βρίσκονται το ένα δίπλα στο άλλο, με τις πολυτελείς πισίνες (πολλά έχουν ιδιωτικές πισίνες για το κάθε δωμάτιο) και τους τεράστιους χώρους πρασίνου και γηπέδων γκολφ.

Τα Κολύμπια από ένα αγροτικό χωριουδάκι πριν από 50 χρόνια, έγιναν το "χωριό των ξενοδοχείων της Ελλάδας", must προορισμός για τουρίστες (Έλληνες και μη) που θέλουν να περνούν τις διακοπές τους σαν... βασιλιάδες.

Ενδεικτικό είναι ότι το γεγονός ότι στη Ρόδο (και μάλλον στην περιοχή αυτή) θα κατασκευαστεί το 1ο ξενοδοχείο 6 αστέρων στην Ελλάδα)!

Απολαύστε την πτήση στο μαγευτικό βίντεο του haanity που μας έδωσε και την άδεια ανάρτησης των πλάνων στο NEWS 247:

:

   

                              

Βίντεο: haanity