Ο φάρος Κασσάνδρας στο ακρωτήριο Ποσείδι στην Χαλκιδική κατασκευάστηκε το 1864 από την Γαλλική Εταιρεία «Φάρων» και εντάχθηκε στο Ελληνικό φαρικό δίκτυο μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους 1912-13…
Είναι εκείνη η ώρα, που ο ήλιος βασιλεύει και το πέλαγος σκοτεινιάζει, η στιγμή που πέρα από τα άστρα και τον ουρανό, το μόνο που μπορεί κάποιος να ξεχωρίσει στο απέραντο μαύρο που απλώνεται μπροστά του, είναι ένα δυνατό φως που μια ανάβει και μια σβήνει, σαν κάποιο μάτι που ανοιγοκλείνει τα βλέφαρά του. Είναι το φως που αστράφτει στο βάθος του πελάγους και που εκπέμπουν οι ακίνητοι σύντροφοι, παρατηρητές και βοηθοί όλων των θαλασσοπόρων, οι φάροι.
Για όλους αυτούς που πλέουν στο πέλαγος, το αστραφτερό αυτό φως σημαίνει ελπίδα και παρηγοριά, και ο φαροφύλακας δε λησμονεί ποτέ, ούτε για μια στιγμή, το βάρος της ευθύνης που τον βαραίνει. «Είναι τεράστια η ευθύνη, αλλά και η ικανοποίησή μου, να γνωρίζω ότι συμβάλλω ατομικά και επαγγελματικά στο να ταξιδεύει ο κόσμος και τα πληρώματα με ασφάλεια, όπως και διακινούνται με ομαλότητα τα εμπορεύματα», σημειώνει μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Τάσος Μπετάκης, Φαροφύλακας Κασσάνδρας στο Ποσείδι Χαλκιδικής, υπογραμμίζοντας τη σημασία της επαγγελματικής του θέσης και σε πολιτιστικό επίπεδο.
«Μέρος της δουλειάς του φαροφύλακα είναι να είσαι υπεύθυνος για ένα μεγάλο πολιτιστικό κομμάτι της τοπικής και ευρύτερης κοινωνίας», τονίζει και υπενθυμίζει τις προσπάθειες που γίνονται τα τελευταία χρόνια για την ανάδειξη των Φάρων στη χώρα μας ως Μνημεία Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
Αναφερόμενος στις αρμοδιότητες του Φαροφύλακα, ο ίδιος επισημαίνει ότι μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνονται η συντήρηση του κτιρίου που «φρουρεί», η καλή λειτουργία των φωτιστικών μηχανημάτων του και ο έλεγχος της φωτοβολίας.
Σημειώνει δε ότι κάθε Φαροφύλακας, οπουδήποτε και να είναι εγκατεστημένος και πέρα από το ωράριό του, όποιο και να είναι αυτό, έχει την απόλυτη ευθύνη και υποχρέωση να αποκαθιστά άμεσα οποιαδήποτε δυσλειτουργία προκύψει στον Φάρο. «Η συνεισφορά των Φαροφυλάκων στην καλή λειτουργία του φαρικού δικτύου είναι τεράστια και στο πλαίσιο αυτό οφείλουμε επί 24ωρου βάσεως να διασφαλίζουμε την καλή και αξιόπιστη λειτουργία του συστήματος», εξηγεί.
Κληθείς να μιλήσει για τις δυσκολίες της θέσης του ως Φαροφύλακας, ο κ. Μπετάκης χαμογελά και απαντά λακωνικά «όλα καλά», όχι μάλλον γιατί δεν υπάρχουν, όπως σε όλες τις επαγγελματικές θέσεις, αλλά γιατί ενδεχομένως τα όσα θετικά αποκομίζει ως άνθρωπος, είναι μεγαλύτερης έκτασης και πολύτιμα.
Έτσι, όταν αναφέρεται στην αγαπημένη του στιγμή στο 24ωρο ως Φαροφύλακας, η φωνή του γίνεται πιο ζεστή και οι λέξεις αρχίζουν να βγαίνουν αβίαστα από τα χείλη του.
«Από μικρό παιδί μου άρεσε η επαφή με τη θάλασσα και πάντα ήξερα ότι η δουλειά που θα επιλέξω να κάνω, θα με κρατά κοντά σε αυτήν», σημειώνει ο Φαροφύλακας Κασσάνδρας, εκφράζοντας την χαρά του που εκπλήρωσε το παιδικό του όνειρο να είναι κοντά στη θάλασσα που τόσο αγαπά.
Αναφερόμενες δε στις αμέτρητες και μοναδικές εικόνες που έχει αποθηκεύσει ως Φαροφύλακας στον «σκληρό δίσκο» του εγκεφάλου του, ο ίδιος υπογραμμίζει ότι «κανένας πίνακας, ούτε ο πιο ξακουστός και φημισμένος, δεν μπορεί να αποτυπώσει τη γαλήνη και ομορφιά τους» και «είναι εικόνες που ακόμη και ο πιο ευφάνταστος άνθρωπος δεν μπορεί να τις δημιουργήσει».
Ο Τάσος Μπετάκης τελεί χρέη Φαροφύλακα στον Φάρο Κασσάνδρας Χαλκιδικής τα τελευταία 12 έτη, ενώ στα συνολικά 21 χρόνια που κατέχει τη συγκεκριμένη επαγγελματική θέση έχει θητεύσει στον Φάρο στο Σίγρι Μυτιλήνης και σε αυτόν στις Απολυτάρες Αντικυθήρων και όπως λέει ο ίδιος χωρίς δεύτερη σκέψη «αν γυρνούσε ο χρόνος πίσω, πάλι Φαροφύλακας θα γινόμουν».
Η Παγκόσμια Ημέρα Φάρων καθιερώθηκε το 2003 με πρωτοβουλία της Διεθνούς Ένωσης Φαροφυλάκων και γιορτάζεται κάθε χρόνο την τρίτη Κυριακή του Αυγούστου. Σκοπός της πρωτοβουλίας είναι η ενημέρωση των πολιτών για τη σημασία των φάρων και των υπόλοιπων ναυτικών βοηθημάτων στην ασφάλεια της ναυσιπλοΐας, αλλά και η προβολή του έργου που επιτελούν οι φαροφύλακες, συχνά κάτω από δύσκολες συνθήκες. Την ημέρα αυτή οι φάροι είναι ανοιχτοί για το κοινό, με την πραγματοποίηση διαφόρων εκδηλώσεων, που στοχεύουν και στην ανάδειξη τους ως μνημεία της πολιτιστικής κληρονομιάς κάθε χώρας.
Έτσι και φέτος, στις 20 Αυγούστου οι Φάροι σε όλο τον κόσμο γιορτάζουν, όπως και στην Ελλάδα, όπου οι 29 από τους 144 που λειτουργούν στη χώρα μας -οι τρεις στη Βόρεια Ελλάδα και συγκεκριμένα οι Μεγαλου Εμβόλου στο Αγγελόχώρι, Ραδιοφάρος Θεσσαλονίκης και Κασσάνδρας στο Ποσείδι Χαλκιδικής- θα ανοίξουν τις πόρτες τους για το κοινό από τις 10 το πρωί έως και τις δύο το μεσημέρι και από πέντε το απόγευμα μέχρι τις οκτώ το βράδυ.
Οι 29 επισκέψιμοι Φάροι στην Ελλάδα φέτος, εντοπίζονται σε Αγ. Νικόλαο Κέας, Ακρωτήρι Θήρας, Αρκίτσα Φθιώτιδας, Μουδάρι Κυθήρων, Βρυσάκι Λαυρίου, Γερόγομπο Κεφαλονιάς, Γουρούνι Σκοπέλου, Δρέπανο Χανίων, Κασσάνδρα Χαλκιδικής, Καστρί Οθωνών, Σχινάρι Ζακύνθου, Κρανάη Γυθείου, Μεγάλο Έμβολο Θεσσαλονίκης, Μελαγκάβι Λουτρακίου, Πλάκα Λήμνου, Κόρακα Πάρου, Κοκκινόπουλο Ψαρών, Αλεξανδρούπολη, Ταίναρο Λακωνίας, Κόπραινα Άρτας, Κακή Κεφαλή Χαλκίδας, Μονεμβασιά Λακωνίας, Λάκκα Παξών, Βασιλίνα Εύβοιας, Πάππα Ικαρίας, Σπαθί Σερίφου, Δουκάτο Λευκάδας, Κατάκολο Ηλείας και Κόγχη Σαλαμίνας.
Λέγοντας ότι είναι υψηλή η επισκεψιμότητα στους Φάρους της χώρας μας που συμμετέχουν στον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας τους, ο Φαροφύλακας Κασσάνδρας σημειώνει ότι σε μερικούς εξ αυτών συρρέουν έως και πάνω από 3.000 άτομα, ενώ συνολικά πέρυσι τις πύλες των ακίνητων «συντρόφων» των θαλασσοπόρων πέρασαν συνολικά 18.500 Έλληνες και ξένοι, με τις οικογένειές τους.
Πρόκειται για τουρίστες που βρίσκονται στη χώρα μας, και οι οποίοι μαθαίνοντας για τους επισκέψιμους Φάρους σπεύδουν να αποτίσουν τον δικό τους φόρο τιμής, αφού είναι σαφής και ξεκάθαρη σε όλο τον πλανήτη, η συνδρομή τους στην ασφάλεια της ναυσιπλοϊας και στη σωστή και ασφαλή πλεύση στις θάλασσες, αφού επισημαίνουν τα επικίνδυνα σημεία μέσα σε αυτήν, είτε είναι αβαθή, είτε ξέρες.
Ο Φάρος Κασσάνδρας στο Ποσείδι Χαλκιδικής
Ο φάρος Κασσάνδρας στο ακρωτήριο Ποσείδι στην Κασσάνδρα Χαλκιδικής κατασκευάστηκε το 1864 από την Γαλλική Εταιρεία «Φάρων» και εντάχθηκε στο Ελληνικό φαρικό δίκτυο μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους 1912-13.
Ο συγκεκριμένος φάρος λειτούργησε για πρώτη φορά το 1864 ενώ η περιοχή ήταν υπό την κατοχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου παρέμεινε σβηστός και, στο πλαίσιο ανασυγκρότησης του Φαρικού Δικτύου, επαναλειτούργησε το 1944 με πηγή ενέργειας το πετρέλαιο.
Το 1975 ο φάρος ηλεκτροδοτήθηκε και λειτούργησε ως επιτηρούμενος ηλεκτρικός ως το 1980, όταν και αυτοματοποιήθηκε με χαρακτηριστικό δύο λευκές αναλαμπές ανά 15 δευτερόλεπτα και φωτοβολία 24 ναυτικά μίλια.
Το ύψος του πύργου του Φάρου Κασσάνδρας είναι 14,5 μέτρα και το εστιακό του ύψος είναι 23 μέτρα, ενώ επισημαίνεται ότι η κατασκευή του αποτελείται από λιθόκτιστο εξαγωνικό πύργο επί ισόγειας οικίας φαροφυλάκων.
Σε κοντινή απόσταση από τον φάρο έχουν εντοπιστεί ερείπια αρχαίου ναού αφιερωμένου στο θεό Ποσειδώνα, ενώ ο φάρος υπάγεται στην κατηγορία περί προστασίας Αρχαιοτήτων (Νεότερα Μνημεία) Ν. 3028/02(Φ.Ε.Κ.: 153/Α/28-6-02).
Επισημαίνεται ότι οι φάροι ανήκουν στη δικαιοδοσία της υπηρεσίας Φάρων του Πολεμικού Ναυτικού και διέπονται από τους κανονισμούς που αφορούν σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις, ενώ σημειώνεται ότι στη χώρα μας και οι 144 φάροι που λειτουργούν είναι πέτρινοι, κατασκευασμένοι από τα τοπικά υλικά κάθε περιοχής στην οποία έχουν εγκατασταθεί.
