Η στιγμή που Αιθίοπες φοιτητές ορκίζονται στα αρχαία ελληνικά με τον αυθεντικό όρκο του Ιπποκράτη

 

Ο λόγος για 240 νέους γιατρούς που ορκίστηκαν στην αρχαία ιωνική διάλεκτο, στο Πανεπιστήμιο «Tikur Anbessa» της Αντίς Αμπέμπα, στην Αιθιοπία.

Σε μια συγκινητική εκδήλωση στα βάθη της αφρικανικής ηπείρου, στην πρωτεύουσα της Αιθιοπίας, απόφοιτοι Ιατρικής ορκίστηκαν γιατροί στο «όνομα» του Ιπποκράτη, πατέρα της Ιατρικής.

Οι 240 νέοι γιατροί ορκίστηκαν στην αρχαία ιωνική διάλεκτο το απόγευμα της Παρασκευής (16/2/2024) στο Πανεπιστήμιο «Tikur Anbessa» της Αντίς Αμπέμπα, αποδεικνύοντας πως χιλιάδες χρόνια μετά οι ιπποκρατικές αρχές και αξίες εξακολουθούν να φωτίζουν τη σημασία της προσφοράς, αλλά και της συμβολής της επιστήμης στην ανακούφιση του ανθρώπινου πόνου.

Οι απόφοιτοι της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Αντίς Αμπέμπα ορκίστηκαν να υπηρετούν τον άνθρωπο και να τον ανακουφίζουν από τα δεινά του, χωρίς να λαμβάνουν τίποτα σε αντάλλαγμα. Τον όρκο απήγγειλε ο ηθοποιός Μηνάς Χατζηαντωνίου από την Κω υποδυόμενος τον Ιπποκράτη.

Στη συνέχεια μέσα σε μια εξαιρετικά συγκινητική ατμόσφαιρα, ο Γιώργος Πατούλης ως πρόεδρος του ΙΣΑ και του Παγκόσμιου Ιπποκρατικού Ινστιτούτου της Κω, Αντώνιος Πολυδώρου γενικός γραμματέας του GDHI και ο πρεσβευτής του Ελληνικού Τουρισμού Κωνσταντίνος Πάντος, αντιπρόεδρος του Παγκόσμιου Ιπποκρατικού Ινστιτούτου, παρέδωσαν τα πτυχία στους νέους αιθίοπες γιατρούς, μαζί και ένα Πάπυρο με τον Όρκο του Ιπποκράτη.

Έγιναν μάλιστα και τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Ιπποκράτη, ένα γλυπτό το οποίο θα κοσμεί από σήμερα το προαύλιο της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Αντίς Αμπέμπα.

Πηγή:Της Γιάννας Σουλάκη/iatropedia

Πέθανε στη φυλακή ο Αλεξέι Ναβάλνι - Από τους πιο σφοδρούς επικριτές του Πούτιν

 

O Αλεξέι Ναβάλνι ένας από τους πιο σφοδρούς επικριτές του Βλάντιμιρ Πούτιν πέθανε. 

Αυτό ανακοίνωσαν οι σωφρονιστικές αρχές της περιφέρειας του Γιάμαλο-Νένετς όπου εξέτιε την ποινή του σε μία από τις πιο σκληρές φυλακές της Ρωσίας.

«Την 16η Φεβρουαρίου 2024, στο σωφρονιστικό κέντρο N°3, ο κρατούμενος Ναβάλνι Α. Α. αισθάνθηκε αδιαθεσία έπειτα από περίπατο (...) τα αίτια του θανάτου του τελούν υπό εξακρίβωση», αναφέρεται στην ανακοίνωση των ρωσικών σωφρονιστικών υπηρεσιών.

Σύμφωνα με τις ρωσικές σωφρονιστικές υπηρεσίες έχασε σχεδόν αμέσως τις αισθήσεις του, προσθέτοντας ότι αμέσως κλήθηκε ιατρική ομάδα έκτακτης ανάγκης, η οποία προσπάθησε να τον επαναφέρει, αλλά χωρίς επιτυχία. «Οι γιατροί των επειγόντων περιστατικών κήρυξαν τον κρατούμενο νεκρό. Τα αίτια του θανάτου του βρίσκονται υπό εξακρίβωση».

Ο 47χρονος Ναβάλνι, πρώην δικηγόρος ήταν έγκλειστος σε μια φυλακή περίπου 60 χιλιόμετρα βόρεια του Αρκτικού Κύκλου όπου εξέτιε 19ετή ποινή.

Για το θάνατο του Ναβάλνι έχει ήδη ενημερωθεί, σύμφωνα με πληροφορίες, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν του οποίου ήταν σφοδρός πολέμιος.

Ωστόσο επίσημα η Μόσχα επιμένει ότι δεν έχει καμία πληροφορία για τα αίτια του θανάτου του επικριτή του Πούτιν.

Ο εκπρόσωπος Ντμίτρι Πεσκόφ επέμεινε επίσης ότι η ομοσπονδιακή υπηρεσία φυλακών κάνει όλους τους απαραίτητους ελέγχους σχετικά με τον θάνατό του.

Στενός συνεργάτης του Αλεξέι Ναβάλνι ανέφερε ότι δεν είχε καμία επιβεβαίωση ότι ο επικριτής του Πούτιν πέθανε.

Ο Λεονίντ Βολκόφ δήλωσε ότι η ανακοίνωση από την υπηρεσία φυλακών θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως «ομολογία» ότι τον σκότωσαν σκόπιμα.

Μία άλλη συνεργάτιδα του Ναβάλνι αποκάλυψε ότι ο δικηγόρος του μεταβαίνει στην πόλη Χαρπ - όπου βρίσκεται η σωφρονιστική αποικία IK-3 όπου κρατείται - για να εξακριβώσει τα γεγονότα. «Μόλις έχουμε οποιαδήποτε πληροφορία, θα την αναφέρουμε», δήλωσε.

Η υπόθεση δηλητηρίασης

Ο πολιτικός του ακτιβισμός, συμπεριλαμβανομένων εκτεταμένων ερευνών για διαφθορά υψηλού επιπέδου και της υποψηφιότητάς του για δήμαρχος της Μόσχας, τον έκανε ευρύτερα γνωστό και πολλοί θεώρησαν ότι αποτελούσε απειλή για τον Πούτιν.

Στις 20 Αυγούστου 2020, ο Ναβάλνι δηλητηριάστηκε με το νευροτοξικό παράγοντα Νοβιτσόκ και νοσηλεύτηκε σε σοβαρή κατάσταση. Κατά τη διάρκεια πτήσης από το Τομσκ προς τη Μόσχα, αρρώστησε ξαφνικά και μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο στο Ομσκ μετά από μια αναγκαστική προσγείωση και έπεσε σε κώμα. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Charité στο Βερολίνο της Γερμανίας, δύο ημέρες αργότερα. Η χρήση του νευρικού παράγοντα επιβεβαιώθηκε από πέντε εργαστήρια πιστοποιημένα από τον Οργανισμό για την Απαγόρευση Χημικών Όπλων (ΟΑΧΟ). Πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο στις 22 Σεπτεμβρίου 2020.

Παρά τον κίνδυνο, ο Ναβάλνι επέλεξε να επιστρέψει στη Ρωσία, όπου αργότερα συνελήφθη, καταδικάστηκε με κατηγορίες που, όπως είπε, είχαν πολιτικά κίνητρα και παρέμεινε σε ρωσικές φυλακές μέχρι τον θάνατό του.

Πηγή:www.cnn.gr

Τι είναι τα «Απόκρυφα» Ευαγγέλια και πώς προέκυψαν

 

Του Δημητρίου Λυκούδη, θεολόγου

Οι μαθητές του Κυρίου, κυρίως η στενή ομάδα των δώδεκα, όσων ακολουθούσαν τον Κύριο Ιησού Χριστό νύχτα και ημέρα, κατά την επί της γης παρουσία Του, έγιναν αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες όσων θαυμαστών και υπερβατικών σημείων τελούσε ο Θεάνθρωπος Λυτρωτής κατά τη δημόσια δράση Του. Πολλά απ᾿ αυτά τα σημεία συμπεριλαμβάνονται στα τέσσερα ευαγγέλια, σε όσα βιβλία, δηλαδή, μεταξύ άλλων, ανήκουν στον Κανόνα της Καινής Διαθήκης (1), όπου περιλαμβάνονται, μαζί με την προφορική Παράδοση, όλες εκείνες οι αυθεντικές γραπτές πηγές,  οι οποίες  μάς πληροφορούν για όσα έπραξε επί της γης ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός.

Όμως, κατά τον ευαγγελιστή Ιωάννη «έστι και άλλα πολλά όσα εποίησεν ο Ιησούς, άτινα εάν γράφηται καθ᾿έν, ουδέν αυτόν οίμαι τον κόσμον χωρήσαι τα γραφόμενα βιβλία»(2). Αυτά τα ελλείποντα, όσα δηλαδή «κενά» υπήρχαν στα κανονικά Ευαγγέλια, επιχειρήθηκε να καλυφθούν με τα λεγόμενα «Απόκρυφα» Ευαγγέλια.

Τα Απόκρυφα Ευαγγέλια προσπάθησαν να καλύψουν όσα, εκ της διδασκαλίας και ζωής του Κυρίου Ιησού Χριστού δε συμπεριλαμβάνονται στα κανονικά Ευαγγέλια. Είναι δε αλήθεια ότι στα Απόκρυφα Ευαγγέλια δεν εισόρμησαν μόνο μυθώδη και πλαστά στοιχεία, τις περισσότερες φορές αποκυήματα φαιδρών λογισμών και φαντασιώσεων κάποιων χριστιανών, αλλά και γεγονότα και πληροφορίες έγκυρες και αληθινές, οι οποίες αργά και σταδιακά ενσωματώθηκαν στη θεία λατρεία της Εκκλησίας μας, και, συνάμα,  άσκησαν επιρροή στην εκκλησιαστική τέχνη και στην ποίηση.

Βέβαια, δε δύναται να επιχειρηθεί σύγκριση του περιεχομένου των κανονικών Ευαγγελίων με αυτό των Αποκρύφων, διότι, ως μάς διασώζει ο καθηγητής Βασίλειος Ιωαννίδης, «αι δε μυθώδεις διηγήσεις περί έργων και θαυμάτων του Κυρίου κατά την παιδικήν ιλικίαν, αι περιλαμβανόμεναι εν τοις αποκρύφοις Ευαγγελίοις, ευρίσκονται εις πλήρη αντίθεσιν προς την σοβαρότητα και αξιοπρέπειαν των ευαγγελικών διηγήσεων, διότι όλα τα θαύματα εν τοις αποκρύφοις δεν τελούνται χάριν υψηλού τινος σκοπού, αλλ᾿ απλώς προς ικανοποίησιν προσωπικών συναισθημάτων και πρόκλησιν ασκόπου και ακαίρου θαυμασμού προς την παντοδυναμίαν του Κυρίου και κατ᾿ αυτήν την παιδικἠν ηλικίαν αυτού» (3). Είναι, όμως, και στοιχεία εντός των αποκρύφων Ευαγγελίων, τα οποία υπομνηματίζουν Πατέρες της Εκκλησίας, ως ο Γρηγόριος ο Νύσσης, ο ιερός Αυγουστίνος, αλλά και εκκλησιαστικοί συγγραφείς, ως ο Κλήμης, ο Ωριγένης κ.ά., οι οποίοι υποστηρίζουν ότι πέραν των όσων μυθευμάτων και φανταστικών αναφορών των κειμένων αυτών, υπάρχουν και αληθινές αναφορές, στοιχεία που κατόρθωσαν να διασωθούν στο πέρασμα του χρόνου, κυρίως μέσω των προφορικών παραδόσεων και των προσωπικών πληροφοριών.

Τα σπουδαιότερα απόκρυφα Ευαγγέλια, τα οποία και δεν περιλαμβάνονται στον Κανόνα της Καινής Διαθήκης, δεν αποτελούν, δηλαδή, βιβλία του καινοδιαθηκικού μηνύματος και λόγου, είναι:

1. Το πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου. Φέρεται να αναφέρεται ψευδώς ως πόνημα του αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου, καθώς αγνοεί παντελώς την Ιουδαϊκή θρησκεία, κάτι που ο άγιος Ιάκωβος γνώριζε εμβριθώς. Θεωρείται το αρχαιότερο Ευαγγέλιο, ως και «πρωτευαγγέλιο» εκλήθη, που εξιστορεί την ιστορία του Κυρίου και της Μητρός Του. Η προσπάθεια δε να εξυψὠσει την Παρθένο Μαρία υπέρμετρα, είναι εμφανής.

2. Το καθ᾿ Εβραίους Ευαγγέλιον. Αυτό γράφτηκε από κάποιον Εβραίο χριστιανό, πρωτίστως στην Αραμαϊκή γλώσσα. Στην ουσία πρόκειται για το κύριο μέρος του Ευαγγελίου του Ματθαίου, επί του οποίου ο εβραίος συγγραφέας προσέθεσε πολλές φανταστικές πληροφορίες και διηγήσεις.

3. Το κατά Πέτρον Ευαγγέλιον. Το περιεχόμενο του κειμένου δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το κήρυγμα και τις θεολογικές τοποθετήσεις του Αποστόλου Πέτρου.

4. Το κατά Θωμάν Ευαγγέλιον. Εδώ οι εκδόσεις του κειμένου είναι πολλές. Η πατρότητά του (η εκδοχή αυτή θεωρείται η πλέον βάσιμη), ανήκει σε κάποιον Ισραηλίτη φιλόσοφο, με τ᾿ όνομα Θωμάς. Ως προς τα γραφόμενά του, χαρακτηριστικό είναι το γλαφυρό απόσπασμα που ακολουθεί: «Το απόκρυφον τούτο ευαγγέλιον, γραφέν παρά τινός μυθοπλάστου και τερατολόγου αιρετικού εκ της αιρέσεων των Γνωστικών ή Μανιχαίων, εξιστορεί παιδαριώδη και ασεβή θαύματα του Κυρίου κατά την παιδικήν ηλικίαν, γενόμενα ου μόνον επ᾿ αγαθώ, αλλά και επί κακώ των συνομιλήκων ή και των πρεσβυτέρων του ακόμη, παρουσιαζομένου ούτω του κυρίου επικινδύνου και φοβερού εν τω μέσω των συνηλικιωτών του» (4).

5. Ιστορία του τέκτονος Ιωσήφ. Πρόκειται για κείμενο που δεν κατόρθωσε να διασωθεί στην ελληνική γλώσσα και αναφέρεται, κυρίως, στην πορεία και ζωή του Ιωσήφ, έως την κοίμησή του, σε ηλικία 111 ετών.

6. Το κατά Αιγυπτίους Ευαγγέλιον. Αναφέρεται αποσπασματικά σε γεγονότα της ζωής του Κυρίου και προέρχεται από αιρετικές δοξασίες που καλλιεργήθηκαν στην Αίγυπτο, όπου και αρχικά κυκλοφόρησε.

7. Ευαγγέλιον του ψευδοΜατθαίου. Στην ουσία πρόκειται για ένα σχεδόν όμοιο ευαγγέλιο με αυτό το πρωτευαγγέλιον του Ιακώβου.

8. Υπομνήματα των πραχθέντων επί Ποντίου Πιλάτου. Κυκλοφόρησε από τον β’ αιώνα μ.Χ., και αναφέρεται σε συζητήσεις και δρώμενα που έλαβαν χώρα στην αυλή και δικαιοδοσία του Ποντίου Πιλάτου.

Πέρα από τα λοιπά απόκρυφα Ευαγγέλια που υπάρχουν (άνω των 60) και στα οποία δε δυνάμεθα να διαχωρίσουμε την ιστορική αλήθεια και τις μυθοπλασίες, αν και τα περισσότερα προέρχονται από τη χορεία των Γνωστικών και των αιρετικών παραφυάδων τους (5), υπάρχουν και απόκρυφα κείμενα τιτλοφορούμενα ως «Πράξεις», αλλά και απόκρυφες Επιστολές, ως και Αποκαλύψεις. Όλων των ανωτέρω οι θέσεις διαπνέονται, στην καλύτερη των περιπτώσεων  από ευσεβείς πόθους χριστιανών να εκφράσουν το ζέον και θερμό τους φρόνημα, και να εδραιώσουν, ως θεωρούσαν, τη χριστιανική πίστη των πρώτων αιώνων με πλείστα όσα στοιχεία αναφέρουν εντός των κειμένων τους. Σε άλλη περίπτωση, ίσως είναι και η πλέον διαδιδομένη, ουκ ολίγες ψευδοφιλοσοφικές και αιρετικές ομάδες, εξαιρέτως δε των Γνωστικών, προσπάθησαν να εμφιλοχωρήσουν και να παραχαράξουν το χριστιανικό πλαίσιο, εντός του οποίου, αργά και εμφανώς δυναμικά, αναπτυσσόταν και εδραιωνόταν μια νέα θρησκεία, ο Χριστιανισμός.

Παραπομπές:

1. Πρβλ. ενδεικτικά, B. H. Branscomb, Jesus and the Law of Moses, New York 1930, A. Harnack, Marcion: das Evangelium vom fremden Gott, Leipzig 1924, M. J. Lagrange, Histoire ancienne du Canon du Nouveau Testament, deuxieme edit, Paris 1933,

2. Κατά Ιωάννην, 21,25.

3. Βασιλεἴου Χ. Ιωαννίδου, Εισαγωγή εις την Καινήν Διαθήκην, εκδ. ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ, Αθήνα 1996, σελ. 468 – 469.

4. Αυτόθι, σελ. 470 – 471.

5. Αυτόθι, σελ. 474 – 475.

Πηγή:www.dogma.gr