Μεγάλη επίθεση της Άγκυρας στη Θράκη σε εξέλιξη…

 

Η φοβικότητα της κυβέρνησης είναι γνωστή. Η σιωπή της στα όσα συμβαίνουν, δεδομένη. Η ανυπαρξία της στην αναμενόμενη κλιμάκωση της «επίθεσης» από την Άγκυρα στη Θράκη, είχε προαναγγελθεί.

Άγκυρα

Δυστυχώς, η μονίμως απούσα και η σιωπηλά αποχωρούσα παρουσία του κράτους των Αθηνών, γίνεται το καλύτερο εργαλείο της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής και της ποσοτικής και ποιοτικής κλιμάκωσης – αναβάθμισης της επιθετικής στάσης του Νταβούτογλου και του Ερντογάν στην Ελληνική Θράκη.

Μία σειρά από γεγονότα που παρέμειναν στην σκιά, έρχονται σήμερα να καταδείξουν την επικίνδυνη απουσία των θεσμικά και συνταγματικά υπευθύνων κρατούντων των Αθηνών. Η Άγκυρα, αναβάθμισε την παρουσία της στην Ελληνική Θράκη, στηρίζοντας τους σχεδιασμούς της με μία προσωπική απόφαση του τούρκου πρωθυπουργού κάνοντας μία τεράστια αύξηση των κονδυλίων προς το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής, στου οποίου τα ταμεία βρίσκονται από 1/1/2013 250 εκατ. Ευρώ προς… διαχείριση!

Στον αντίποδα, η Θράκη (όπως ολόκληρη η Ελλάδα) βυθίζεται σε ένα οικονομικό τέλμα και οι φερόμενοι ως πρωθυπουργοί (Σαμαράς, Βενιζέλος) δεν έχουν καμία διάθεση να ασχοληθούν με τα εθνικά ζητήματα, στην κορυφή των οποίων βρίσκεται η Θράκη και τα όσα συμβαίνουν στην ακριτική αυτή γωνιά της Ελλάδας.

Η επίθεση των τουρκικών μηχανισμών και ιδιαίτερα του παρακράτους των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών που λειτουργεί ανεμπόδιστα στην Ελληνική Θράκη, είχε ξεκινήσει την ποσοτική και ποιοτική του αναβάθμιση προ καιρού. Από τότε που είχε αρχίσει να δημιουργεί πολιτιστικούς συλλόγους (με αντικείμενα πολιτισμού που έδωσαν νέους ορίζοντες στην λέξη πολιτισμός), οι οποίοι αυτο-προσδιορίζονταν ως “τουρκικοί” και είχαν τοποθετημένους στην κορυφή της ηγεσίας τους έμπιστους του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής.

Ήταν μία απόπειρα αλλαγής του πολιτιστικού χάρτη της Θράκης, μέσω της οποίας εμφανίζεται (στα διεθνή φόρα) μία Θράκη γεμάτη από “τούρκους” που στηρίζουν και συνεχίζουν τον τουρκικό πολιτισμό και φυσικά μετατρέπουν την Θράκη σε “κόκκινη” (από το χρώμα της τουρκικής σημαίας) αν όχι “ιδιαίτερη περιοχή”.

Αυτή ήταν και η μέθοδος διείσδυσης, άλωσης και καταστροφής των πολιτιστικών στοιχείων των γηγενών μουσουλμάνων (κατά κόρων Πομάκων), οι οποίοι εγκαταλλειμένοι από το Ελληνικό κράτος (που υπερασπίζεται την ελληνοτουρκική φιλία, αλλά δεν αντιδρά στις μεταβολές συμπεριφοράς και στις διάφορες επιθετικές διαθέσεις της Άγκυρας) βίωσαν μία πρωτοφανούς κλίμακας τουρκική επίθεση, με σοβαρότατο κίνδυνο να απωλέσουν την ιστορική και πολιτιστική τους ταυτότητα…
Όμως, η κλιμάκωση άρχισε την άνοιξη και η κορύφωση των προσπαθειών συσπείρωσης και εναγκαλισμού (παντί τρόπω) με τους μουσουλμάνους της Ελληνικής Θράκης, κορυφώθηκε στον ιερό μήνα της μουσουλμανικής νηστείας Ραμαζάν, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.

Ήταν η περίοδος κατά την οποία ξεχύθηκαν (κυριολεκτικά) στα χωριά της Θράκης οι «διπλωμάτες» του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής, συνοδευόμενοι από παρακρατικούς έμμισθους Γκρίζους Λύκους (κόμμα «τούρκων» εθνικιστών DEB) προκειμένου να συμμετάσχουν σε γεύματα «ιφτάρ» μαζί με ομόδοξους μουσουλμάνους. Το έδαφος προετοίμαζαν μέσα στα τζαμιά οι ψευτομουφτήδες και οι ελεγχόμενοι από αυτούς ιμάμηδες. Ακολουθούσαν οι «προύχοντες» μουσουλμάνοι βουλευτές, οι οποίοι συνέλεγαν πληροφορίες (της τελευταίας στιγμής για να χρησιμοποιηθούν – αξιοποιηθούν καταλλήλως) είτε με προσωπικές τους επαφές είτε μέσω των ανθρώπων τους σε κάθε μουσουλμανικό χωριό.

Οι συναντήσεις των «διπλωματών» έδιναν την ευκαιρία για συζητήσεις μακράν της θρησκείας και σε πνεύμα μίας έμπρακτης στήριξης έδιναν βοήθεια (χρηματική, εργασιακή κ.α.) σε μουσουλμάνους της Θράκης, με το πρόσχημα «της αγάπης του τούρκου αδελφού». Ο πακτωλός χρημάτων που διατίθεται πλέον στην Θράκη, αιχμαλωτίζει συναισθηματικά και εξαγοράζει συνειδήσεις ανθρώπων που βλέπουν σαν μόνη διέξοδο από την σωρεία προβλημάτων τους ομόδοξους τουρκοπράκτορες. Η προσέγγιση, με την κάλυψη της θρησκείας, ήταν εξασφαλισμένη και τα αποτελέσματα σε υψηλότατα ποσοστά.

Σε αυτές τις συναντήσεις, έγιναν και προσφορές μηνιαίου επιδόματος βοήθειας από τους «τούρκους αδελφούς». Έτσι, ανέβηκε το μηνιαίο ποσό για τις μουσουλμάνες που φοράνε ή που θα φορέσουν μαντήλα και από τα 200 ευρώ τριπλασιάστηκε φτάνοντας τα 600 ευρώ το μήνα! Σαν αποτέλεσμα, η εικόνα στις πόλεις της Ξάνθης και της Κομοτηνής, είναι να εμφανίζονται οι μουσουλμάνες (όλων των ηλικιών) με ολοκαίνουργιες μαντήλες, ενώ η εικόνα όταν φεύγουν από τα μειονοτικά σχολεία τα μουσουλμανόπαιδα θυμίζει περισσότερο πόλεις της Τουρκίας παρά της Ελλάδας.

Αυτή η τακτική, του πακτωλού χρήματος και της γενικότερης επίδειξης ισχύος της Άγκυρας στην Ελληνική Θράκη που αυξάνει την παρουσία της (μέσω «πολιτιστικών εκδηλώσεων» τουρκικών φολκλορικών συγκροτημάτων σε πανηγύρια που στήνουν τουρκοπράκτορες της περιοχής, αλλά και της έλευσης γνωστών τούρκων καλλιτεχνών, κυρίως τραγουδιστών) κατόρθωσε να κάνει εφικτή την επιδιωκόμενη «συσπείρωση» των μουσουλμάνων της περιοχής γύρω από το τουρκικό προξενείο, με το πρόσχημα της θρησκευτικής αλληλεγγύης. Μάλιστα, τα αποτελέσματα έγιναν άμεσα ορατά, με το άνοιγμα των σχολείων, όπου παρατηρήθηκε μία κατακόρυφη (κυριολεκτικά ) αύξηση της εγγραφής μαθητών στα μειονοτικά σχολεία (επίσης «πριμοδοτούμενη», αφού υπάρχουν δίδακτρα στα μειονοτικά σχολεία).

Συγκεκριμένα, οι μαθητές των σχολείων αυτών υπερδιπλασιάστηκαν, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν σε όλες τις τάξεις τμήματα με μαθητές περισσότερους από όσους ορίζει ο νόμος (δημιουργήθηκαν τμήματα 38 μαθητών ενώ ο νόμος ορίζει ως ανώτατο όριο τους 30 μαθητές).

Ταυτόχρονα, οι εγγραφές μέχρι και την τελευταία στιγμή γινόταν μέσω «τηλεφώνου», ενώ οι μαθητές που έμειναν στην αναμονή είναι σχεδόν όσοι έχουν εγγραφεί!

Σε σχέση με πέρυσι, η «τάση» αυτή καταγράφεται ως ανυπέρβλητη νίκη της Άγκυρας και συντριπτική ήττα της υδροκέφαλης Αθήνας, αφού υπήρχαν καταγεγραμμένα στοιχεία τα οποία αποδείκνυαν την (απο)στροφή των μουσουλμάνων από τα μειονοτικά σχολεία… Η εκ νέου στροφή, αποδίδεται αποκλειστικά και μόνο στα τεράστια ποσά που δαπανήθηκαν κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και στην «στήριξη» που δόθηκε σε ό,ποιον είχε ανάγκη.

Η εξέλιξη αυτή δημιουργεί πλείστα όσα προβλήματα, αφού θεωρείται δεδομένο πως θα υπάρξει απαίτηση λειτουργίας περισσότερων μειονοτικών σχολείων (πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης), λόγω μη ικανοποίησης – κάλυψης των υπαρχόντων αναγκών. Ήδη, μέσα στα πλαίσια δημιουργίας ανισονομίας και ανισότητας μεταξύ των κατοίκων της Θράκης (δείγμα ισχύος της Άγκυρας στην περιοχή), υπάρχουν αιτήματα παράκαμψης του υφιστάμενου καθεστώτος και οι τουρκοπράκτορες αιτούνται αύξηση των τουρκόφωνων καθηγητών των σχολείων αυτών.

Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός πως με εντολή του υπουργείου Παιδείας (της Ελλάδας και όχι της Τουρκίας) υπήρξε μείωση των ελληνόφωνων μαθημάτων, ενώ για τις περιπτώσεις κενών θέσεων οι μουσουλμάνοι διευθυντές των μειονοτικών σχολείων φέρονται διατεθειμένοι να προσλάβουν οι ίδιοι καθηγητές, δημιουργώντας σαφέστατες απορίες για την εύρεση των σχετικών κονδυλίων πρόσληψης τουρκόφωνου διδασκαλικού προσωπικού…

Την ίδια στιγμή, υπό το καθεστώς των άμεσων και έμμεσων απειλών και πολεπίπεδων εκβιασμών, οι ιμάμηδες που είχαν καταθέσει τα χαρτιά τους για να προσληφθούν στο δημόσιο ως δάσκαλοι του Κορανίου (και να παύσει η άμεση παρέμβαση των ψευτομουφτήδων και του τουρκικού προξενείου, που δεν δίσταζαν να προσλαμβάνουν μέχρι και Πακιστανούς μουλάδες που δίδασκαν τζιχάντ), παραιτούνται από την πρόσληψη και δίνουν διαπιστευτήρια υπακοής στους ψευτομουφτήδες και στο παρακράτος του τούρκου προξένου της Κομοτηνής.

Και ποια είναι η απάντηση της κυβέρνησης των Αθηνών σε όλα αυτά; Δυστυχώς, η απόλυτη σιωπή…!

Η Θράκη χάνεται με συνεχώς αυξανόμενους ρυθμούς, οι παρακρατικοί τουρκικοί μηχανισμοί λειτουργούν προκαλώντας τον Ελληνισμό, αλλά η Αθήνα διατηρώντας την σταθερή της απαράδεκτη θέση, κωφεύει στα όσα συμβαίνουν, ενώ οι αρμόδιες υπηρεσίες μεταφέρουν τα γεγονότα και αποσαφηνίζουν μέσω ειδικών εκθέσεων τις εξελίξεις, η σιωπή των κυβερνώντων αποδίδει την εικόνα της φοβικότητας απέναντι στην θρασύτητα της Άγκυρας στην ακριτική και άκρως ευαίσθητη εθνικά περιοχή της Θράκης.

Τι κι αν υπάρχουν παράνομα σε αριθμό τμήματα στα μειονοτικά σχολεία;

Τι κι αν ο νόμος περί μουφτήδων αχρηστεύεται –και με επίσημες προτροπές ακόμη και μουσουλμάνων βουλευτών- στην πράξη από το επίσημο παρακράτος της Τουρκίας;

Τι κι αν αυτοδιοικητικοί άρχοντες έχουν μετατραπεί σε φορείς του τουρκισμού και επιβάλουν την χρήση της τουρκικής γλώσσας ακόμη και σε αφίσες πολιτιστικών εκδηλώσεων;

Πριν μερικές ημέρες, έγινε ένας φόνος λόγω «πολιτικών φρονημάτων» και συντάραξε την Ελλάδα. Οι μαρτυρίες αναφέρουν πως ο δράστης ήταν έμμισθος ή δεχόταν την οικονομική βοήθεια συγκεκριμένου κόμματος, για του οποίου την «τιμή» σκότωσε…! Έχουν άραγε αναρωτηθεί οι «ειδικοί επιστήμονες και σύμβουλοι» του πρωθυπουργού, πως ο συναισθηματικός εγκλωβισμός μπορεί να οπλίσει τα χέρια ενός ανθρώπου; Έχουν άραγε αναρωτηθεί (για την περίπτωση της Θράκης) πως αυτόν τον εγκλωβισμό επιτυγχάνει η Άγκυρα μέσω της «αδελφικής τουρκικής βοήθειας» που παρέχει; Μπορεί να απαντήσει κάποιος «υπεύθυνος» τι θα συμβεί εάν οι βοηθούμενοι μουσουλμάνοι της Θράκης δεχθούν μία εντολή για… δράση;

Η Αθήνα είναι επιεικώς ανύπαρκτη, ενώ οι πατριώτες που κρύβονται μέσα στο Μαξίμου δεν έχουν να πούνε ούτε μία λέξη για τα όσα τραγικά συμβαίνουν στην περιοχή. Καμία απολύτως μέριμνα, καμία απολύτως διάθεση για δημιουργία κρατικών ενεργειών που θα αναστρέψουν το υπάρχον απαράδεκτο κλίμα. Σε καθημερινή βάση η Αθήνα απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από την Ελληνική περιφέρεια, ενώ φαίνεται πως η Θράκη δεν υπάρχει πλέον για τους κυβερνώντες εξ Αθηνών.

Ως πότε θα συμβαίνει αυτό;

Ως πότε οι φερόμενοι ως κυβερνώντες την χώρα θα γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους την Θράκη και θα εφαρμόζουν πολιτικές απόλυτης αδιαφορίας σε μία κρίσιμη εθνικά (αλλά και οικονομικά) περιοχή;

Πού οριοθετούν, άραγε, την «κόκκινη γραμμή», αυτοί που διαχειρίζονται την χώρα;

Πού σταματάει η λογική και πού αρχίζει η παραφροσύνη;

Πού σταματάει ο πατριωτισμός των επαγγελματιών της πολιτικής και που ξεκινά η ύποπτη φοβικότητα των κρατούντων;

Ποιός θα αποφασίσει να κάνει τα αυτονόητα που ορίζονται από το ίδιο το Σύνταγμα;
Θα υπάρξουν απαντήσεις ή θα πρέπει να συμβεί κάτι τραγικό στη Θράκη για να την “δούνε” επιτέλους και να ασχοληθούν μαζί της όλοι εκείνοι που είναι θεσμικά και νομικά υπεύθυνοι γι αυτό;

Τα όσα καταγράφονται είναι τραγικά γεγονότα που δημιουργούνται λόγω πλήρους ανεπάρκειας και φοβικότητας των Ελλήνων αρμοδίων πολιτικών προϊσταμένων, που καταλαμβάνουν θώκους στους οποίους δεν θα έπρεπε να βρίσκονται…

Οι Τούρκοι ανασυντάσσονται συνεχώς, έχοντας σαφείς στόχους που θα δημιουργήσουν μία νέα τεραστίων διαστάσεων εθνική ήττα για την Ελλάδα.

Κάποιοι «γραφικοί» (όπως εμείς) αντιστέκονται και καταγγέλλουν σχεδόν σε καθημερινή βάση τα όσα συμβαίνουν. Κάποιοι άλλοι, αδιαφορούν παγερά και συμπεριφέρονται προς την Θράκη ως περιοχή που έχει «προγραφεί».

Γράφει ο Κωνσταντίνος Τερζής

πηγη:www.deite-to.com

Πανελλήνια συγκίνηση: Πέθανε η Πόλυ Πάνου - Έχασε τη μάχη με τον καρκίνο

Μια από τις πιο σημαντικές και χαρακτηριστικές φωνές του ελληνικού τραγουδιού "έσβησε". Η Πόλυ Πάνου δε θα τραγουδήσει ξανά για τους... κοινούς θνητούς. Η μπάσα φωνή της δε θα συγκινήσει εκείνους που τη θαύμαζαν, εκείνους που μεγάλωσαν με τα τραγούδια της.

Σήμερα, η Πόλυ Πάνου έφυγε από τη ζωή. Πάλεψε με τον καρκίνο αλλά έχασε τη μάχη. Το νοσοκομείο Υγεία ανακοίνωσε το θάνατό της με λίγες λέξεις. "H Πολυτίμη Πάνου, ετών 73, απεβίωσε σήμερα Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013 στο νοσοκομείο ΥΓΕΙΑ μετά από πολύμηνη και άνιση μάχη με τον καρκίνο".

Η κηδεία της θα γίνει τη Δευτέρα.

Η σορός της θα τεθεί σε λαϊκό προσκύνημα από τις 09.30 της Δευτέρας στο παρεκκλήσι του Α΄ Νεκροταφείου. Στις 15:00, στην εκκλησία του ίδιου χώρου, θα ψαλεί η νεκρώσιμος ακολουθία.

Μετά, θα μεταφερθεί στο Νεκροταφείο του Κόκκινου Μύλου, όπου θα ταφεί σε οικογενειακό τάφο.
 


Η Πόλυ Πάνου γεννήθηκε στην Αθήνα στις 28 Οκτωβρίου 1940. Μεγάλωσε στην Πάτρα.

Η καριέρα της στο τραγούδι ξεκίνησε το 1952 όταν κυκλοφόρησε ο πρώτος της δίσκος με τίτλο "Πήρα τη στράτα την κακία".
Η  πρώτη που τραγούδισε το αριστούργημα του Μάνου Χατζιδάκι και του Νίκου Γκάτσου "Τα παιδιά του Πειραιά".

Ο «νονός» του καλλιτεχνικού της ονόματος ήταν ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ο άνθρωπος που την ανακάλυψε στην Πάτρα και έμελλε να της αλλάξει τη ζωή.





Η ιστορία της ξεκινά όταν μαθήτρια ακόμα του δημοτικού, κάνει σκασιαρχείο από το σχολείο και πηγαίνει στα Ψηλαλώνια της Πάτρας, για να ακούσει τα καινούργια τραγούδια της εποχής. Στην ηλικία των 10 ετών εντυπωσιάζει με τις φωνητικές ικανότητες, όταν στο μαγαζί όπου εμφανιζόταν ο Σταύρος Τζουανάκος, ανέβηκε στο πάλκο και τραγουδά το «Συλβάνα, Συλβάνα μου τρελή πεθαίνω για ένα σου φιλί».

Αργότερα, κρυφά από τους γονείς της, συμμετέχει σ' ένα διαγωνισμό ταλέντων της πόλης, στον οποίο τραγουδά το τραγούδι "Μητέρα" του Φώτη Πολυμέρη και διακρίνεται ανάμεσα σε 260 παιδιά, παίρνοντας το πρώτο βραβείο . Οι εφημερίδες τότε, γράφουν για τη «μικρή Πατρινοπούλα, το παιδί θαύμα που πήρε το πρώτο βραβείο».

Η γνωριμία με τον Σερ

Έναν χρόνο μετά από το διαγωνισμό, βρίσκεται στην Πάτρα για εμφανίσεις ο νεαρός τότε και ταλαντούχος Γρηγόρης Μπιθικώτσης. Η τραγουδίστρια του συγκροτήματός του, τους είχε εγκαταλείψει και ο Γρηγόρης έψαχνε εναγωνίως τραγουδίστρια να την αντικαταστήσει. Τότε τυχαία σε ένα κουρείο της γειτονιάς της, έμαθε για τη μικρή Πολυτίμη με το «χρυσό λαρύγγι» όπως την αποκαλούσε και ο ίδιος.

Έτσι ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης τη βρήκε , την άκουσε να τραγουδά τα "βαριά" του Τζουανάκου, τραγούδια ανατολίτικα αλλά και Πολυμέρη και αμέσως τότε της ζήτησε να τον ακολουθήσει. Ταξίδεψαν μαζί στη Πάτρα, στο Αγρίνιο και μετά στην Αθήνα, στα δισκογραφικά στούντιο της Columbia, ενώ η Πόλυ Πάνου ήταν πάντα με τη συνοδεία της μητέρας της, παρά την αντίθετη γνώμη του πατέρα της.

Ο τότε παραγωγός της Columbia, έχοντας μεσολαβήσει ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης για την ακρόαση και εντυπωσιασμένος από τη σπάνια φωνή της, του είπε: «Γρηγόρη μου, μού ‘φερες μια Βέμπο του λαϊκού τραγουδιού!».

«Εγώ, πριν απ' όλα, για τον εαυτό μου τραγούδησα, τραγουδούσα, τραγουδάω. Σ' εμένα έδινα και δίνω πάντα λογαριασμό. Χωρίς τρακ, χωρίς τίποτα. Είχα, κι έχω πάντα, μεγάλο, πολύ μεγάλο πάθος. Το αγάπησα πολύ το λαϊκό τραγούδι. Και μπήκα μέσα κι έδωσα όλον μου τον εαυτό. Του Γρηγόρη Μπιθικώτση, το χαρτί που μου 'δωσε, εγώ δεν το 'καψα. Δεν υπήρχε περίπτωση να το κάψω!», είχε δηλώσει πριν χρόνια σε συνέντευξή της, η σπουδαία τραγουδίστρια.

Τα παιδιά του Πειραιά και το τηλεφώνημα από τον Μάνο Χατζιδάκι

Το πρώτο τραγούδι που ηχογράφησε, το έγραψε ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης και είχε τίτλο «Πήρα τη στράτα την κακιά» (1952). Ακολούθησε το «Να πας να πεις της μάνας μου» (1956) του Γιώργου Ζαμπέτα.

Η Πόλυ Πάνου ήταν η πρώτη που τραγούδησε τα «Παιδιά του Πειραιά», που αργότερα έγινε μεγάλη επιτυχία και ήταν ο ίδιος ο Χατζιδάκις που την κάλεσε στο τηλέφωνο και της είπε: «Έχω, Πόλυ, γραμμένο ένα τραγούδι για σένα».

Η σημαντική αυτή ερμηνεύτρια τραγούδησε πολλά από τα καινούργια τραγούδια όλων των κορυφαίων λαϊκών συνθετών της δεκαετίας του '50. Ήταν η εποχή άλλωστε ανάδειξης μίας νέας γενιάς. Η Πόλυ Πάνου θα αναδειχτεί παράλληλα με τον Στέλιο Καζαντζίδη, τον Πάνο Γαβαλά, την Καίτη Γκρέυ και τη Γιώτα Λύδια. Ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Γιώργος Μητσάκης, ο Θόδωρος Δερβενιώτης και ο Μπάμπης Μπακάλης θα της γράψουν τα καινούργια τραγούδια με τα οποία θα αναδειχτεί στη δισκογραφία και στο πάλκο. Πολλά απ' αυτά θ' αντέξουν να τραγουδιούνται μέχρι και σήμερα.

Το "Μες στην πολλή σκοτούρα μου", και το "Παίξε Χρήστο το μπουζούκι" του Βασίλη Τσιτσάνη, "Φέρτε μια κούπα με κρασί", "Οτι βρέξει ας κατεβάσει" του Απ.Καλδάρα, "Σβήσε το φως να κοιμηθούμε" του Γιάννη Παπαϊωάννου, "Πάρε το δαχτυλίδι μου", "Καυγαδάκι" του Μητσάκη, "'Αλλα μου λεν τα μάτια σου", "Ένα σφάλμα έκανα" του Δερβενιώτη, "Εσένα δε σου άξιζε αγάπη", "Τα αδέλφια δε χωρίζουνε", "'Ασε πρώτα να ξεχάσω" του Καλδάρα, "Τα λιμάνια" του Τσιτσάνη και πολλά άλλα, υπήρξαν σταθμός στην καλλιτεχνική της πορεία.

Δισκογραφία:

1968: "Πάμε σε κέντρα κοσμικά"

1971: "Σήμερον σ' αυτόν τον δίσκο"

1974: "Τελεία και παύλα", "Λαϊκές αναμνήσεις"

1976: "Ο έρωτας δεν είναι αμαρτία"

1977: "14 χρυσές επιτυχίες", "Και τώρα μόνη"

1979: "Επικίνδυνη αγάπη"

1982: "Αξέχαστες επιτυχίες"

1985: " Τι να μας κάνει μια ζωή"

1987: "Δυο δυο"

1990: "Παράνομη αγάπη"

1992: "Επιτυχίες 1957-1967"

1994: "Δισκογραφία Τσιτσάνη Νο8 Cd 1"

1996: "Μέσα από τις 45"

1997: "Μεγάλες επιτυχίες"

2000: "Αυτά που ήθελα να πω"

2007: "Από τις 78 στροφές 2 cd"

2009: "Τα πορτραίτα της MINOS- EMI No2"

2011: "Οι αυθεντικές φωνές του λαϊκού τραγουδιού Cd10", "32 μεγάλες επιτυχίες Cd1"




πηγη:www.newsit.gr

Έφυγε από τη ζωή ο πραγματικός "Παπαστρούμφ" - μπλε άνθρωπος

Ποιος ήταν ο Paul Karason που ήταν παγκοσμίως γνωστός σαν ο "μπλε άνθρωπος" (Vid)

Man whose skin 'turned blue' dies after... από CDemo83

Στα 62 του χρόνια έφυγε από τη ζωή ο Paul Karason, γνωστός και σαν "μπλε άνθρωπος".

Ο ίδιος είχε γίνει μπλε λόγω της μακροχρόνιας θεραπείας στην οποία ο ίδιος υπέβαλε τον εαυτό του για να αντιμετωπίσει μια σοβαρή δερματοπάθεια στο πρόσωπο.

Ο Karason κατέληξε μετά από νοσηλεία του σε νοσοκομείο στη Ουάσινγκτον των ΗΠΑ. Μετά από καρδιακή προσβολή εισήχθη στο νοσοκομείο στο οποίο υπέστη πνευμονία και εγκεφαλικό.

Πριν νοσήσει

  Σύμφωνα με τη Daily Mail, ο 62χρονος λάμβανε για περισσότερο από μια δεκαετία ένα σκεύασμα δικής του πατέντας, με αποτέλεσμα να θεραπεύσει μεν τη δερματίτιδα από την οποία έπασχε, αλλά να υποστεί μιας άλλης μορφής δερματοπάθεια που με τη σειρά της προκάλεσε την παράδοξη μπλε - ασημί απόχρωση στο δέρμα του. Η νόσος που τον έκανε μπλε, σταδιακά από το 1999 και μετά, ονομάζεται "argyria".

Λόγω του χρώματός του, του αποδόθηκε εύλογα ο χαρακτηρισμός "Παπαστρούμφ", τον οποίο, σύμφωνα με τη πρώην σύζυγό του, ο ίδιος αποδεχόταν όταν προερχόταν από παιδιά.

Έπασχε από μια σειρά προβλημάτων υγείας, μεταξύ των οποίων και καρκίνος του προστάτη ωστόσο πάντα δήλωνε αισιόδοξος για το μέλλον.