Στην Αγγλία έχει ξεκινήσει μία μεγάλη συζήτηση για τα σήματα των Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Μάντσεστερ Σίτι, καθώς και της πόλης γενικότερα, επειδή θεωρείται ότι συνδέονται με τη δουλεία.
Τα τελευταία χρόνια υπάρχουν πλήθος αντιπαραθέσεων τόσο στις ΗΠΑ, όσο και στη Βρετανία για σύμβολα του παρελθόντος, που σχετίζονται με το ρατσισμό και το δουλεμπόριο, με πολύ κόσμο να ζητά την αντικατάστασή τους. Ανάμεσά τους βρίσκονται λοιπόν και αυτά των ομάδων της Μάντσεστερ, που απεικονίζουν ένα καράβι, καθώς η πόλη αποτελούμε μεγάλη “δύναμη” στο εμπόριο βαμβακιού, το οποίο και συνδέεται με δουλεία. Ο ιστορικός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Ίαν Μακάρτνεϊ, έδωσε έτσι τη δική του απάντηση για το θέμα, επιβεβαιώνοντας το γεγονός, αλλά εξηγώντας γιατί δεν πρέπει να αλλαχθεί τίποτα.
Οι δηλώσεις του Μακάρτνεϊ
«Όλα αυτά είναι σαν να «πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό».
Φυσικά και το πλοίο υπάρχει στα σήματα λόγω της κληρονομιάς του Μάντσεστερ και ναι, το εμπόριο βαμβακιού συνέβαλε πάρα πολύ στο να γίνει το Μάντσεστερ αυτό που είναι μέχρι και σήμερα. Και φυσικά, το βαμβάκι συνδέεται σαφώς με τη δουλεία.
Η δουλεία ήταν ένα σκληρό πράγμα, με αμέτρητους αριθμούς ανθρώπων να υποφέρουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, αλλά το κομμάτι αυτό πρέπει πλέον να ανήκει στο παρελθόν.
Είναι μια περασμένη εποχή, ο κόσμος τότε ήταν εντελώς διαφορετικός. Οι άνθρωποι έκαναν τεράστιες περιουσίες από την δουλεία, πουλώντας βαμβάκι, ζάχαρη κ.λπ. Νομίζω ότι αυτό έχει να κάνει με τον τρόπο σκέψης πολλών όσο και την ίδια την δουλεία.
Θα πρέπει όμως η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και η Μάντσεστερ Σίτι αλλά και η ίδια η πόλη να αλλάξουν τα σήματά τους για να ευχαριστήσουν μερικούς; Νομίζω πως όχι.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος που υποστηρίζει μία από τις δύο ομάδες, ο οποίος να θεώρησε τα σήματα ως αντιπροσωπευτικά της δουλείας και να αρνήθηκε να αγοράσει ή να φορέσει ο,τιδήποτε που να φέρει τα σήματα.
Ούτε κανένας ποδοσφαιριστής έχει αρνηθεί να υπογράψει για μία εκ των δύο ομάδων, λόγω του σήματός της και των δεσμών της με τη δουλεία.
Κανείς δεν θα το σκεφτόταν αυτό, πόσο μάλλον θα το γνώριζε.
Το σήμα είναι αυτό που είναι. Η αφαίρεσή του, όπως και το γκρέμισμα αγαλμάτων, η μετονομασία δρόμων και κτιρίων δεν θα αλλάξει τίποτα από όσα έχουν συμβεί στο παρελθόν. Γιατί η Ιστορία είναι αυτό που είναι.
Ο κόσμος είναι σίγουρα καλύτερα χωρίς την ύπαρξη του ρατσισμού. Καλύτερο θα ήταν λοιπόν να κάνουμε κάτι για να αντιμετωπιστεί αυτός, αντί να ανησυχούμε για ένα πλοίο που κανείς δεν ξέρει που πήγε ή τι φορτίο μετέφερε».
