Ο Κάρλος Ενρίκε Ραπόζο, γνωστός κι ως «El Kaiser», είναι ο πρωταγωνιστής μιας από τις μεγαλύτερες απάτες στην ιστορία του ποδοσφαίρου, καθώς έγινε επαγγελματίας ποδοσφαιριστής για δύο σχεδόν δεκαετίες χωρίς να αγωνισθεί ούτε ένα λεπτό.
Ο μεγαλύτερος απατεώνας στην ιστορία του ποδοσφαίρου ονομάζεται Κάρλος Ενρίκε Ραπόζο. Με καταγωγή απ’ την Βραζιλία είχε επαγγελματικό συμβόλαιο σε ομάδες για σχεδόν 20 χρόνια, χωρίς ωστόσο να αγωνισθεί στην κυριολεξία ούτε ένα λεπτό.
Ο Βραζιλιάνος ήταν επιθετικός και του είχε αποδοθεί το προσωνύμιο «El Kaiser», λόγω της ομοιότητας που είχε με τον Φραντς Μπεκενμπάουερ, ο οποίος ήταν ο Γερμανός «Αυτοκράτορας». Σε όλη του τη καριέρα, κατάφερε να εξαπατήσει συνολικά 13 ομάδες με μερικές απ’ αυτές να είναι η Μποταφόγκο, η Φλαμένγκο, η Φλουμινένσε κι η γαλλική Αζαξιό.
«Οι σύλλογοι έχουν εξαπατήσει και συνεχίζουν να εξαπατούν πολύ τους ποδοσφαιριστές. Κάποιος έπρεπε να πάρει εκδίκηση για όλους»
Ο Κάρλος όσο ταλέντο δεν είχε στο ποδόσφαιρο, το είχε στις δημόσιες σχέσεις. Αυτός ήταν κι ο λόγος που ο Βραζιλιάνος συνέχιζε να παίρνει μεταγραφές χωρίς να πατάει το πόδι του μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Δημιούργησε φιλίες με πολύ γνωστά ονόματα στη Βραζιλία, βρίσκοντας έτσι ένα «μέσο» για να συντηρήσει την καριέρα του.
Μερικά από αυτά τα ονόματα ήταν ο Ρομάριο κι ο πάλαι πότε παίκτης της Ρεάλ Μαδρίτης, Ρικάρντο Ρότσα, ο οποίος έπαιξε κομβικό ρόλο στις μετακινήσεις του φίλου του Κάρλος.
«Ο Κάιζερ υπήρξε μια από τις πιο εμβληματικές φιγούρες στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο αλλά το πρόβλημά του ήταν η… μπάλα»
ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΚΑΡΙΕΡΑΣ
Στα τέλη της δεκαετίας του ΄70 που έκανε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο στην μεξικάνικη Πουέμπλα, έμεινε μόνο για έξι μήνες μιας και ξεκίνησαν οι «ιστορίες» περί σοβαρών τραυματισμών. Όλη η καριέρα του θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μια ταινία στο Hollywood, με τον Βραζιλιάνο ποδοσφαιριστή να φλερτάρει σοβαρά με το «Όσκαρ» πρώτου ανδρικού ρόλου.
«Οι παίκτες το ήξεραν, αλλά ήταν όλοι φίλοι μου. Οι δημοσιογράφοι πληρωνόντουσαν απ’ το μισθό μου για να μην δημοσιεύσουν κάποιο ρεπορτάζ κι έτσι κανείς δεν με καταδίωξε»
Εκείνη την εποχή όπως είναι φυσικό, δεν υπήρχε ακόμα προχωρημένη τεχνολογία κι έτσι δεν έχουμε υλικό από φωτογραφίες ή βίντεο του παίκτη αν και πάντα απουσίαζε. Στην Πουέμπλα υπέγραψε το 1979 αφού πρώτα η Φλαμένγκο αποφάσισε να μην τον προωθήσει στην πρώτη της ομάδα.
Η ομάδα της καρδιάς του είναι η Μποταφόγκο. Από αυτή πήρε το βάπτισμα πυρός για να ασχοληθεί με τον χώρο του ποδοσφαίρου κι εκεί έκλεισε την καριέρα του το 1992 αφού είχε κάνει κι ένα πέρασμα νωρίτερα για δύο χρόνια απ’ το 1979 που αφέθηκε ελεύθερος απ’ την μεξικάνικη ομάδα, μέχρι το 1981.
Όπως ο πατέρας μου έτσι κι εγώ υποστήριζα την Μποταφόγκο από μικρό παιδάκι. Ήθελα απελπιστικά πολύ να παίξω για αυτή και να τραγουδάνε οι οπαδοί το όνομά μου, όμως τα πόδια μου δεν με βοήθησαν σε αυτό το όνειρο. Η αλήθεια είναι όμως πως εξαρχής δεν έβλεπα προοπτική στο ποδόσφαιρο, πείτε το κάτι σαν αυτογνωσία. Η μητέρα μου μόνο με πίεζε να το δω σοβαρά μήπως και ξεφύγουμε απ' την φτώχεια.
Παρόλα αυτά, αν κι ο σύλλογος τον στήριξε σαν δικό του παιδί και του έδωσε αμέτρητες ευκαιρίες για να συμπληρώσει τα πρώτα λεπτά συμμετοχής του, αυτός αποφάσισε μέχρι κι εκεί να δημιουργεί τις δικές του ιστορίες για να αποφεύγει το χορτάρι του γηπέδου σαν να είναι… αλλεργικός.
«Εκείνη την εποχή ήταν κάτι πάρα πολύ εύκολο να το παίζω τραυματίας. Δεν είναι σε καμία περίπτωση όπως σήμερα που ο κάθε σύλλογος έχει μέσα δεκάδες γιατρούς και φυσικοθεραπευτές. Άγγιζα το μηρό μου κι έμενα εκτός προπόνησης μέσα σε δεύτερα. Το είχα εξελίξει που θα μπορούσα να το κάνω μετά από ένα σημείο και με κλειστά μάτια. Δεν ήταν κάτι δύσκολο. Ένας δικός μου άνθρωπος μου έγραφε μία γνωμάτευση και γινόταν αμέσως αποδεκτή»
Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
Όλα τα καλά κάποια στιγμή τελειώνουν. Αυτό θα μπορούσε να είχε συμβεί και στον Κάρλος την εποχή που αγωνιζόταν στην Μπάνγκου το 1985. Το σωματείο είχε φτάσει στα όριά του με τον παίκτη κι ύστερα από αγανάκτηση του προέδρου, τον έβαλαν στην αρχική ενδεκάδα του ματς ενώ ήταν υποτιθέμενα τραυματίας. Ο Βραζιλιάνος όμως είχε πλέον τόση εμπειρία στις απατεωνιές που έκρυβε έναν ακόμα «άσσο» στο μανίκι.
«Ένιωθα μέσα μου ότι κάτι έπρεπε να κάνω. Ο κόσμος θα γέλαγε αν καταλάβαινε πως είμαι ένας κακός παίκτης. Έτσι, σκέφτηκα μόλις βγω για προθέρμανση, να πιαστώ στα χέρια με κάποιους οπαδούς που απλά φώναζαν στην εξέδρα. Κατάφερα να αποβληθώ πριν ξεκινήσει το παιχνίδι και σαν δικαιολογία είπα ότι δεν μπορούσα να μείνω αμίλητος όσο βρίζουν την ομάδα μας. Το αποτέλεσμα; Ανανέωση συμβολαίου για έξι μήνες ακόμα.
ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΡΙΝ ΒΡΕΘΕΙ ΣΤΟΥΣ «ΑΙΩΝΙΟΥΣ»
Η ιστορία αυτού του Βραζιλιάνου «μπαλαδόρου», δεν γινόταν να μην έχει μέσα κι ελληνικό άρωμα. Ο παίκτης αυτός που κατάφερε να ξεγελάσει 13 ομάδες, ήταν ένα βήμα πριν το επιχειρήσει και στη χώρα μας. Στο ντοκιμαντέρ που αφορά τη ζωή του ο «El Kaiser» αναφέρει πως πριν φύγει από την Ευρώπη και επιστρέψει στη χώρα του για να κλείσει την καριέρα του, εξεταζόταν απ' τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό. Ωστόσο οι δύο ομάδες δεν προχώρησαν σε κάποια επίσημη πρόταση.
Ο ΠΟΘΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ
Όλοι οι ποδοσφαιριστές προσπαθούν να κάνουν καλή ζωή εκτός των γηπέδων, ειδικά όταν το χρήμα μπορεί να «ελκύσει» πιο εύκολα κάποια πράγματα. Ο Κάρλος την εποχή που έλεγε ότι είναι ποδοσφαιριστής στο προπονητικό κέντρο, έξω από αυτό είχε τον «ρόλο» του Τζόρτζ Μπεστ.
«Το να είμαι ποδοσφαιριστής με έκανε μαγνήτη για τις γυναίκες. Ήμουν εθισμένος στο σεξ, όπως ο Μάικλ Ντάγκλας. Είμαι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής που δεν έχει παίξει ποτέ ποδόσφαιρο... Κοιμήθηκα με 1.000 γυναίκες και προσποιήθηκα ότι ήμουν τραυματίας σε όλη μου την καριέρα. Κάθε βράδυ ήμουν σε νυχτερινά μαγαζιά μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες κι έτσι δεν ήμουν ποτέ σε κατάσταση να προπονηθώ ή να παίξω το πρωί»
ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ
Ο Κάρλος Ενρίκε Ραπόζο πλέον, ασχολείται με το personal training. Αν και έχει αφήσει πίσω του το ποδόσφαιρο, κάποιες παλιές συνήθειες δεν μπορούν να κοπούν απ' την καθημερινότητά του μιας και η πλειονότητα των πελατών του είναι όλως τυχαίως... γυναίκες.
