Μικρασιατική καταστροφή: Ο λευκός και ο ερυθρός θάνατος – Στοιχεία για την κόλαση των αιχμαλώτων

 

Οι πληγές από τη μικρασιατική καταστροφή, τη μεγαλύτερη τραγωδία του ελληνισμού, δεν έχουν επουλωθεί πλήρως ακόμα και 100 χρόνια μετά. Τα στοιχεία δείχνουν το δράμα μια ολόκληρης γενιάς…

«…Kατάσταση Ελλήνων αιχμαλώτων αξιολύπητος. Είναι κεκαλυμμένοι διά σάκων, στερούνται δε παντελώς εσωτερικών ενδυμάτων και υποδημάτων, απαγορευμένης χορηγήσεως αυτοίς τούτων, τρέφονται λίαν ελλιπώς και πλείστοι απέθαναν εξαντλήσεως». Με τα λόγια αυτά, ο Έλληνας Γενικός Πρόξενος στην Κωνσταντινούπολη Άγγελος Άννινος περιγράφει, τον καιρό εκείνο, τις συνθήκες διαβίωσης των Ελλήνων αιχμαλώτων στην Κωνσταντινούπολη μετά τη Μικρασιατική καταστροφή.

Στο ίδιο πνεύμα, Έλληνας αξιωματικός μεταφέρει τα λόγια που άκουσε από Τούρκο ανώτερο αξιωματικό για τους Έλληνες αιχμαλώτους. Η μαρτυρία, που είναι καταγεγραμμένη στη Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού (αρχείο Μικρασιατική εκστρατεία, φάκελος 361 -Γ1 , φύλλο 21), αναφέρει ότι σύμφωνα με τους Τούρκους, «οι αιχμάλωτοι δεν θεωρούνται άνθρωποι αλλά κτήνη, συνεπώς δεν τους προσφέρεται τίποτε». Σημειώνεται, μάλιστα, ότι «οι αιχμάλωτοι υποβάλλονται σε πολύωρες εξαντλητικές πορείες. Όταν ήταν εξαντλημένοι και δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν την υπόλοιπη πορεία εκτελούνταν από Τούρκους στρατιώτες ή από τον τουρκικό όχλο».

Χαρακτηριστική είναι η περιγραφή του Ιωάννη Βέλκου, ο οποίος λέει ότι «οι ατυχείς αιχμάλωτοι, μη προστατευόμενοι από τους φρουρούς, τρέχουν διά μέσου του λυσσούντος αυτού πλήθους, προσπαθώντας να αποφύγουν τα θανάσιμα αυτά πλήγματα. Όποιος τραυματίζεται και πέφτει δεν σηκώνεται πλέον. Τον αποτελειώνουν επί τόπου. Όποιος είχε την κακή τύχη να πέσει έπρεπε να αποτελειωθεί από τους χωρικούς ή να λογχιστεί από τους ίδιους αυτούς κατ’ ευφημισμόν φρουρούς και να εκπνεύσει».

Τις μαρτυρίες αυτές παρουσιάζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο επίκουρος καθηγητής Πολιτικής Ιστορίας στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, Νίκος Τόμπρος, με αφορμή την επικείμενη εισήγηση του ιδίου και του επίκουρου καθηγητή Στρατιωτικής Ιστορίας, Νίκου Κανελλόπουλου, στο Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο με θέμα «Η επόμενη μέρα από την Καταστροφή», που ξεκινά, αύριο, στην Καλαμαριά.

Ο κ. Τόμπρος αναφέρεται συγκεκριμένα στην περίπτωση του Αντώνιου Πισσάνου, ο οποίος συνελήφθη στις 17 Αυγούστου του 1922 και απελευθερώθηκε τον Απρίλιο του 1923. «Αυτός ο άνθρωπος θέλησε να καταγράψει άμεσα τα απομνημονεύματά του, παρότι εκδόθηκαν αρκετά χρόνια μετά τον θάνατό του, το 1978, σε μια προσπάθεια να καταδείξει τι πέρασαν ο ίδιος και οι συστρατιώτες του στα στρατόπεδα συγκέντρωσης», σχολιάζει χαρακτηριστικά και εκτιμά ότι «πολλά από αυτά είναι στην κυριολεξία ανατριχιαστικά και θυμίζουν πάρα πολύ τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Γερμανών στο Άουσβιτς».

Υπογραμμίζει δε, ότι «τα απομνημονεύματα δίνουν τη δυνατότητα στους ερευνητές και στον απλό κόσμο να διερευνήσουν τις συνέπειες της μικρασιατικής καταστροφής από το πώς βιώνουν τις καταστάσεις αυτοί οι άνθρωποι που αφηγούνται την προσωπική τους μαρτυρία».

Πού βασίστηκε η έρευνα

Τα στοιχεία που θα παρουσιαστούν στο συνέδριο βασίζονται στη μελέτη όλων των απομνημονευμάτων των Ελλήνων αιχμαλώτων που έχουν εκδοθεί από το 1923 μέχρι και το 1980. Ακολούθησε μελέτη των κ.κ. Τόμπρου και Κανελλόπουλου στη Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού, δεδομένου ότι όσοι επέστρεφαν, κυρίως αξιωματικοί, περνούσαν από ένα είδος ανάκρισης για να αποτυπωθούν οι συμπεριφορές τους κατά την περίοδο της αιχμαλωσίας και να διαπιστωθεί αν παρέμεναν καλοί αξιωματικοί.

Ερευνητικά στοιχεία συγκεντρώθηκαν επίσης από το υπουργείο Εξωτερικών, τα γενικά αρχεία του Κράτους, το Κέντρο Μικρασιατιών Σπουδών, το Ίδρυμα Ερευνών και Μελετών του Ελευθερίου Βενιζέλου στην Κρήτη, το Μουσείο Μπενάκη, το Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο. «Υπάρχει πολύ υλικό, το οποίο δυστυχώς δεν έχει αναδειχθεί όσο θα έπρεπε», εξηγεί ο κ. Τόμπρος.

Ο «ερυθρός» και ο «λευκός θάνατος»

Σε ό,τι αφορά την χρονική περίοδο της αιχμαλωσίας, διευκρινίζει ότι ξεκινά τον Αύγουστο του 1922 και ολοκληρώνεται τον Απρίλιο του 1924, σε διαφορετικές, βέβαια, χρονικές στιγμές, ανάλογα με το πότε απελευθερώθηκε κάθε ένας από τους αιχμαλώτους. Υπάρχουν, άλλωστε, δύο διακριτές φάσεις της αιχμαλωσίας, ο «ερυθρός θάνατος», όπως χαρακτηρίστηκε από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό, λόγω της μεγάλης αιματοχυσίας και της βίας που καταγράφηκε, και ο «λευκός θάνατος», κατά τον οποίο το μοιραίο επήλθε για πολλούς αιχμαλώτους, λόγω των συνθηκών κράτησης και στρατωνισμού τους.

Η πρώτη φάση ξεκίνησε τον Αύγουστο και ολοκληρώθηκε τον Νοέμβριο του 1922, ενώ η δεύτερη ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 1922 και ολοκληρώθηκε τον Απρίλιο του 1924.

«Κατά την πρώτη φάση της αιχμαλωσίας γίνεται μια περιφορά αυτών των ανθρώπων προς το εσωτερικό της Μικράς Ασίας με δύο σκοπούς, αφενός να καταδειχτεί το μέγεθος της τουρκικής νίκης στην ενδοχώρα που ακόμη δεν είναι φίλα προσκείμενη στον Κεμάλ αλλά στον Σουλτάνο, αφετέρου να εξολοθρευτούν όσο το δυνατόν περισσότεροι αιχμάλωτοι, οι οποίοι αφού δεν καταγράφονται είναι σαν να μην υφίστανται», σημειώνει ο κ. Τόμπρος για την πρώτη φάση της αιχμαλωσίας.

Οι πορείες αυτές, όπως αναφέρονται, λειτουργούν καθοριστικά, σε μια εποχή όπου δεν υπήρχαν τηλεόραση ούτε ραδιόφωνο και ο σκοπός της τουρκικής πλευράς ήταν να δει ο κόσμος τους ίδιους τους αιχμαλώτους για να πειστούν οι όποιοι αμφισβητίες για το μέγεθος της τουρκικής νίκης. Για τη δεύτερη φάση της αιχμαλωσίας αναφέρει ότι χαρακτηρίζεται από εξάντληση των αιχμαλώτων λόγω έλλειψης φαγητού και νερού, ασθένειες και επιδημικές νόσους, καταναγκαστικά έργα και ενοικίαση αιχμαλώτων σε ιδιώτες.

Όσο για τον αριθμό των αιχμαλώτων διευκρινίζει ότι δεν είναι γνωστός με ακρίβεια «επειδή πάντα οι αριθμοί χρησιμοποιούνται για προπαγανδιστικούς σκοπούς και η ελληνική πλευρά θέλει να τους διογκώσει ενώ η τουρκική πλευρά να τους μειώσει». Σε γενικό, ωστόσο, επίπεδο θα μπορούσε να σημειωθεί ότι πρόκειται για 20.000-25.000 άτομα, από τα οποία τελικά επέστρεψαν στην Ελλάδα τουλάχιστον τα δύο τρίτα.

Διόγκωση του αριθμού των ασθενών στο Δρομοκαΐτειο

Ωστόσο, ακόμη και μετά την επιστροφή, τα πράγματα ήταν ιδιαίτερα δύσκολα για τους περισσότερους από τους αιχμαλώτους. Σύμφωνα με έρευνα που βρίσκεται σε εξέλιξη και επικαλείται ο κ. Τόμπρος, «οι άνθρωποι αυτοί πέρασαν μεγάλες δυσκολίες και υπέστησαν πολλά, με συνέπεια να επιβαρυνθεί ιδιαίτερα η ψυχική τους υγεία και να εκδηλώσουν σοβαρές διαταραχές προσωπικότητας. Η έρευνα δείχνει ενάμιση χρόνο μετά, μεγάλη διόγκωση του αριθμού των ασθενών στο Δρομοκαΐτειο, γεγονός ενδεικτικό της κατάστασης στην οποία βρίσκονταν»…

Πηγή:www.newsit.gr

Κρέας εργαστηριακής καλλιέργειας: Πώς παρασκευάζεται, βιωσιμότητα και διατροφική αξία

 

Το κρέας που καλλιεργείται στο εργαστήριο είναι πραγματικό κρέας που καλλιεργείται απευθείας από ζωικά κύτταρα. Σύμφωνα με τον Eric Schuzle, αντιπρόεδρο προϊόντων και κανονισμών στην UPSIDE Foods, αυτά τα προϊόντα είναι “πραγματικό κρέας, που παρασκευάζεται χωρίς την ανάγκη εκτροφής και σφαγής ζώων”.

Το κρέας εργαστηριακής καλλιέργειας μπορεί να ακούγεται σαν κάτι από το μέλλον, αλλά είναι πιο κοντά στο να φτάσει στα ράφια των σούπερ μάρκετ από ό,τι νομίζετε. Μάλιστα, το πρώτο κομμάτι κρέατος που καλλιεργήθηκε στο εργαστήριο εμφανίστηκε στην παγκόσμια σκηνή το 2013, όταν μια ομάδα στο πανεπιστήμιο του Μάαστριχτ παρουσίασε το πρώτο μπιφτέκι από βλαστοκύτταρα βοοειδών. Εκείνη την εποχή, αυτό το πρωτότυπο μπιφτέκι κόστιζε περισσότερα από 300.000 δολάρια για να δημιουργηθεί! Αλλά οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι δύο χρόνια αργότερα, κατάφεραν να μειώσουν το κόστος στα 11,36 δολάρια.

Σύμφωνα με τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών ο παγκόσμιος πληθυσμός θα ξεπεράσει τα 9,1 δισεκατομμύρια μέχρι το 2050, οπότε τα γεωργικά συστήματα δεν θα είναι σε θέση να παρέχουν αρκετή τροφή για όλους. Θα μπορούσε όμως το κρέας καλλιέργειας να βοηθήσει στην κάλυψη αυτού του κενού; Να τι γνωρίζουμε μέχρι στιγμής.

Πώς παράγεται το κρέας εργαστηριακής καλλιέργειας

Σύμφωνα με έρευνα στο Journal of Integrative Agriculture, το κρέας που καλλιεργείται στο εργαστήριο παρασκευάζεται με τη χρήση της τεχνικής της in vitro ανάπτυξης μυϊκού ιστού, η οποία υπάρχει εδώ και έναν αιώνα.

“Η διαδικασία παρασκευής κρέατος καλλιέργειας είναι παρόμοια με την παρασκευή μπύρας, καθώς πρόκειται για μια βιομηχανική διαδικασία κυτταροκαλλιέργειας που βασίζεται στην τεχνολογία ζύμωσης”, λέει ο Schuzle. “Ωστόσο, αντί να αναπτύσσουμε μαγιά ή βακτήρια, αναπτύσσουμε ζωικά κύτταρα. Ξεκινάμε παίρνοντας μια μικρή ποσότητα κυττάρων από ζώα κτηνοτροφίας υψηλής ποιότητας, όπως αγελάδα ή κοτόπουλο, και στη συνέχεια καταλαβαίνουμε ποια από αυτά τα κύτταρα έχουν την ικανότητα να πολλαπλασιάζονται και να σχηματίζουν νόστιμα προϊόντα διατροφής με βάση το κρέας.

Από εκεί, βάζουμε τα κύτταρα σε ένα καθαρό και ελεγχόμενο περιβάλλον και τους παρέχουμε τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά που χρειάζονται για να αναπαραχθούν φυσικά και να ωριμάσουν. Στην ουσία, μπορούμε να αναδημιουργήσουμε τις συνθήκες που υπάρχουν φυσικά μέσα στο σώμα ενός ζώου, έτσι ώστε τα κύτταρα να συνεχίσουν να αναπτύσσονται. Μόλις το κρέας είναι έτοιμο, το μαζεύουμε, το επεξεργαζόμαστε όπως τα συμβατικά προϊόντα κρέατος και μετά το συσκευάζουμε, το μαγειρεύουμε ή αλλιώς το προετοιμάζουμε για κατανάλωση”, περιγράφει ο ίδιος.

Και προσθέτει: “Είμαστε ενθουσιασμένοι με αυτό ως έναν νέο τρόπο παραγωγής κρέατος, επειδή τα κύτταρά μας μπορούν να συνεχίσουν να αναπτύσσονται πολλές φορές παραπάνω σε σύγκριση με αυτά του ζώου. Μάλιστα, μπορούμε να αναπτύξουμε κρέας πολλών ζώων από τα κύτταρα ενός μόνο ζώου για πολλά χρόνια ακόμα”.

Είναι το κρέας εργαστηριακής καλλιέργειας πιο βιώσιμο από το φυσικό κρέας;

Η εκτροφή ζώων έχει τεράστιο περιβαλλοντικό αντίκτυπο. Ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών αναφέρει ότι οι συνολικές εκπομπές από την παγκόσμια κτηνοτροφία αντιπροσώπευαν το 14,5% του συνόλου των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου (GHG), με τα βοοειδή που εκτρέφονται για βόειο κρέας και γάλα να αντιπροσωπεύουν περίπου το 65% των εκπομπών του κτηνοτροφικού τομέα.

Στη συνέχεια, πρέπει να εξεταστεί η χρήση γης και νερού. Έρευνα αναφέρει ότι η παραγωγή ενός κιλού βοείου κρέατος απαιτεί κατά μέσο όρο 15,4 τόνους νερού, ενώ σχεδόν το 80% της παγκόσμιας έκτασης γεωργικής γης χρησιμοποιείται για την παραγωγή βοείου κρέατος, σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύτηκε από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.

Η βελτιωμένη απόδοση των εκπομπών GHG έχει προταθεί ως ένα από τα μεγαλύτερα πιθανά πλεονεκτήματα του κρέατος καλλιέργειας σε σύγκριση με τα συμβατικά συστήματα κτηνοτροφίας. Ωστόσο, αυτό εξακολουθεί να αποτελεί θέμα διαμάχης. Σύμφωνα με μια μελέτη του 2019 στο Journal of Scientific Research, η αντικατάσταση του κρέατος συμβατικής κτηνοτροφίας με κρέας εργαστηριακής καλλιέργειας θα μπορούσε ενδεχομένως να βοηθήσει στον μετριασμό των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, επειδή αντί να χρησιμοποιείται περισσότερη γη για τις απαραίτητες γεωργικές καλλιέργειες που απαιτούνται για την κτηνοτροφία, μεγάλες περιοχές θα μπορούσαν να απελευθερωθούν και να αναπτυχθούν εκ νέου ή να χρησιμοποιηθούν για άλλους σκοπούς.

Και μια συγκριτική μελέτη του 2011 στο περιοδικό Environmental Science & Technology καταλήγει στο ίδιο συμπέρασμα: “Σε σύγκριση με το ευρωπαϊκό κρέας συμβατικής παραγωγής, το κρέας εργαστηριακής καλλιέργειας καταγράφει περίπου 7%-45% χαμηλότερη κατανάλωση ενέργειας, 78%-96% χαμηλότερες εκπομπές GHG, 99% χαμηλότερη χρήση γης και 82%-96% χαμηλότερη χρήση νερού«.

Ωστόσο, μια έρευνα του 2020, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα: “Οι κλιματικές επιπτώσεις της παραγωγής κρέατος εργαστηριακής καλλιέργειας θα εξαρτηθούν από το επίπεδο παραγωγής ενέργειας με απεξάρτηση από τον άνθρακα και τα συγκεκριμένα περιβαλλοντικά αποτυπώματα της γραμμής παραγωγής. Υπάρχει ανάγκη για λεπτομερείς και διαφανείς αξιολογήσεις του κύκλου ζωής των συστημάτων παραγωγής πραγματικού καλλιεργημένου κρέατος. Με βάση τα επί του παρόντος διαθέσιμα δεδομένα, η καλλιεργούμενη παραγωγή δεν δίνει απαραίτητα άδεια για απεριόριστη κατανάλωση κρέατος”.

Είναι πιο υγιεινό το κρέας εργαστηριακής καλλιέργειας από το παραδοσιακό κρέας κτηνοτροφίας;

Όταν το κρέας που καλλιεργείται στο εργαστήριο φτάσει στα ράφια των καταστημάτων, θα μπορούσε να είναι πιο υγιεινό από το κρέας που εκτρέφεται από ζώα. Σύμφωνα με έρευνα στο Journal of Scientific Research αυτό οφείλεται στην ικανότητα της τεχνολογίας να τροποποιεί το προφίλ των απαραίτητων αμινοξέων και λιπών και να εμπλουτίζεται σε βιταμίνες, μέταλλα και βιοδραστικές ενώσεις.

Η Grace Derocha, εκπρόσωπος της αμερικανικής Ακαδημίας Διατροφής και Διαιτολογίας, συμφωνεί: “Πρέπει να γίνει περισσότερη έρευνα, αλλά θα μπορούσε να είναι πιο υγιές μακροπρόθεσμα. Ο παράγοντας ελέγχου παίζει ρόλο, που σημαίνει ότι το κρέας που καλλιεργείται στο εργαστήριο πρέπει να παραχθεί σε ένα αποστειρωμένο περιβάλλον σε σύγκριση με την μαζική σίτιση των ζώων.

Υπάρχουν λιγότερα αντιβιοτικά και περιβαλλοντικές επιπτώσεις στα κρέατα που καλλιεργούνται στο εργαστήριο. Επιπλέον, στο μέλλον θα μπορούσε η επιστήμη να τροποποιεί και να ελέγχει την ποσότητα του λίπους ή να μειώνει την χοληστερόλη ή ακόμη και να προσθέτει πιο υγιεινά για την καρδιά λίπη, όπως τα ωμέγα-3 λιπαρά, που συνήθως προέρχονται από λιπαρά ψάρια”.

Θεωρείται vegan προϊόν το κρέας εργαστηριακής καλλιέργειας;

Όχι, το κρέας που καλλιεργείται στο εργαστήριο δεν είναι vegan. Για να χαρακτηριστεί ένα προϊόν ως κατάλληλο για vegan διατροφή, πρέπει να μην περιέχει ζωικά προϊόντα ή υποπροϊόντα και απαγορεύεται να έχει δοκιμαστεί σε ζώα. Και, όπως είδαμε λεπτομερώς, το κρέας που καλλιεργείται στο εργαστήριο δημιουργείται με την ανάπτυξη ζωικών κυττάρων που λαμβάνονται από ζώα εκτροφής υψηλής ποιότητας.

Πηγή: https://www.livescience.com , www.iatropedia.gr

φωτό: iStock

Τραγωδία στα μεταλλεία Βωξίτη στη Φωκίδα: Ένας νεκρός και δυο εγκλωβισμένοι από κατάρρευση στοάς

 

Τραγική κατάληξη είχε η αναζήτηση ενός εργάτη που εγκλωβίστηκε στα μεταλλεία Βωξίτη στη Φωκίδα ύστερα από πτώση βράχου μέσα στην κεντρική στοά. Το τραγικό δυστύχημα σημειώθηκε το μεσημέρι της Τετάρτης (05.10.2022). 

Ο εργάτης που είχε εγκλωβιστεί ανασύρθηκε χωρίς τις αισθήσεις του και διαπιστώθηκε ότι ήταν νεκρός. Ο άτυχος άνδρας παγιδεύτηκε στα Μεταλλεία Βωξίτη της ΙΜΕΡΥΣ κοντά στο χωριό Βάριανη, στο 51ο χιλιόμετρο του δρόμου Λαμίας – Άμφισσας, για αρκετή ώρα.

Το δυστύχημα, σύμφωνα με το ΑΠΕ – ΜΠΕ, έγινε στην στοά 617 των Μεταλλείων Βωξίτη. Υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες αποκολλήθηκε ένας βράχος και έπεσε πάνω σε ένα όχημα 4χ4 και μάλιστα σε απόσταση κάτι παραπάνω από 1 χιλιόμετρο από την είσοδο της στοάς. Νεκρός είναι ο 45χρονος που επέβαινε στο όχημα για την επίβλεψη της στοάς.

Παραμένουν εγκλωβισμένοι δυο εργάτες, οι οποίοι σύμφωνα με το lamiareport.gr κατάφεραν να επικοινωνήσουν, μέσω των τηλεφώνων στη στοά, με τους ανθρώπους τους. Είναι σε εξέλιξη επιχείρηση της ΕΜΑΚ για τον απεγκλώβισμό τους. 

Εργαζόμενοι και μηχανήματα της εταιρείας, επίσης, προσπαθούν να φτάσουν σ’ εκείνο το σημείο και να απομακρύνουν τα χώματα που έχουν φράξει την στοά. 

Πηγή:www.newsit.gr