Ο «βίκινγκ», Χόκαν Σάντμπεργκ, γυρίζει το χρόνο πίσω τέσσερις δεκαετίες, εξηγεί γιατί πάντα… στη Νέα Φιλαδέλφεια ήταν διαφορετικά για την ΑΕΚ και αφηγείται τι συνέβη το καλοκαίρι του 1987 όταν έβγαλε τα αγαπημένα του κιτρινόμαυρα για να φορέσει τα ερυθρόλευκα του Ολυμπιακού.
Τι λέτε να κάνουμε σήμερα μια βουτιά στις αθλητικές εκπομπές της ΕΡΤ της δεκαετίας του ’80; Τότε που τα αθλητικά κυριαρχούσαν στο πρόγραμμα της κρατικής τηλεόρασης, σε μια εποχή που το Ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής αποτελούσε μονόδρομο ενημέρωσης για τον Έλληνα τηλεθεατή, καθώς δεν είχαν «γεννηθεί» ακόμη τα ιδιωτικά κανάλια.
Θυμάστε, αλήθεια, τα σήματα των αθλητικών εκπομπών που μας έκαναν παρέα τις περισσότερες μέρες της εβδομάδας και κυρίως το Σαββατοκύριακο; Δεν αναφερόμαστε μόνο στη θρυλική «Αθλητική Κυριακή», αλλά και στους «Αθλητικούς Παλμούς», τις «Αθλητικές Συναντήσεις», τον «Κόσμο των σπορ»…
Πάμε να θυμηθούμε κάποια πιο χαρακτηριστικά από το πολύτιμο αρχείο του Αργύρη Κωστούρου.
Στο πλαίσιο της γενικής αθλητικής ουδετερότητας της ΕΡΤ, μάλιστα, οι δημιουργοί των σημάτων απέφευγαν να συμπεριλάβουν σ’ αυτά φάσεις από παιχνίδια της πάλαι ποτέ ποδοσφαιρικής Α’ Εθνικής. Για να συνέβαινε αυτό θα έπρεπε η φάση να έχει αποτυπωθεί για τα καλά στη μνήμη των φιλάθλων όλων των ομάδων. Κάπως έτσι για παράδειγμα πήρε θρυλικές διαστάσεις η απόκρουση του Νίκου Σαργκάνη στην κεφαλιά του Γιώργου Βλαστού (και το φιλί του Θαλή Τσιριμώκου που ακολούθησε) στην αναμέτρηση Ολυμπιακού – ΟΦΗ την Πρωταπριλιά του 1994.
Κάθε Τετάρτη, λοιπόν, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’80, η αγαπημένη συνήθεια των Ελλήνων φιλάθλων – τηλεθεατών, λεγόταν «Ώρα του Αθλητισμού». Μια εκπομπή που παρουσίαζαν θρύλοι της ελληνικής αθλητικής δημοσιογραφίας, αρχικά ο Γιάννης Διακογιάννης με τον Βαγγέλη Φουντουκίδη (από το 1974 έως το 1984) και εν συνεχεία ο Χρήστος Ράπτης και ο Σταύρος Τσώχος (από το 1985 έως το 1990).
Και ένα μεσημέρι του Δεκεμβρίου του 1984, δύο παίκτες της ΑΕΚ φρόντισαν να παρουσιάσουν τη δική τους ζωγραφιά – ύμνο στο ποδόσφαιρο που ήταν αδύνατον να μην τιμηθεί με μια ξεχωριστή θέση στα σήματα των αθλητικών εκπομπών της ΕΡΤ.
Αν υπάρχει μία φάση που σφραγίζει το πέρασμα του Χόκαν Σάντμπεργκ από το ελληνικό ποδόσφαιρο, είναι εκείνο το αξέχαστο βόλεϊ που έπαιξε με τον Θωμά Μαύρο στην αναμέτρηση της «Ένωσης» με τον Απόλλωνα στις 2/12/1984 μπροστά στη Σκεπαστή εξέδρα του παλιού γηπέδου της ΑΕΚ που δεν είχε πάρει καν τότε το όνομα «Νίκος Γκούμας».
Τι να πρωτοθυμηθεί, αλήθεια κανείς από έναν από τους πλέον συμπαθείς Σκανδιναβούς ποδοσφαιριστές που πέρασαν από τη χώρα μας, αλλά και από έναν από τους πλέον αποτελεσματικούς φουνταριστούς επιθετικούς που εμφανίστηκαν στα ελληνικά γήπεδα τη δεκαετία του ’80;
Στο πλευρό του Θωμά Μαύρου, ο υψηλόσωμος Σουηδός συνέθεσε με τον μεγαλύτερο σκόρερ της ΑΕΚ ένα «φονικό δίδυμο» που… τρομοκρατούσε κάθε αντίπαλο του «Δικέφαλου», ενώ ανήκει στην κατηγορία των ουκ ολίγων ποδοσφαιριστών που άφησαν σε έναν πάγκο αποδυτηρίων την κιτρινόμαυρη φανέλα, για να φορέσουν τα ερυθρόλευκα του Ολυμπιακού.
Τέσσερις δεκαετίες μετά το πέρασμα του από την Α’ Εθνική, ο Χόκαν Σάντμπεργκ έρχεται να κολλήσει το δικό του ξεχωριστό χαρτάκι στο άλμπουμ των αναμνήσεων του sportday.gr, θυμάται τις μαγικές στιγμές που έζησε στη Νέα Φιλαδέλφεια και εξηγεί γιατί το καλοκαίρι του 1987 δεν ανανέωσε τη συνεργασία του με την «Ένωση» και μεταγράφηκε στον Ολυμπιακό του Αλκέτα Παναγούλια.
Κύριε Σάντμπεργκ στη Σουηδία ξεκινήσατε την καριέρα σας με την Έρεμπρο και στη συνέχεια πήγατε στην Γκέτεμποργκ, όπου είχατε προπονητή τον Σβεν Γκόραν Έρικσον.
Είχα την τύχη να τον γνωρίσω όταν ήταν ακόμα στην Γκέτεμποργκ. Δεν μείναμε πολύ μαζί, όμως η αξία του και το ταλέντο του ως προπονητής έγιναν γνωστά παγκοσμίως. Για εμάς τους Σουηδούς ήταν και είναι ο μεγαλύτερος προπονητής που έβγαλε ποτέ η χώρα μας. Όλοι τον σέβονται εδώ στην πατρίδα μας. Εγώ ήμουν τυχερός που τον είχα προπονητή, αλλά άτυχος γιατί μείναμε μαζί μόλις μια χρονιά.
Στην δεύτερη χρονιά σας στην Γκέτεμποργκ, είχατε έναν άλλον προπονητή, που πέρασε και από την Ελλάδα, τον Γκίντερ Μπένγκστον.
Βέβαια και αυτός εξελίχθηκε σε έναν μεγάλο προπονητή που έγραψε την δική του ιστορία στο ποδόσφαιρο και κέρδισε επίσης τον σεβασμό. Τόσο ο Μπένγκστον, όσο φυσικά και περισσότερο ο Έρικσον, είναι άνθρωποι πάνω απ’ όλα και μετά σπουδαίοι προπονητές και γι’ αυτό τους αγαπούν όλοι στη Σουηδία.
Στη Σουηδία είχατε αποκτήσει καλή φήμη και παίζατε και στην Εθνική ομάδα. Πως έφτασε η ΑΕΚ σε εσάς;
Τότε δεν υπήρχαν οι μάνατζερ και όλα γίνονταν μεταξύ φίλων. Κάποιοι Έλληνες βρήκαν έναν φίλο μου, τον Σκουγκ, ο οποίος είχε σχέσεις με την ομάδα. Έτσι του είπαν πως μπορούσαν να κάνουν την επαφή με την ΑΕΚ για εμένα. Όταν με ρώτησαν τους είπα ότι φυσικά και ενδιαφέρομαι. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα, με αποτέλεσμα μέσα σε δύο εβδομάδες να καταφέρω να ολοκληρώσω τη μεταγραφή μου.
Γνωρίζατε την ΑΕΚ και το ελληνικό ποδόσφαιρο;
Για να πω την αλήθεια δεν ήξερα πολλά πράγματα. Όμως τότε δεν ήταν πολλοί οι Σουηδοί παίκτες που έπαιζαν στο εξωτερικό και το θεώρησα ιδιαίτερα τιμητικό που μια ομάδα από άλλη χώρα ενδιαφέρθηκε για εμένα. Δεν ήξερα πολλά για το ελληνικό ποδόσφαιρο και τη χώρα, όμως γρήγορα κατάφερα να εγκλιματιστώ και να περάσω υπέροχα χρόνια στην Ελλάδα.
«Στο πρώτο ματς που έπαιξα με την ΑΕΚ στο Αιγάλεω προσπαθούσα να καταλάβω που βρίσκομαι…»
Όταν φτάσατε στην ΑΕΚ, τι βρήκατε;
Βρήκα ένα ζεστό κλίμα. Όλοι με υποδέχτηκαν με μεγάλη θέρμη και ουσιαστικά αμέσως κατάφερα να γίνω μέλος της ομάδας. Με υποδέχτηκαν παίκτες όπως ο Θωμάς Μαύρος, ο Δύντσικος, ο Αρδίζογλου, ο Μανωλάς, ο Εστερχάζι. Βρήκα γρήγορα τη θέση μου στην ομάδα και πραγματικά απόλαυσα το ποδόσφαιρο.
Όντως γρήγορα καταφέρατε να γίνετε βασικό στέλεχος της ομάδας.
Αν εξαιρέσουμε το πρώτο παιχνίδι, όπου προσπαθούσα να καταλάβω που βρίσκομαι (γέλια). Ήταν το ματς με το Αιγάλεω που έμεινε στο 0-0 και εγώ προσπαθούσα να προσαρμοστώ στα νέα δεδομένα στην καριέρα μου.
Στην ΑΕΚ δημιουργήσατε μια σπουδαία τριάδα, μαζί με τον Μαύρο και τον Εστερχάζι.
Πραγματικά απόλαυσα το ποδόσφαιρο. Ο Θωμάς και ο Μάρτον είναι φίλοι μου μέχρι σήμερα, αλλά όχι φυσικά μόνο αυτοί. Και ο Μανωλάς και ο Αρδίζογλου και τόσα άλλα παιδιά που παίξαμε μαζί. Δέθηκα μαζί τους και πάντοτε τους θυμάμαι με νοσταλγία, ενώ με πολλούς από αυτούς έχουμε συχνή επικοινωνία. Βοηθάνε πολύ σε αυτόν τον τομέα και τα social media.
Με τον Θωμά Μαύρο έχετε πετύχει και ένα από τα γκολ που έχουν μείνει στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, όταν παίξατε βόλλεϊ με κεφαλιές στην άμυνα του Απόλλωνα.
Για να είμαι ειλικρινής μαζί σας, δεν μπορώ να θυμηθώ πολλά πράγματα από εκείνη τη φάση. Όμως λόγω της τεχνολογίας και λόγω του ότι πολλοί οπαδοί της ΑΕΚ μου στέλνουν αυτό το βίντεο συνέχεια στα social media δεν μπορώ να το ξεχάσω. Και να ήθελα να το ξεχάσω… (γέλια). Είναι πολύ ωραίο πάντως το συναίσθημα να καταλαβαίνεις ότι δεν σε έχουν ξεχάσει στην ομάδα.
«Πάντα για την ΑΕΚ ήταν αλλιώς όταν παίζαμε στη Νέα Φιλαδέλφεια. Στο Ολυμπιακό Στάδιο δεν νιώθαμε ότι παίζουμε στην έδρα μας»
Εκείνο το γκολ το είχατε πετύχει στο “Νίκος Γκούμας”. Τι αναμνήσεις έχετε από εκείνη την εποχή στην έδρα σας;
Η αλήθεια είναι ότι έχω μερικές εξαιρετικές αναμνήσεις από την έδρα μας, αν και εκείνη την περίοδο παίζαμε πολλά παιχνίδια στο Ολυμπιακό στάδιο. Δεν ήταν το ίδιο, απ’ ότι θυμάμαι από πλευράς ατμόσφαιρας. Εντάξει μπορεί στο Ολυμπιακό στάδιο να είχαμε πολύ κόσμο στο πλευρό μας, αλλά όταν παίζαμε με άλλες ομάδες και όχι τα ντέρμπι, δεν είχαμε τόσο κόσμο. Όταν στο στάδιο έρχονταν 10.000 κόσμος, αλλά αυτό χώραγε 70.000 καταλαβαίνεις ότι δεν νιώθαμε ότι παίζαμε στην έδρα μας. Ήταν αλλιώς στην Νέα Φιλαδέλφεια.
Τώρα με το νέο γήπεδο, πως τα βλέπετε τα πράγματα;
Δεν έχω καταλάβει ακόμα, αν είναι ένα γήπεδο που χτίστηκε εκεί που ήταν το παλιό, ή όχι. Δεν ξέρω εάν έχει χτιστεί σε άλλο μέρος.
Είναι στο ίδιο σημείο.
Θα έρθω κάποια στιγμή για να το επισκεφτώ. Θέλω να είμαι εκεί σε κάποιο παιχνίδι, αλλά τώρα πλέον δεν ταξιδεύω τόσο πολύ.
Γενικότερα τα ντέρμπι είναι αυτά που σας έχουν μείνει περισσότερο στη μνήμη σας;
Φυσικά. Δεν είναι λίγο πράγμα να πετυχαίνεις για παράδειγμα δύο γκολ σε ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, άσχετα εάν δεν κερδίσαμε εκείνο το παιχνίδι. Θυμάμαι ότι είχα σκοράρει και κόντρα στον Ολυμπιακό και είμαι χαρούμενος που κάποιος φίλαθλος μάζεψε όλα τα γκολ μου σε ένα βίντεο και υπάρχουν και μπορώ και τα βλέπω.
Εκείνη την εποχή ενώ είχατε φτιάξει την καταπληκτική τριάδα στην ΑΕΚ, δεν καταφέρατε να πανηγυρίσετε κάποιον τίτλο.
Δεν ξέρω γιατί έγινε αυτό. Σίγουρα είχαμε μια εξαιρετική ομάδα, αλλά όντως δεν μπορέσαμε να πάρουμε το πρωτάθλημα. Είχαν γίνει διάφορα περιστατικά και ενώ είχαμε φτάσει κοντά στο πρωτάθλημα, δεν μπορέσαμε να το πάρουμε. Νομίζω όμως ότι μεγάλο ρόλο σε αυτό έπαιξε και το γεγονός ότι αλλάζαμε γήπεδο. Όπως είπα και πριν το Ολυμπιακό στάδιο δεν ήταν και η καλύτερη έδρα για εμάς και παίζαμε κάποια παιχνίδια εκεί, όπου αν τα είχαμε παίξει στη Φιλαδέλφεια το αποτέλεσμά τους θα ήταν διαφορετικό.
Από την ΑΕΚ γιατί φύγατε ενώ είχατε καλή παρουσία εκεί και ο κόσμος σας αγαπούσε;
Δεν ξέρω.
Τι εννοείτε;
Δεν μπόρεσα να καταλάβω και ούτε μου είπε κανείς ποτέ το λόγο για τον οποίο δεν μου έγινε πρόταση για να ανανεώσω το συμβόλαιό μου. Δεν έμαθα ποτέ γιατί η ΑΕΚ δεν με ήθελε πλέον. Προσωπικά είχα όλη την διάθεση για να συζητήσω με την ομάδα και να παραμείνω στην ΑΕΚ. Άλλωστε μου άρεσε και η Ελλάδα και φυσικά ήταν τιμή για μένα, έναν Σουηδό να παίζω μπάλα στο εξωτερικό.
«Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί έφυγα από την ΑΕΚ. Ποτέ μου δεν έμαθα γιατί δεν με ήθελε πλέον η ομάδα. Κανείς δεν μου είπε ποτέ το λόγο για τον οποίο δεν μου έγινε πρόταση για να ανανεώσω το συμβόλαιό μου!»
Για το λόγο αυτό δεχτήκατε την πρόταση που σας έκανε ο Ολυμπιακός;
Ναι φυσικά. Ήθελα να παραμείνω στην Ελλάδα, αλλά παράλληλα το είδα και ως ιδιαίτερη τιμή, μια ακόμα ομάδα από τη χώρα να θέλει να με κρατήσει και να μου δώσει τη δυνατότητα να συνεχίσω να παίζω μακριά από τη Σουηδία.
Ναι το είχα μάθει αυτό. Στον Ολυμπιακό είχα συμπαίκτη τον Τάσο Μητρόπουλου, αλλά τον Αναστόπουλο δεν τον είχα γνωρίσει. Είχαμε παίξει βέβαια αρκετές φορές ως αντίπαλοι και ήξερα ποιος είναι και το έκανε για τον Ολυμπιακό.
Δεν καταφέρατε όμως να προσφέρετε όσα θέλατε στον Ολυμπιακό.
Όχι ήμουν άτυχος, γιατί τραυματίστηκα και δεν μπόρεσα να είμαι αυτός που είχαν γνωρίσει οι φίλαθλοι στην Ελλάδα. Έμεινα τελικά και λίγο διάστημα στην ομάδα, καθώς τον Δεκέμβριο αποχώρησα για τη Σουηδία.
«Στην προετοιμασία του Ολυμπιακού που πήγαμε με τον Αλκέτα Παναγούλια στις ΗΠΑ οι εκδηλώσεις που πηγαίναμε ήταν περισσότερες από τις… προπονήσεις!»
Είχατε προλάβει όμως να πάτε στην προετοιμασία του Ολυμπιακού που τότε είχε γίνει στις ΗΠΑ και υπάρχουν αρκετές ιστορίες από εκεί.
Θυμάμαι ότι πήγαμε στις ΗΠΑ γιατί ο τότε προπονητής μας, ο Αλκέτας Παναγούλιας, ήταν παλαιότερα προπονητής στην Εθνική ομάδα εκεί. Ήξερε πολύ κόσμο και θυμάμαι πως όπου πηγαίναμε μας περίμεναν οπαδοί του Ολυμπιακού. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ, καθώς περισσότερες ήταν οι εκδηλώσεις από τις προπονήσεις (γέλια).
Οι εφημερίδες εκείνης της εποχής, ανέφεραν ότι σε ένα παιχνίδι πετύχατε γκολ από τα 40 μέτρα. Αυτό ισχύει;
Ισχύει ναι, αλλά δεν θυμάμαι τον αντίπαλο. Δεν ήταν όμως μόνο από τα 40 μέτρα. Ήταν ουσιαστικά από το κέντρο του γηπέδου. Σήκωσα το κεφάλι μου και σούταρα χωρίς να το πολυσκεφτώ. Ήταν ένα όμορφο γκολ που το θυμάμαι, αλλά επαναλαμβάνω δεν μπορώ να θυμηθώ τον αντίπαλο.
Από τον Παναγούλια τι θυμάστε ως προπονητή;
Δεν πρόλαβα να τον γνωρίσω καλά ουσιαστικά, γιατί εγώ τραυματίστηκα, ενώ εκείνη τη χρονιά δεν ξεκινήσαμε καλά το πρωτάθλημα, με αποτέλεσμα να φύγει. Τοι Δεκέμβριο όπως σου είπα και πριν έφυγα κι εγώ από την Ελλάδα.
Γυρίσατε στη Σουηδία και σταματήσατε το ποδόσφαιρο σε ηλικία 31 ετών. Αιτία ήταν οι τραυματισμοί;
Και αυτό, αλλά στη Σουηδία, εκείνη την εποχή όταν ένας ποδοσφαιριστής έφτανε στα 30 θεωρούνταν πλέον γέρος για να παίξει ποδόσφαιρο. Δεν ήμουν όμως κι εγώ ο ίδιος παίκτης.
Τι κρατάτε από το πέρασμά σας από την Ελλάδα;
Τους φίλους που έκανα και την αγάπη που μου έδειξε ο κόσμος, κυρίως της ΑΕΚ. Ακόμα και σήμερα μου στέλνουν μηνύματα και βίντεο. Το κάνουν και κάποιοι φίλοι του Ολυμπιακού, αλλά σαφέστατα οι περισσότεροι που μου στέλνουν είναι φίλοι της ΑΕΚ. Φυσικά κρατάω και την επαφή με τους παλιούς μου συμπαίκτες και όποτε μου δίνεται η ευκαιρία πάντοτε μιλάω μαζί τους.
