Όλοι έχουμε παρατηρήσει τις τελευταίες εβδομάδες, για να μη σας πω μήνες, τη μάχη του κουπονιού
-ή αν θέλετε «του κουπονιού το κάγκελο»- που γίνεται στις κυριακάτικες εφημερίδες! Εδώ και μήνες, λοιπόν, προσφέρονται κουπόνια.
στους αναγνώστες με την εξής λογική: Να πηγαίνουν οι άνθρωποι στα σούπερ μάρκετ, να δίνουν το κουπονάκι που κόβουν από την εφημερίδα και να πληρώνουν τα τρόφιμα της εβδομάδας με έκπτωση ανάλογα με την προσφορά. Θεωρούμε ότι τέτοιες κινήσεις είναι προς όφελος του καταναλωτή και αυτή είναι η φιλοσοφία του ανταγωνισμού σε ένα καπιταλιστικό περιβάλλον. Μέχρι εδώ όλα καλά. Το πρόβλημα ξεκινά όταν στην καπιταλιστική αλυσίδα κάποιος κρίκος ή είναι έτοιμος να σπάσει ή σκουριάζει καθώς δεν πέφτει «λάδι».
Στη «μάχη του κουπονιού» παίζουν τέσσερις παράγοντες: Η εφημερίδα (κερδίζει αναγνώστες από τα κουπόνια), ο αναγνώστης (κερδίζει έκπτωση από την προσφορά), το σούπερ μάρκετ (κερδίζει καταναλωτές και πουλάει προϊόντα), ενώ τελευταίος σε αυτή την αλυσίδα είναι ο προμηθευτής-παραγωγός. Στη συγκεκριμένη, όμως, περίπτωση δείχνει να είναι όχι μόνο ο τελευταίος τροχός της αμάξης και ο τελευταίος κρίκος της αλυσίδας αλλά και ο μαλάκας της υπόθεσης!!! Γιατί το λέμε αυτό; Διότι απλά μας πήρε ένας παραγωγός που δίνει προϊόντα στο σούπερ μάρκετ Carrefour Μαρινόπουλος και μας είπε ότι είναι απλήρωτος δύο ολόκληρα χρόνια!
«Παιδιά έλεος, γράψτε κάτι. Κοντεύω να φαλιρίσω εξαιτίας του Μαρινόπουλου. Με δουλεύουν ψιλό γαζί. Μου χρωστάνε 45.000 ευρώ από προϊόντα που τους έχω δώσει και την τελευταία φορά που τους πήρα τηλέφωνο για να με πληρώσουν μου είπαν… no money no honey». Ο άνθρωπος ήταν έξαλλος. Μας είπε με λίγα λόγια ότι η συγκεκριμένη αλυσίδα σούπερ μάρκετ χρωστάει σε δεκάδες μικροπαραγωγούς ποσά από 5.000 έως και 150.000 ευρώ. Για να προσθέσει ότι στο κόλπο με τα κουπόνια οι μοναδικοί που θυσιάζονται είναι οι προμηθευτές των σούπερ μάρκετ που έχουν βάλει ένα φέσι σαν αυτό που είχαμε επί τουρκοκρατίας!
Ασχοληθήκαμε λίγο παραπάνω με το θέμα και διαπιστώσαμε ότι σαν τον συγκεκριμένο προμηθευτή υπάρχουν πραγματικά δεκάδες άλλοι που έχουν σχέση με όλες τις γραμμές και τα είδη παραγωγής. Για παράδειγμα, σε μια εταιρεία που παράγει CDs χρωστάνε 70.000 ευρώ, σε μια άλλη που παρασκευάζει βουτήματα οφείλουν 15.000 ευρώ και πάει λέγοντας. Τώρα θα μου πείτε, γιατί όλοι αυτοί δεν σταματούν να προμηθεύουν το συγκεκριμένο σούπερ μάρκετ ή όποιο άλλο τους χρωστάει.
Φοβούνται μην κλείσει η πόρτα και χάσουν όχι μόνο αυτά που τους χρωστάνε από την εταιρεία αλλά και τη θέση τους στα ράφια τού Carrefour Μαρινόπουλος. Οι άνθρωποι λογικά σκέφτονται ότι ίσως να βρεθούν τα χρήματα ή κάποιος επενδυτής για να καλύψει το άνοιγμα της συγκεκριμένης εταιρείας.
Εμείς να ευχηθούμε «μακάρι να γίνει κάτι τέτοιο», καθώς οι δεκάδες προμηθευτές της συγκεκριμένης εταιρείας σούπερ μάρκετ έχουν από πίσω τους οικογένειες και χιλιάδες εργαζομένους που ζουν από τη μάνα γη, από την παραγωγή στα χωράφια και στις μικρές βιοτεχνίες στην επαρχία της χώρας.
Ένα ενδεχόμενο πτώχευσης ή κανονιού θα επιφέρει τεράστια προβλήματα σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που έχουν γονατίσει από την κρίση. Η Carrefour Μαρινόπουλος καλό θα ήταν πέρα από τις προσφορές των κουπονιών να… προσφέρει και τουλάχιστον ένα μέρος από αυτά που χρωστάει στους ανθρώπους που της επιτρέπουν με την εργασία τους να εφαρμόζει αυτή την υπέροχη πολιτική με τα κουπόνια και τις προσφορές.
