Χρειάστηκε λιγότερο από ένας χρόνος για να φτάσει ο Στέφανος Κασσελάκης εκεί από όπου ξεκίνησε: στο σημείο μηδέν. Μόλις 11 μήνες κατάφερε να κρατήσει τα κλειδιά του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία είτε αποδεικνύονται πολύ βαριά για τον ίδιο, είτε δεν κατάφερε να τα προφυλάξει επαρκώς από άλλους διεκδικητές.
Το σίγουρο είναι ότι ο τέως Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Στέφανος Κασσελάκης από ηγέτης της μείζονος αντιπολίτευσης, έφτασε μέσα σε μία ημέρα να είναι ένα απλό μέλος του κόμματος και τώρα καλείται να αποφασίσει, ποια θα είναι για εκείνον η επόμενη ημέρα.
Όσο και αν προσπάθησε να βγει αλώβητος από τις συμπληγάδες πέτρες της Κεντρικής Επιτροπής, δεν τα κατάφερε. Ο Στέφανος Κασσελάκης – για την ώρα – είναι μακριά από κάθε επικοινωνία, αφού δεν απαντά στα τηλεφωνήματα ούτε των πιο στενών συνεργατών του.
Η μπάλα φαινόταν ότι είχε χαθεί μέρες νωρίτερα. Σπασμωδικές κινήσεις και μια επιχειρούμενη διόρθωση λαθών με νέα λάθη, έφεραν τον Στέφανο Κασσελάκη στη θέση που βρίσκεται σήμερα. Ο χειρισμός της υπόθεσης Πολάκη αποδείχτηκε λυδία λίθος των εξελίξεων, και η αρχή του τέλους για εκείνον, με τα «μπρος – πίσω» του προέδρου να ρίχνουν λάδι στη φωτιά της εσωκομματικής αμφισβήτησης.
Σερί
λαθών
Μόνο αν ήθελε να επιβεβαιώσει και τους πιο δύσπιστους επικριτές του, που τον κατηγορούν για πολιτική απειρία, θα σκεφτόταν να διαγράψει τον Πολάκη μέσα σε λίγα λεπτά, για να τον πάρει πίσω έναν μήνα μετά, αφού πρώτα διέγραψε την Αθηνά Λινού, την οποία προηγουμένως στήριζε, ρίχοντας όμως και το φταίξιμο της επιλογής της στον προκάτοχό του. Με μία λέξη: χάος.
Λάθος συμβουλές από το επιτελείο του; Αποφάσεις «εν βρασμώ», χωρίς να έχει σταθμιστεί το όποιο κόστος; Το προεδρικό αυτοκίνητο προχωρούσε δίχως φρένα σε μια απότομη κατηφόρα.
Το δεύτερο χτύπημα ήρθε στην κοινοβουλευτική ομάδα, ίσως το μοναδικό όργανο του κόμματος που είχε προσπαθήσει να μείνει ενωμένο και να θωρακιστεί από τις ρουκέτες του εμφυλίου. Σε ένα διάλειμμα των προετοιμασιών για το γαμήλιο πάρτι του, ο Στέφανος Κασσελάκης άνοιξε απλώς την οθόνη του υπολογιστή του για να ανακοινώσει ότι ο Σωκράτης Φάμελλος φεύγει και ο Νίκος Παππάς έρχεται. Δεν ήταν μόνο η απόφαση καθ’αυτή, αλλά και ο τρόπος που ανακοινώθηκε – αφού δεν μπήκε καν στον κόπο να συναντήσει από κοντά τους βουλευτές του – που ενίσχυσαν τη δυσαρέσκεια σε βάρος του.
Η εβδομάδα πριν από την ιστορική, πλέον, συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής θα ήταν αυτή που θα έγραφε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο τους τίτλους τέλους στην 11μηνη παραμονή του στην Κουμουνδούρου.
Η πεισματική – σχεδόν εμμονική – προσήλωσή του στο να μη σηκώσει το γάντι της εσωκομματικής αντιπολίτευσης και να οδηγήσει το κόμμα σε εκλογές αρχηγού, αποδείχτηκε μέγα ατόπημα από πλευράς του. Η φωνή του σχεδόν έκλεισε από την ένταση, όταν ξεστόμιζε, σχεδόν προκλητικά, τη φράση: «κάντε μου μομφή». Ήταν τόσο σίγουρος ότι δε θα έφταναν το μαχαίρι στο κόκαλο; Ή ότι ελέγχει τόσο καλά την Κεντρική Επιτροπή; Μήπως ενώ πίστευε ότι η πλειοψηφία θα τον στηρίξει, τελικά κάποιοι πέρασαν στην όχθη απέναντί του;
Game over
Το καμπανάκι που προδιέγραφε την ήττα δεν ακούστηκε στα δωμάτια των «Κασσελίστας», όταν οι «87» έγιναν 100 και συνέλεξαν 122 ψήφους, έναντι 90, επιβάλλοντας μυστική ψηφοφορία. Ακολούθησε ένα βράδυ ζημώσεων που εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο τα στελέχη της αντιπολίτευσης για να συσπειρώσουν και να κινητοποιήσουν συντρόφους τους, αυξάνοντας τις δυνάμεις τους με γεωμετρική πρόοδο. Από την άλλη, το προεδρικό επιτελείο φάνηκε ανήμπορο να κινητοποιήσει ακόμη και στελέχη, όπως αρκετούς από εκείνους που βρίσκονται κοντά στον Νίκο Παππά, οι οποίοι φαίνεται ότι εκμεταλλεύτηκαν το μυστικό της ψηφοφορίας για να αυτομολήσουν στους «87».
Το κερασάκι στην τούρτα τοποθετήθηκε μέσα στην αίθουσα της συνεδρίασης. Με μια διχαστική ομιλία, που ακόμη και στενοί του συνεργάτες παρακολούθησαν με έκπληξη και προβληματισμό, έσπειρε για τα καλά τον σπόρο της διχόνοιας. Σαν φελλός σε μπουκάλι σαμπάνιας, ο Στέφανος Κασσελάκης απασφάλισε μιλώντας για «κουκουλοφόρους», «κομματική γραφειοκρατία» και «νομενκλατούρα» βάλλοντας κατά ριπάς κατά των ιστορικών στελεχών του κόμματος.
Η επόμενη ημέρα
Ο 35χρονος πολιτικός, μέσα σε λίγες ώρες, έμεινε με όσα ξεκίνησε. Είναι ένας έκπτωτος πρόεδρος, ένα απλό μέλος του ΣΥΡΙΖΑ. Χωρίς γραφείο, χωρίς καν αυτοκίνητο, οδηγό ή φρουρά, καλείται από το μηδέν να πάρει αποφάσεις για το πολιτικό του μέλλον.
Είτε θα διεκδικήσει εκ νέου την ηγεσία του κόμματος, είτε θα πάρει την τολμηρή απόφαση να ιδρύσει το δικό του κόμμα, είτε θα αποχωρήσει από την πολιτική για να αφοσιωθεί ξανά στις επιχειρήσεις του, μένοντας στην Ελλάδα ή φεύγοντας για το εξωτερικό.
Στο πρώτο σενάριο, που είναι αρκετά πιθανό, δεν έχει να χάσει τίποτα, αφού ό,τι ήταν να χάσει το έχασε. Θα χρειαστεί να ανασυντάξει τις δυνάμεις του, να μετρήσει πόσοι βρίσκονται όντως στο πλευρό του και να σηκώσει τα μανίκια, πέφτοντας στη μάχη από την αρχή.
Το ενδεχόμενο να ιδρύσει το δικό του κόμμα φαντάζει πιο δύσκολο, όχι όμως ακατόρθωτο. Πρόκειται για ακριβό σπορ, απαιτεί όγκο στελεχών και στήσιμο μηχανισμού από το μηδέν.
Για κάποιους η απομάκρυνση από την πολιτική θα ήταν σίγουρα ο πιο εύκολος δρόμος. Όχι όμως εκείνος που θα επέλεγε ένας φιλόδοξος νέος, με όραμα να τα αλλάξει όλα, όπως μας συστήθηκε έναν χρόνο πριν ο Στέφανος Κασσελάκης.
