Αναφορές για παιδιά στην Σουηδία που κοιμούνται και δεν ξυπνούν ποτέ

Την συγκλονιστική ιστορία του Τζώρτζι, ενός παιδιού Ρώσων προσφύγων στην Σουηδία που ανάρρωσε από ένα το λεγόμενο «σύνδρομο της παραίτησης», εξιστορεί ο New Yorker, παρουσιάζοντάς μας μια αθέατη πλευρά των συνεπειών μιας απέλασης.

Στις αρχές της χιλιετίας, δεκάδες παιδιά προσφύγων στην Σουηδία, προερχόμενα κυρίως από χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, άρχισαν να παραλύουν. Σταματούσαν να περπατούν, να μιλούν, να τρώνε, ενώ έκλειναν τα μάτια τους και βυθίζονταν σε βαθύ λήθαργο. Ήταν σαν να έπεφταν σε κώμα, όμως κανένας γιατρός δεν μπορούσε να εντοπίσει κάποια βλάβη στο νευρικό τους σύστημα. Τα παιδιά είχαν παραιτηθεί από την ίδια την ζωή.

Το «σύνδρομο της παραίτησης», όπως το ονόμασαν Σουηδοί επιστήμονες, έπληττε αποκλειστικά παιδιά και εφήβους που τα αιτήματα ασύλου των οικογενειών τους είχαν απορριφτεί. Οι ασθενείς βρίσκονται για μήνες ή και χρόνια σε λήθαργο, ενώ υπάρχουν περιπτώσεις παιδιών που δεν έχουν ξυπνήσει ακόμα. Τρέφονται με σωληνάρια και παρακολουθούνται καθημερινά από τους γιατρούς. Εάν δεν φροντίσει κανείς να τα καθαρίσει και να ταΐσει, τα παιδιά αυτά θα πεθάνουν.

Οι ειδικοί εξηγούν ότι μοναδική θεραπεία είναι η απόκτηση μιας μόνιμης άδειας παραμονής. Ένα ασφαλές και σταθερό περιβάλλον αλλάζει τον τόνο της φωνής της οικογένειας, το κλίμα στο σπίτι γίνεται πιο χαρούμενο. Χρόνο με τον χρόνο, όσο οι γονείς και οι φίλοι συνεχίζουν να επικοινωνούν με τους ασθενείς και να τους μεταφέρουν να ευχάριστα νέα, αυτοί δείχνουν τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης.

Σε μερικές εβδομάδες ή μήνες, ξυπνούν και από εκεί και έπειτα αρχίζει το ταξίδι της αναπροσαρμογής. Πολλά παιδιά δείχνουν να γίνονται λιγότερο ευφυή και κάθε βήμα ή λέξη γίνεται με καθυστέρηση. Άλλα, ξεπερνούν γρήγορα κάθε δυσκολία. Ο Τζώρτζι ανήκει στην δεύτερη κατηγορία.

Το καλοκαίρι του 2015, το αγόρι είχε μόλις αποφοιτήσει από την έκτη δημοτικού του σουηδικού εκπαιδευτικού συστήματος. Στην σκανδιναβική χώρα είχε φτάσει στην ηλικία των πέντε, όταν οι ρωσικές αρχές άρχισαν να απειλούν τον πατέρα του, επειδή υποστήριζε δημοσίως τον διαχωρισμό Εκκλησίας-κράτους. Εκείνο το καλοκαίρι όμως, ο ίδιος πληροφορήθηκε πως το αίτημα ασύλου της οικογενείας του είχε απορριφθεί.

Ο Τζώρτζι ένιωσε αβοήθητος. Κατηγόρησε τους γονείς του πως δεν μπόρεσαν να ενσωματωθούν στην σουηδική κοινωνία, καθώς εκείνοι δεν έμαθαν ποτέ την γλώσσα. Μέσα σε μια ημέρα άρχισε να χάνει την δυνατότητά του να μιλάει ρωσικά και το βράδυ έπεσε στο κρεβάτι του νιώθοντας απόγνωση και απελπισία.

Όσο ήταν ξαπλωμένος, ο Τζώρτζι άρχισε να νιώθει το σώμα του να ρευστοποιείται και έχανε κάθε αίσθηση του κορμιού του. Το επόμενο πρωί οι γονείς του τον βρήκαν σε λήθαργο – δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του, ούτε να κουνηθεί. Οι γιατροί δεν άργησαν να καταλάβουν ότι έπασχε από το σύνδρομο που μέσα σε λίγα χρόνια είχε πλήξει 400 παιδιά προσφύγων στην Σουηδία: το «σύνδρομο παραίτησης».

Ο Τζώρτζι βρισκόταν σε αυτή την κατάσταση για μήνες και ξύπνησε δύο εβδομάδες αφότου η οικογένειά του απέκτησε μόνιμη άδεια παραμονής. Σήμερα, μπορεί να περπατάει χωρίς βοήθεια, τρώει μόνος του και επικοινωνεί με τους συμμαθητές του. Βέβαια, αν και ήταν άριστος μαθητής, αντιμετωπίζει μικρές δυσκολίες στα μαθηματικά, τα οποία του προκαλούν -κυριολεκτικά- πονοκεφάλους.

Μέχρι στιγμής δεν είναι γνωστό το πώς ακριβώς τα παιδιά πέφτουν μέσα σε λήθαργο. Ο Τζώρτζι αποκάλυψε πως νόμιζε πως βρισκόταν σε ένα γυάλινο κουτί στα βάθη του ωκεανού και πως μια παραμικρή του κίνηση θα έσπαζε το τζάμι. Οι γιατροί εκτιμούν πως «θυσιάστηκε» για την οικογένειά του, γεγονός που εξηγεί γιατί πολλά από τα θύματα προέρχονται από χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.

Πιο συγκεκριμένα, το φαινόμενο φαίνεται να είναι στενά συνδεδεμένο με την κολλεκτιβιστική κουλτούρα των παιδιών αυτών, που νιώθουν ότι αποτελούν προέκταση της οικογένειάς τους. Με αυτό το σύνδρομο ουσιαστικά αφήνουν τον εαυτό τους να πεθάνει για χάρη της οικογένειάς τους.

Να σημειώσουμε ότι παρόμοια σύνδρομα με άλλα χαρακτηριστικά έχουν παρουσιαστεί και σε άλλες χώρες, με θύματα τα πιο βασανισμένα μέλη της κοινωνίας. Την δεκαετία του 1980, στις ΗΠΑ υπήρχαν αναφορές πρόσφυγες από το Λάος που έκλαιγαν πριν πέσουν για ύπνο και το πρωί τους έβρισκαν νεκρούς. Τότε, οι γιατροί πίστευαν πως οι πρόσφυγες είχαν τρομάξει μέχρι θανάτου από τους εφιάλτες τους.

Στο σημείο αυτό να αναφέρουμε ότι, παρόλο που αναφορές για «σύνδρομο παραίτησης» έχουμε μόνο από την Σουηδία, αυτό δεν σημαίνει ότι το φαινόμενο δεν συμβαίνει και αλλού...

Πηγή:www.huffingtonpost.gr

Νέο ρεκόρ ταχύτητας με… συγκρουόμενο αυτοκινητάκι [vid]

Για τη νέα σεζόν του Top Gear, το BBC ανέθεσε στον Colin Furze, έναν ερασιτέχνη μηχανικό γνωστό από τις εκπομπές του στο YouTube, τη δημιουργία ενός πολύ ξεχωριστού οχήματος για τον Stig.

Το ζητούμενο ήταν να είναι κάτι που από τη φύση του είναι αργό, αλλά μετά από εκτενείς μετατροπές έχει γίνει πολύ γρήγορο. Έτσι, ο Furze αποφάσισε να φτιάξει ένα γρήγορο... συγκρουόμενο. Βρήκε ένα που πρέπει να είχε αποσυρθεί από την ενεργό δράση στα λούνα παρκ από τη δεκαετία του ’60, και στρώθηκε στη δουλειά. Ο σκοπός ήταν το αυτοκινητάκι να γίνει «τρομακτικά γρήγορο».

Πρώτο, απαραίτητο βήμα για τη μετατροπή ήταν να αντικατασταθεί το βαρύ πάτωμα του συγκρουόμενου με ένα πιο κατάλληλο για αυτή τη δουλειά. Ο Furze έφτιαξε στις ίδιες διαστάσεις ένα πλαίσιο στο οποίο προσάρμοσε έναν -κομμένο- πίσω άξονα από go-kart, και δύο τροχούς στο εμπρός μέρος, τοποθετημένους τόσο κοντά μεταξύ τους που το αποτέλεσμα είναι ένα 3κυκλο. Μέσα στο μικρό μεταξόνιο του οχήματος στρίμωξε έναν 4κύλινδρο κινητήρα από Honda CBR 600, που αποδίδει περίπου 100 PS.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Τα 12 πιο εκπληκτικά παγκόσμια ρεκόρ με αυτοκίνητο [videos] 

Αρκετές εργατοώρες ξοδεύτηκαν για τον τρόπο στήριξης του μοτέρ, για τον σχεδιασμό και την κατασκευή της εξάτμισης, για τα γρανάζια της μετάδοσης, για τη στήριξη της δαγκάνας του φρένου, για το σύστημα διεύθυνσης, για τη στήριξη του αμαξώματος και γενικώς για κάθε άλλο εξάρτημα του λιλιπούτειου οχήματος, αφού τα πάντα έχουν κατασκευαστεί από τον Furze, από το μηδέν. Στα δύο video που ακολουθούν, βλέπουμε βήμα προς βήμα όλη την απολαυστική διαδικασία κατασκευής του πανγρήγορου συγκρουόμενου.

Στο τρίτο video, βλέπουμε το αποτέλεσμα όλης αυτής της προσπάθειας. Το κόκκινο πλέον συγκρουόμενο μεταφέρεται στον ήσυχο διάδρομο ενός αεροδρομίου. Ο Furze, που κάνει ο ίδιος τις πρώτες δοκιμές, είναι μάλλον πιο ατρόμητος ακόμα και από τον Stig, αφού οδηγεί το δημιούργημά του χωρίς καν να φοράει κράνος ή αγωνιστική φόρμα... Στη συνέχεια όμως κάθεται στη θέση του οδηγού ο Stig, και πατάει τέρμα το γκάζι για την επίτευξη της μέγιστης τελικής.

Στόχος ήταν να ξεπεραστούν τα 100 mph ή 161 km/h κατά μέσο όρο προς δύο κατευθύνσεις, έτσι ώστε να καταρριφθεί το ρεκόρ των Guinness World Records για το γρηγορότερο συγκρουόμενο του πλανήτη. Φυσικά, ο Furze και ο Stig τα κατάφεραν. Το ραντάρ έγραψε 107,390 mph (172, 8 km/h) προς την κατεύθυνση με τον ευνοϊκό άνεμο και 93,283 mph (150,1 km/h) στην αντίθετη. Έτσι το ρεκόρ καταρρίφθηκε, με μέσο όρο 100,336 mph, δηλαδή 161,5 km/h . Συγχαρητήρια!

πηγή:www.drive.gr

Θεσσαλονίκη: Δύο βιοτεχνίες έβαζαν λουκέτο κάθε μέρα το πρώτο τρίμηνο του 2017

Περισσότερες από δύο βιοτεχνίες έβαζαν λουκέτο κατά μέσο όρο καθημερινά στη Θεσσαλονίκη στο πρώτο τρίμηνο του 2017 αδυνατώντας να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους, σύμφωνα με στοιχεία για εν λόγω χρονικό διάστημα, που έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα το Βιοτεχνικό Επιμελητήριο, με βάση το "ισοζύγιο" εγγραφών-διαγραφών στα μητρώα του.

Συγκεκριμένα, μέσα στις 90 αυτές ημέρες 220 μικρομεσαίες επιχειρήσεις κατέβασαν ρολά, ενώ πολύ λιγότερες -82- έκαναν έναρξη. Με άλλα λόγια, σημειώνει η διοίκηση του ΒΕΘ, "στο πρώτο τρίμηνο του 2017, 2,4 επιχειρήσεις την ημέρα αποχαιρέτησαν κατά μέσο όρο τον επιχειρηματικό στίβο".

Σε σχέση με το αντίστοιχο χρονικό διάστημα του 2016, πάντως, τα λουκέτα ήταν φέτος σημαντικά μειωμένα, εξέλιξη που το ΒΕΘ δεν θεωρεί ωστόσο θετική. «Την περίοδο Ιανουαρίου- Μαρτίου του 2017 οι διαγραφές έναντι του αντίστοιχου περσινού διαστήματος ήταν μειωμένες, σημαντικά, κατά 31,3%, ενώ οι ενάρξεις επιχειρήσεων σημείωσαν πτώση κατά 14,5%. Ο περιορισμός των λουκέτων, πάντως, έναντι του περσινού αντίστοιχου διαστήματος, κάθε άλλο παρά αισιόδοξο μήνυμα μπορεί να χαρακτηριστεί, καθώς για ακόμη μία φορά καταδεικνύεται η τάση για "απόδραση" από το επιχειρείν» υπογραμμίζει ο πρόεδρος του ΒΕΘ, Παναγιώτης Παπαδόπουλος, πρώτος αντιπρόεδρος της Κεντρικής 'Ενωσης Επιμελητηρίων.

Ο ίδιος υποστηρίζει ότι "η ανυπαρξία σχεδιασμού για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, σε συνδυασμό με τον ατελείωτο διάλογο, καθώς και οι εσωκομματικές τριβές καταστρέφουν την επιχειρηματικότητα, έχουν αρνητικές επιπτώσεις σε κάθε εργαζόμενο, στρεβλώνουν τη λειτουργία της αγοράς και οδηγούν σε αδιέξοδο και τις υγιείς επιχειρήσεις". Σύμφωνα με τον κ.Παπαδόπουλο, "αυτό που πρέπει να γίνει κοινός τόπος δανειστών και κυβέρνησης είναι ό,τι η Ελλάδα θα μπορέσει να ανακάμψει μόνο με στοχευμένες παρεμβάσεις και μεταρρυθμίσεις και όχι με ευχολόγια, φόρους και δεσμεύσεις που ποτέ δεν υλοποιούνται".


Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ