Το “σενάριο” που αποκαλύπτει η ισπανική “AS” -με πρωταγωνιστή τον Νεϊμάρ- φέρνει τον Βραζιλιάνο συζητά με την Παρί το ενδεχόμενο της μετεγγραφής του...
Όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα της “AS”, ο πατέρας -και μάνατζερ- του Νεϊμάρ αναμένεται να έχει συνάντηση μέσα στην εβδομάδα με την πλευρά της Παρί, η οποία έχει προσπαθήσει άλλες τρεις φορές στο παρελθόν να κάνει δικό της τον Βραζιλιάνο.
Όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα, ο Νεϊμάρ επιθυμεί να φύγει από την Μπαρτσελόνα, επειδή θέλει να... απεμπλακεί από τη “σκιά” του Μέσι, να φτάσει σε μια μεγάλη επιτυχία με τις δικές του δυνάμεις, αλλά και να γίνει ο κορυφαίος στον κόσμο.
Στην... εξίσωση εμπλέκεται και το όνομα του Βεράτι, ο οποίος είναι μετεγγραφικός στόχος της Μπαρτσελόνα.
Επιστήμονες από την Ελβετία εκτύπωσαν μια τρισδιάστατη μαλακή, τεχνητή καρδιά, κατασκευασμένη από σιλικόνη, η οποία χτυπάει σχεδόν σαν μια κανονική ανθρώπινη καρδιά, φέρνοντάς μας έτσι ένα ακόμη βήμα πιο κοντά στην αντικατάσταση των ανθρώπινων καρδιών, που έχουν πρόβλημα, χωρίς την ανάγκη για μεταμόσχευση.
Με περίπου 26 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως να πάσχουν από καρδιακή ανεπάρκεια και μια παγκόσμια έλλειψη δοτών, η δυνατότητα για μια τεχνητή καρδιά θα ήταν μια ανεκτίμητη λύση για αυτό το μακροχρόνιο πρόβλημα.
Η επιστημονική ομάδα πίσω από το εν λόγω επίτευγμα είναι από το ETH Zurich στην Ελβετία και υποστηρίζει, ότι, προς το παρόν, το πρωτότυπο που κατασκεύασαν λειτουργεί με φυσικό τρόπο για περίπου μισή ώρα προτού τα υλικά καταρρεύσουν και οι ερευνητές εργάζονται σκληρά για να βελτιώσουν τη νέα τους εφεύρεση.
"Στόχος μας είναι να αναπτύξουμε μια τεχνητή καρδιά που θα έχει περίπου το ίδιο μέγεθος με εκείνη του (εκάστοτε) ασθενή και η οποία θα μιμείται τέλεια την λειτουργία της”, λέει χαρακτηριστικά ο Nicholas Cohrs, ένας εκ των επιστημόνων που συμμετείχαν στην έρευνα.
Η καρδιά από σιλικόνη διαθέτει αριστερή και δεξιά κοιλία (θάλαμο), ακριβώς όπως μια ανθρώπινη, καθώς και ένα επιπλέον θάλαμο που λειτουργεί ως “κινητήρας” της καρδιάς που θέτει σε κίνηση την εξωτερική αντλία.
Η κεντρική ιδέα είναι ότι ο πεπιεσμένος αέρας φουσκώνει και ξεφουσκώνει αυτόν τον τρίτο θάλαμο, ο οποίος σπρώχνει το αίμα μέσω των κοιλιών. Για τους σκοπούς της μελέτης, χρησιμοποιήθηκε ένα υγρό με το ίδιο ιξώδες όπως και το ανθρώπινο αίμα.
Η τεχνητή καρδιά από σιλικόνη ζυγίζει 390 γραμμαρίων και έχει όγκο 679 κυβικών εκατοστών, δηλαδή είναι ελαφρώς βαρύτερη αλλά περίπου το ίδιο μέγεθος με μια κανονική ανθρώπινη. Οι ειδικοί ελπίζουν ότι μπορεί τελικά να αντικαταστήσει τις μηχανικές αντλίες, οι οποίες κινδυνεύουν πάντα να αποτύχουν, ή να προκαλέσουν επιπλοκές στο σώμα.
Αυτή τη στιγμή, αυτές οι μηχανικές αντλίες χρησιμοποιούνται ενώ οι ασθενείς αναρρώνουν από καρδιακή ανεπάρκεια, ή περιμένουν σε λίστες αναμονής για να βρεθεί κάποια διαθέσιμη καρδιά προς μεταμόσχευση.
Προς το παρόν, η καρδιά σιλικόνης διαρκεί μόνο για 3.000 κτύπους, οπότε η αντοχή του υλικού και η απόδοση της καρδιάς πρέπει να αυξηθεί σημαντικά, αλλά το ότι οι επιστήμονες πέτυχαν να δημιουργήσουν μια μαλακή, τρισδιάστατα (3D) εκτυπωμένη καρδιά, που κτυπά σαν μια ανθρώπινη, είναι ένα εκπληκτικό επίτευγμα και μια πολύ ελπιδοφόρα αρχή.
“Αυτό ήταν απλά ένα τεστ”, λέει ο Cohrs και συνεχίζει: “Ο στόχος μας δεν ήταν να παρουσιάσουμε μια καρδιά έτοιμη για εμφύτευση, αλλά να σκεφτούμε μια νέα κατεύθυνση για την ανάπτυξη τεχνητών καρδιών”.
Η Κλινική Μπρουγκμάν είναι η νοσοκομειακή πολιτεία του Βελγίου. Των Βρυξελλών συγκεκριμένα. Επείγοντα περιστατικά, καρδιολογική μονάδα, μονάδα ραδιοϊσοτόπων, ορθοπεδική, ερευνητικά εργαστήρια και ανάμεσα στα δεκάδες κτίρια της πολιτείας, η γεροντολογική μονάδα. Η γεροντολογία είναι ένα παρακλάδι της παθολογίας, το οποίο κανένας ή τουλάχιστον ελάχιστοι ασθενείς στην Ελλάδα γνωρίζουν. Ο γεροντολόγος χαρτογραφεί το ανθρώπινο σώμα, εντοπίζει την πάθηση ενός ηλικιωμένου και συμβουλεύει ή επεμβαίνει όταν χρειάζεται για τη θεραπεία του. Ο Ευστράτιος Τσελεπίδης ασκεί ακριβώς αυτή την ειδικότητα στο συγκεκριμένο νοσοκομείο. Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα δημόσια πανεπιστημιακά νοσοκομεία των Βρυξελλών. Ο ίδιος εξειδικεύτηκε σε μία από σπανιότερες ειδικότητες της ιατρικής επιστήμης, όντας μετανάστης δεύτερης γενιάς στις Βρυξέλλες όπου ζει τα τελευταία 55 χρόνια, όταν η οικογένειά του εγκατέλειψε τις Σέρρες. Η οικογένεια Τσεπελίδη ακολούθησε το μεταναστευτικό ρεύμα της εποχής εκείνης, δεδομένου ότι δεν αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα, όπως ο ίδιος παραδέχεται. Στις Βρυξέλλες δεν υπάρχει φακελάκι. Τουλάχιστον στις περισσότερες των περιπτώσεων. Ο γιατρός αρκείται στα χρήματα που του δίνει το κράτος, με το οποίο έχει υπογράψει ατομική σύμβαση συνεργασίας. Αν μπορούσα να συγκρίνω την εικόνα που υπερισχύει στο Βέλγιο, σε αντίθεση με την Ελλάδα, θα έλεγα ότι το μεγαλύτερο μειονέκτημα των γιατρών στην πατρίδα μου είναι το γεγονός ότι δεν αμείβονται καλά. Είναι αδύνατον ένας καθηγητής πανεπιστημίου να πληρώνεται με 1.500, το πολύ 1.700 ευρώ το μήνα. Είναι αδιανόητο ένας γιατρός να λαμβάνει μηνιαίες αποδοχές που φτάνουν τα 1.000 έως και 1.200 ευρώ», λέει με έμφαση ο Ευστράτιος Τσελεπίδης. «Δεν είναι ότι στο Βέλγιο δεν υπήρχε φακελάκι. Θυμάμαι για παράδειγμα πως όταν είχα αποφοιτήσει από το πανεπιστήμιο ήμουν απλήρωτος. Ήταν σαν να συνέχιζα να είμαι φοιτητής και βρισκόμουν σε αναμονή για την ειδικότητά μου, εργαζόμουν κανονικά στο νοσοκομείο. Μία τέτοια κατάσταση ανάγκαζε πολύ συχνά τους γιατρούς να δέχονται φακελάκια και εδώ στις Βρυξέλλες. Με τα χρόνια όμως, το φαινόμενο στο σύνολό του εξαλείφθηκε», συμπληρώνει. «Ο μισθός που μου δίνει το κράτος είναι 12.500 ευρώ το μήνα» «Αυτή τη στιγμή ο μισθός μου ως υποδιευθυντής της κλινικής είναι 12.500 ευρώ το μήνα. Παλαιότερα δούλευα ως διευθυντής σε άλλη κλινική με μισθό 20.000 ευρώ. Πλέον όμως είμαι συνταξιούχος και δεν επιτρέπεται από το νόμο να κατέχω τη θέση του διευθυντή. Δεδομένου λοιπόν ότι υπάρχουν ελλείψεις σε γιατρούς, οι υπεύθυνοι του νοσοκομείου μου ζήτησαν να ξαναεργαστώ εδώ. Μέχρι σήμερα περισσότεροι από 500.000 βέλγοι ηλικιωμένοι έχουν περάσει από τα χέρια του. Με γνωρίζει σχεδόν ολόκληρο το Βέλγιο», λέει με χαμόγελο. Όταν αποφάσισε να βγει στη σύνταξη πριν από μερικούς μήνες άνοιξαν διαδοχικά όλες οι επαγγελματικές πόρτες. Όπως λέει 19 νοσοκομεία του ζήτησαν να συνεργαστεί μαζί τους. «Κι όλα αυτά ενώ δεν είχα ειδοποιήσει κανέναν ότι συνταξιοδοτούμαι». Μισθός και σύνταξη παράλληλα Σε αυτή την περίπτωση η βελγική νομοθεσία ορίζει ότι ένας εργαζόμενος, ο οποίος βγαίνει στη σύνταξη, μπορεί να επανέλθει ως εργαζόμενος, λαμβάνοντας το μισθό του κανονικά παράλληλα με τη σύνταξή του, πληρώνοντας ασφαλιστικές εισφορές και αναλογούντες φόρους στο κράτος. «Δεν μπορούσα να σταματήσω την ιατρική και να πηγαίνω για ψάρεμα. Η συγκεκριμένη δουλειά δεν είναι μόνο συνήθεια αλλά και αγάπη. Άλλωστε στην οικογένειά μου η ιατρική είναι πάθος. Ο γιος μου είναι πλαστικός χειρουργός και η κόρη μου γυναικολόγος». Η πρόταση να αναλάβει διευθυντής στο ΙΚΑ Αρκετά χρόνια νωρίτερα το ελληνικό δημόσιο του είχε προτείνει να επιστρέψει ως επικεφαλής ενός από τα κεντρικά υποκαταστήματα του ΙΚΑ των Αθηνών. «Το 1992 μου ζήτησαν να πάω να δουλέψω ως διευθυντής στο ΙΚΑ. Ο μισθός που μου πρόσφεραν ήταν 86.000 δραχμές. Όταν προσπάθησα να νοικιάσω ένα διαμέρισμα 50 τετραγωνικών διαπίστωσα ότι θα έπρεπε εκτός από το μισθό μου, να συμπληρώσω χρήματα από την τσέπη μου. Το ύψος του ενοικίου; 90.000 δραχμές!» Δουλειά ως δημόσιος υπάλληλος και ιδιώτης ταυτόχρονα Μεταξύ άλλων η νομοθεσία του Βελγίου δίνει τη δυνατότητα σε ένα γιατρό να δουλέψει τόσο στο δημόσιο, διατηρώντας παράλληλα το ιδιωτικό του ιατρείο. «Εάν κάποιος επαγγελματίας το επιθυμεί να εργαστεί τη μισή ημέρα σε νοσοκομείο υπό καθεστώς μερικής απασχόλησης και την υπόλοιπη στο ιατρείο του, είναι ελεύθερος να το κάνει. Οι περισσότεροι πάντως είτε δουλεύουν ως υπάλληλοι, είτε ως ελεύθεροι επαγγελματίες. Δεν είναι ιδιαίτερα συνηθισμένο να ασκεί κάποιος και ελεύθερο επάγγελμα αλλά να είναι ταυτόχρονα και δημόσιος υπάλληλος», εξηγεί ο κύριος Τσεπελίδης. Στα ανθρώπινα… Η κουβέντα γυρίζει στα ανθρώπινα. Σε αυτό που πολλοί πιστεύουν ότι οι γιατροί δεν επηρεάζονται ψυχολογικά από την κατάσταση ή το θάνατο ενός ασθενή τους. «Νιώθουμε τον ανθρώπινο πόνο, αλλά δεν το δείχνουμε», απαντά ο γιατρός. «Αν μπορούσαν να πατήσουν τους ηλικιωμένους με το αυτοκίνητο, θα το έκαναν» «Διάλεξα τη συγκεκριμένη ειδικότητα, βλέποντας ότι οι Βέλγοι συμπεριφέρονταν άσχημα στους ηλικιωμένους. Αν μπορούσαν να τους πατήσουν με το αυτοκίνητο, περνώντας από πάνω τους, θα το έκαναν. Θυμάμαι ένα ζευγαράκι ηλικιωμένων. Δεν είχαν παιδιά και ζούσαν πολύ φτωχικά, πουλώντας παλιά ρούχα ή άλλα αντικείμενα σε παζάρια. Το χειμώνα ζεσταίνονταν με μία σόμπα που έκαιγε κάρβουνο και έτρωγαν από ένα πράσο ο καθένας. Κάποια στιγμή τους προέτρεψα να απευθυνθούν σε μία μονάδα φροντίδας ηλικιωμένων. Σε αυτή την περίπτωση το κράτος τους παρέχει διαμέρισμα και χρηματική ενίσχυση για να μπορούν να τα βγάζουν πέρα. «Αποκλείεται», αρνήθηκαν εκείνοι. «Δεν μπορεί να δώσει σ’ εμάς το κράτος χρήματα, από τη στιγμή που είμαστε τόσο φτωχοί. Κι αν μας τα δώσουν μπορεί στη συνέχεια να μας τα ζητήσουν πίσω. Φανταστείτε ότι κάλεσα την πρόνοια να τους βοηθήσει, κι εκείνοι αρνήθηκαν. Προτίμησαν να πεθάνουν φτωχοί». Ο ίδιος επισκέπτεται τη Ελλάδα έρχεται όταν βρίσκει χρόνο. Περιμένει τη στιγμή που θα βγει στη σύνταξη και η γυναίκα του. Να πηγαίνουν στο χωριό του, την Πεπονιά για 3 και 4 μήνες το χρόνο. «Το μόνο που δεν μου αρέσει στην Ελλάδα είναι η ζήλια που τρέφουν κάποιοι για τα άτομα που ζουν και προοδεύουν στο εξωτερικό», εκφράζει το παράπονό του. Για τους συγχωριανούς του ο Ευστράτιος Τσελεπίδης είναι ο «γιατρός». «Γιατρέ!», ο ένας, «γιατρέ!», ο άλλος, φωνάζουν μόλις τον βλέπουν να περνάει την είσοδο του χωριού. Εκείνος είναι πάντα πρόθυμος να προσφέρει τις ιατρικές του υπηρεσίες σε όποιον τις χρειαστεί, ενώ οι χωριανοί του το ανταποδίδουν: «Όλοι έρχονται με κάτι στο χέρι. Ελιές, αυγά, τυρί. Ποτέ δεν θα μου ζητήσουν κάτι με άδεια τα χέρια. Λένε ότι δεν εμπιστεύονται τις ιατρικές υπηρεσίες στην Ελλάδα. Είναι αναγκασμένοι να πληρώνουν από την τσέπη τους για να τύχουν καλύτερης ιατρικής περίθαλψης. Σε αντίθεση με τις Βρυξέλλες. Δεν χρειάζεται ρουσφέτι, ούτε φακελάκι για να έχει κάποιος έναν καλό γιατρό. Αρκεί η δημόσια ασφάλιση. Το ίδιο ισχύει και για τους ίδιους τους γιατρούς. Εάν αξίζουν, η προσφορά στην επιστήμη τους αναγνωρίζεται». Εάν μπείτε σε μία τυπική πτέρυγα δημόσιου νοσοκομείου στις Βρυξέλλες, δεν θα δείτε ράντζα. Το κάθε δωμάτιο φιλοξενεί το πολύ δύο κρεβάτια. Και δύο τηλεοράσεις, δύο νιπτήρες, έναν για κάθε ασθενή. Την τηλεόραση δεν τη νοικιάσετε στον επιπλέον εξοπλισμό ενός δωματίου. Προϋπόθεση να ανήκετε στο ανθρώπινο είδος. Για όλα τα υπόλοιπα έχει φροντίσει το κράτος. [nbst]
![Τεχνητή καρδιά από σιλικόνη χτυπάει όπως μια κανονική – Δείτε το τεράστιο επίτευγμα! [pic, vid]](https://lh3.googleusercontent.com/blogger_img_proxy/AEn0k_ta62Q9eIVtY6DnszYtkzeXgO4uLDZ07TdQ18dJi2FTxf14KNdGTNnR68xsav-NxvVefUD-KuwLnib7St2i5-Kbcfg6v2mD-kKTbSI2hOVV4HLfIKSwsKgdwLjj7W2CbSXoJLVQTUnd0XC2JvpBkQ=s0-d)
