Δελφίνι που κολυμπά στα ανοιχτά της Μεσογείου
Greenpeace / Lorenzo Moscia
Τον κώδωνα του κινδύνου για τους θαλάσσιους οικοτόπους της Μεσογείου που απειλούνται κρούει κρούει στο CNN Greece ο υπεύθυνος της εκστρατείας για τη θάλασσα του ελληνικού γραφείου της Greenpeace, Αντώνης Μπούγιας.
Η Μεσόγειος παρά το γεγονός ότι αντιπροσωπεύει μόνο το 0,3% των παγκόσμιων θαλασσών, φιλοξενεί πάνω από το 10% των γνωστών θαλάσσιων ειδών.
«Αυτή η αναλογία είναι ενδεικτική της σημασίας που έχει ως θαλάσσιο οικοσύστημα» εξηγεί ο υπεύθυνος της εκστρατείας της οργάνωσης.
Παράλληλα, οι Μεσογειακές ακτές αποτελούν τον τόπο κατοικίας και εργασίας του 6,7% του παγκόσμιου πληθυσμού.
Ιδιαίτερα ανησυχητικά, όμως, είναι τα στοιχεία του προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών για το Περιβάλλον (UNEP), σύμφωνα με τα οποία η Μεσόγειος έχει το μεγαλύτερο μερίδιο απειλούμενων θαλάσσιων οικοτόπων στην Ευρώπη.
Ειδικότερα, το 32% από το σύνολο των οικοτόπων αυτών απειλείται και το 11% από αυτούς να βρίσκεται στο χείλος της εξαφάνισης.
Μάλιστα, όπως επισημαίνει ο κ. Μπούγιας «η λεκάνη της Μεσογείου επηρεάζεται από τις επιπτώσεις της κλιματικής με ταχύτερους ρυθμούς από άλλες περιοχές του πλανήτη».
Ποια η σημασία των Ωκεανών για το περιβάλλον
Αναφερόμενος στον τρόπο με τον οποίο η θάλασσα και οι ωκεανοί συμβάλλουν στην προστασία του περιβάλλοντος, ο υπεύθυνος τόνισε πως «αποτελούν ρυθμιστές του κλίματος στον πλανήτη μας, καθώς επιβραδύνουν τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής δεσμεύοντας ετησίως πάνω από το ένα τέταρτο των συνολικών ανθρωπογενών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα».
Υπ’ αυτό το πρίσμα, η υγεία των θαλάσσιων οικοσυστημάτων είναι κλειδί για την επιτέλεση της παραπάνω λειτουργίας.
Ωστόσο, όπως εξηγεί οι ραγδαίες αλλαγές στη θερμοκρασία και τη θαλάσσια βιοποικιλότητα και οι σημαντικές πιέσεις που δέχεται το θαλάσσιο οικοσύστημα από τις υπόλοιπες επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης αλλά και από τις διάφορες κοινωνικό-οικονομικές συστημικές παραμέτρους, όπως η εξόρυξη και η χρήση υδρογονανθράκων, η χρήση πλαστικών, η υπεραλίευση και ο υπερτουρισμός, αυξάνονται με μη βιώσιμους ρυθμούς».
Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι «οι ραγδαίες αλλαγές σε συγκεκριμένες παραμέτρους όπως είναι η θερμοκρασία ή η οξύτητα των ωκεανών έχουν συνδεθεί ιστορικά με τις πέντε περιόδους μαζικής εξαφάνισης ειδών».
Ποια θαλάσσια είδη απειλούνται από την κλιματική κρίση στα ελληνικά νερά;
Την ίδια ώρα, η θαλάσσια ρύπανση απειλεί πολλά είδη από τις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης.
Μεταξύ αυτών, είναι οι φώκιες μονάχους-μονάχους οι οποίες ήδη επιβαρύνονται από τη θαλάσσια ρύπανση, τα δίχτυα και την έλλειψη τροφής και των οποίων. Παράλληλα τα μέρη στα οποία ζουν, όπως οι σπηλιές, φυσικές παράκτιες κοιλότητες και απομονωμένες ακτές θα εξαφανιστούν με την άνοδο της στάθμης της θάλασσας.
Άλλο ένα είδος που βρίσκεται σε κίνδυνο εξαφάνισης είναι το κοινό δελφίνι καθώς η χημική ρύπανση που επιδρά στο ανοσοποιητικό και αναπαραγωγικό σύστημα των θηλαστικών και οι διαρκώς αυξανόμενες θερμοκρασίες του θαλάσσιου περιβάλλοντος αποτελούν σημαντικές και συνεχώς εντεινόμενες απειλές για το είδος.
Αντίστοιχες απειλές αντιμετωπίζουν και είδη όπως οι πτεροφάλαινες, οι φυσητήρες και οι ζιφιοί της Ελληνικής Τάφρου καθώς και οι φώκαινες, γι’ αυτό και κρίνεται άκρως σημαντικό να προστατευθεί η περιοχή αυτή.
Αντίστοιχα, στα όρια της εξαφάνισης παραμένει η χελώνα Καρέτα-Καρέτα, με τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής να καθιστούν ακόμα δυσκολότερη την προστασία της.
