Οι βρισιές των Αρχαίων Ελλήνων. Ή αλλιώς, πώς να βρίζετε σαν τον Ζουράρι

Πώς έβριζαν στην Αρχαία Ελλάδα. Και ποια "γαλλικά" μπορείτε να χρησιμοποιείτε χωρίς να σας καταλάβει κανείς 

 

"Πρόκειται περί ληστρικού κράτους. Και βεβαίως, υπενθυμίζω ότι μας έχουν πρήξει τα μέζεα του στεατοπυγικού μας υποσυστήματος οι Γερμανοί ότι τα κράτη έχουν συνέχεια". Τι είπε ο Ζουράρις;

Τα παραπάνω εκφώνησε ο βουλευτής των ΑΝ.ΕΛ. στην τελευταία του τοποθέτηση στο Κοινοβούλιο για τις αποζημιώσεις, χαρακτηρίζοντας τη Γερμανία "ληστρικό κράτος" και σημειώνοντας πως η Άνγκελα Μέρκελ και ο ομόλογος του Γιάνη Βαρουφάκη, Β. Σόιμπλε, μας έχουν πρήξει τα... "μέζεα του στεατοπυγικού μας υποσυστήματος".

 

"Οι Ούνοι ή οι βάρβαροι αυτοί, οι οποίοι συνεχώς έχουν διαπράξει αυτά τα αλλεπάλληλα εγκλήματα, θα πρέπει να καταλάβουν ότι απέναντι τους θα έχουν αυτόν τον αντίπαλο, τον αμυνόμενο, όπως αμυνθήκαμε στη μεγαλύτερη εποποιία μετά το 1821, το 1941 με 1944. Υπήρξαμε μετά επί κατοχή εμείς οι νικητές. Η νικήτρια Ελλάδα μετεβλήθη σε νικημένη Ελλάδα και από αυτό πάσχουμε τώρα.

Διότι υπήρξε η αμερικανοκρατία και επομένως τώρα ξαναστηνόμαστε στα πόδια μας", συμπλήρωσε κατά τα λοιπά, αλλά τα αρχαιοελληνικά του "γαλλικά" είναι αυτά που έκαναν όλο το διαδίκτυο να θυμηθεί τις αρχαίες βρισιές.

Γιατί ναι, και οι Αρχαίοι Έλληνες έβριζαν. Και έβριζαν με ιδιαίτερη λεξιπλαστική ικανότητα.

Στο βιβλίο του Μάριου Βερέττα, "Τα βρωμόλογα των αρχαίων Ελλήνων", καταγράφονται μεταξύ άλλων οι εξής αρχαίες βρισιές:

ΑΒΡΟΒΑΤΗΣ: θηλυπρεπής άνδρας με γυναικείο βάδισμα [αβροβάτης = αβρός(τρυφερός) + βαίνω (προχωρώ, εισέρχομαι)

ΑΝΑΣΕΙΣΙΦΑΛΛΟΣ: φιλήδονη γυναίκα που πιάνει και κουνάει τον φαλλό [ανασεισίφαλλος = ανασείω + φαλλός]

ΒΔΕΩ: πέρδομαι [βδέω = βρωμάω]

ΓΛΩΤΤΟΔΕΨΕΩ: κάνω μαλάξεις με τη γλώσσα

ΓΟΓΓΥΛΗ: βυζί / στήθος [γογγύλη = ολοστρόγγυλη]

ΓΥΝΑΙΚΟΠΙΠΗΣ: μπανιστιρτζής [ γυναικοπίπης = γυναίκα + οπιπτεύω]

ΔΡΟΜΑΣ: πόρνη του δρόμου [δρομάς = δρόμος]

ΕΣΧΑΡΑ: γυναικείο αιδοίο [εσχάρα = από το ρήμα ίσχω (εμποδίζω)]

ΕΥΠΥΓΟΣ: γυναίκα με ωραία οπίσθια [εύπυγος = ευ + πυγή ]

ΚΑΣΣΩΡΙΣ: πόρνη [κασσωρίς = από το κάσις (αδελφός, εταίρος)]

ΜΥΖΟΥΡΙΣ: γυναίκα που βυζαίνει πέος [μύζουρις = μυζάω + ουρά (πέος)]

ΠΗΘΙΚΑΛΩΠΗΞ: άνθρωπος πανούργος [πιθηκαλώπηξ = πίθηκος = αλώπηξ]

ΠΟΣΘΩΝ: άνδρας με μεγάλο πέος [πόσθων = από το πόσθη(πέος)]

ΡΩΠΟΠΕΡΠΕΡΗΘΡΑΣ: άνδρας που εκστομίζει ακατάπαυστα χαζομάρες [ρωποπερπερήθρας = ρώπος(φτηνόπραγμα) + πέρπερος (φλυαρία)]

ΗΔΟΝΟΘΗΚΗ: το αιδοίο

ΚΥΝΤΕΡΟΣ: ο αναίσχυντος, ο κοπρίτης [> κύων]

ΚΙΝΟΥΡΗΣ αυτός που περπατά επιδεικνύοντας τα γεννητικά του όργανα [κίνουρης = κινέω + ουρά]

ΛΕΧΡΙΟΣ [ > λέχριος (λεχρίτης)]

ΛΥΔΙΑ: η πόρνη στην ρωμαϊκή εποχή, επειδή συνήθως ήταν από την ομώνυμη περιοχή της Μικρασίας οι πόρνες πολυτελείας.

ΛΟΧΜΗ: το τριχωτό αιδοίο [> λόχμη (θάμνος)]

ΣΠΟΔΗΡΙΛΑΥΡΑ: αυτός που τρώει κόπρανα [σποδή (καταβροχθίζω) + λαύρα (απόπατος)]

ΧΑΛΚΙΔΙΤΙΣ: η πολύ φτηνή πόρνη, αυτή που εκδίδεται για ένα χάλκινο νόμισμα.
"Τα πολυάριθμα "βρωμόλογα" των αρχαίων Ελλήνων, υποδεικνύουν ότι οι πρόγονοί μας χυδαιολογούσαν συχνότατα και αισχρότατα, ακριβώς όπως κι εμείς (...). Πάντως το παρόν ρυπαρογράφημα μπορεί να εξυπηρετήσει και... παιδαγωγικούς σκοπούς. Διότι η γνώση της αρχαίας χυδαιολογίας αποτελεί εν δυνάμει άλλον έναν τρόπο για να αγαπήσουμε και να μάθουμε τα αρχαία ελληνικά!", σημειώνει ο ίδιος ο συγγραφέας.

  "Αποσκότισόν με" έλεγαν σε κάποιον για να πάψει να τους σκοτίζει, ενώ "μαψ", ήταν ο ανόητος. Η λέξη έχει επιβιώσει μάλιστα μέχρι σήμερα ως "μάπας" και είναι μια από τις πιο αρχαίες βωμολοχία.

Από το ιστολόγιο kleitor, αλιεύουμε επίσης:

Αμάρευμα: κατακάθι της κοινωνίας (ους. αμάρα=χαντάκι)

Βδέλυγμα: σίχαμα

Έκφαυλος: ατιμασμένος

Κόβαλος: παράσιτο

Κόπρειος: τιποτένιος

Μιάστωρ: μίασμα

Σκωραμίς: απατεώνας / καθίκι

Βέβαια υπάρχουν και τα παρακάτω που επιβιώνουν από γενιά σε γενιά ως λογοπαίγνια.
Κοινώς:

Μη μου τους όρχεις τάρατε

Όδευε εις συνουσίαν

Της επί χρήμασιν εκδιδομένης γυναικός το σιδηρούν κιγκλίδωμα

Έξω κίναιδε εκ της οικίας

Όπως σημειώνει άλλωστε ο Νίκος Σαραντάκος στο ιστολόγιο του, δημοφιλής και με αρνητική χροιά ήταν και η λέξη αρχολίπαρος που σημαίνει "αυτός που ποθεί σφοδρά την εξουσία" αλλά και "ο ευτελώς πρόθυμος προς τους κατέχοντες την εξουσία".

Και για το τέλος, πώς προέκυψε η λέξη βωμολοχία

Βωμολοχία: βρισιά, χυδαιότητα, απρεπής λέξη, αισχρολογία
 

Ο επαίτης, ανυπόμονος, θρασύς και πεινασμένος, ζητούσε με πιεστικό τρόπο μερίδα και ως εκ τούτου, επιτίθετο λεκτικά στον τελεστή της θυσίας χρησιμοποιώντας αισχρές εκφράσεις. Άρχιζε τότε μία απρεπής και μη κόσμια συνομιλία μεταξύ επαίτη και υπεύθυνου των θυσιών, που κατέληγε σε χυδαίες εκφράσεις και τσακωμούς.   Αυτή η αισχρή και χυδαία στιχομυθία, ονομάστηκε βωμολοχία.   

Βωμολόχος είναι λοιπόν ο περί τους βωμούς λοχών (παραμονεύων, ενεδρεύων) επαίτης, με σκοπό να λάβει κάτι από τα κρέατα των θυσιών.

πηγη:www.news247.gr

Πεθαίνοντας με στυλ: Τα τελευταία λόγια σημαντικών ανδρών και γυναικών

Τα τελευταία λόγια μεγάλων ανδρών και μεγάλων γυναικών που δεν έχασαν το στυλ και το χιούμορ τους, ούτε την τελευταία στιγμή (Pics) 

 

"Το στυλ πρέπει να υπάρχει σε καθετί με το οποίο καταπιάνεται κανείς. Στυλ είναι τα πάντα. Όταν κάποιος δεν παθιάζεται με ό,τι κάνει, τότε σίγουρα λείπει το στυλ". Αυτά είχε δηλώσει ο μεγάλος Τσαρλς Μπουκόφσκι για το πάθος της δημιουργίας, του τρόπου γραφής, της έκφρασης. Ακόμη και του θανάτου.

"Αυτό που είναι τρομερό, δεν είναι ο θάνατος αλλά οι ζωές που οι άνθρωποι ζουν ή δεν ζουν μέχρι να πεθάνουν. Μερικοί άνθρωποι δεν τρελαίνονται ποτέ. Πραγματικά τι απαίσιες ζωές θα πρέπει να ζουν", είχε προσθέσει.
Τζακ Ντάνιελς, Νοστράδαμος, Τσόρτσιλ, Μότσαρτ, αδερφοί Μαρξ. Άνθρωποι που με τη ζωή και το έργο τους όρισαν τις ζωές και το έργο των μελλοντικών γενεών. Φρόντισαν οι τελευταίες τους κουβέντες να γίνουν με στυλ. Και με τη συνέπεια που χαρακτήριζε την προσωπική τους φιλοσοφία.
Στην παρακάτω λίστα υπάρχει και ένας γκάνγκστερ αλλά και ένας θανατοποινίτης που μέχρι το τέλος έμειναν και εκείνοι πιστοί στο ατομικό τους "δόγμα".

Winston Churchill

"Τα βαρέθηκα όλα".

Joan Crawford

 

Στη νοσοκόμα της:
"Μη διανοηθείς να ζητήσεις από τον Θεό να με βοηθήσει".

Buddy Rich

 

Πριν μπει στο χειρουργείο η νοσοκόμα του τον είχε ρωτήσει αν είναι αλλεργικός σε κάποια ουσία. Και ο μεγάλος ντράμερ της απάντησε:
"Yeah, country music". Κοινώς, "ναι, στην country μουσική.

Pancho Villa

 

"Μην τους αφήσεις να τελειώσει έτσι. Πες τους ότι είπα κάτι πεθαίνοντας" (είχε φάει τη μοιραία σφαίρα νωρίτερα).

Sir Arthur Conan Doyle

 

Μιλώντας στη γυναίκα του: "Είσαι πανέμορφη".

George Harrison

 

"Να αγαπάτε ο ένας τον άλλο".

James French

 

Οι τελευταίες λέξεις του θανατοποινίτη στους δημοσιογράφους, πριν εκτελεστεί, ήταν:
"Τηγανητές πατάτες! Βάλτο τίτλο" (λογοπαίγνιο με το επίθετο του και την εκτέλεση του με ηλεκτρική καρέκλα).

W.C. Fields

 

Ήταν ένας από τους μεγαλύτερους κωμικούς όλων των εποχών. Οι τελευταίες του λέξεις είχαν σαν αποδέκτη τη σύντροφο του, Carlotta Monti.
"Ανάθεμα σε όλο τον κόσμο και σε όλους όσους ζουν σε αυτόν, εκτός από εσένα Carlotta μου".

Chico Marx

 

Δεν έχασε το πηγαίο χιούμορ του ακόμη και πριν τον θάνατο του. Μιλώντας και εκείνος στη γυναίκα του, είπε:
"Θυμήσου αγάπη μου, αυτά που σου έχω πει. Να βάλεις στο φέρετρο μου μια τράπουλα, ένα μπαστούνι του γκολφ και μια όμορφη ξανθιά".

Groucho Marx

 

Ο αδερφός του Chico, Groucho, πέθανε λέγοντας:
"Δεν είναι ζωή αυτή".

Bing Crosby

 

"Ήταν ένας υπέροχος αγώνας γκολφ παιδιά".

Βολτέρος

 

Πριν πεθάνει, ο ιερέας τον ρώτησε αν αποτάσσεται τον Σατανά. Και εκείνος απάντησε:
"Δεν είναι ώρα τώρα να κάνεις καινούργιους εχθρούς".

Leonardo da Vinci

 

"Προσέβαλα τον Θεό και την ανθρωπότητα γιατί η δουλειά μου δεν έφτασε στην ποιότητα που θα ήθελα". Τελειομανής και στο τέλος του.

Jean-Philippe Rameau

 

Και εκείνος, απευθυνόμενος στον ιερέα:
"Πώς ψέλνεις έτσι πάτερ; Είσαι εκτός ρυθμού".

Laurence Olivier

 

Η νοσοκόμα του, έριξε κατά λάθος λίγο νερό πάνω του. Επικαλούμενος τα λόγια του Άμλετ που ενσάρκωνε στην καριέρα του "Χάρισε σε κάθε άνθρωπο το αυτί σου, αλλά σε λίγους τη φωνή σου":
"Αυτό δεν είναι ο Άμλετ, ξέρεις. Δεν θα μπει στο αυτί μου".

Νοστράδαμος

 

"Αύριο δεν θα είμαι εδώ".

Μότσαρτ

 

"Η γεύση του θανάτου ήρθε στα χείλη μου. Χρειάζομαι κάτι που δεν είναι γήινο".

Μαρία Αντουανέτα

 

Την ώρα που την οδηγούσαν στην γκιλοτίνα, πάτησε κατά λάθος το πόδι του εκτελεστή της. Και είπε:
"Με συγχωρείτε κύριε".

Arnold Rothstein

 

Ένας από τους χρυσούς κανόνες των μαφιόζων, είναι να μην καρφώνουν τους αντιπάλους τους αλλά να τους εξουδετερώνουν μόνοι. Μετά τους πυροβολισμούς που τον άφησαν αιμόφυρτο στο έδαφος, ο Rothstein είπε στους αστυνομικούς που ζήτησαν να τους δείξει εκείνους που τον χτύπησαν:
"Η μάνα μου το έκανε".

Jack Daniel

  "Ένα τελευταίο ποτό παρακαλώ". Τεράστιο respect.

(Πηγή: all-that-is-interesting)

 

Ελληνικά τα 9 από τα 15 καλύτερα κλασικά βιβλία όλων των εποχών!

Η Ιλιάδα στην πρώτη θέση και η Οδύσσεια στη δεύτερη!...

Η έγκυρη βρετανική εφημερίδα Telegraph δημοσίευσε λίστα με τα  δεκαπέντε καλύτερα κλασικά βιβλία όλων των εποχών και τα εννέα από αυτά είναι Ελληνικά. Ο Όμηρος κατέχει την πρώτη και τη δεύτερη θέση με την Ιλιάδα και την Οδύσσεια, ενώ και Λατίνοι συγγραφείς, όπως ο Οβίδιος, κατέχουν περίοπτη θέση στη λίστα της εφημερίδας.

Δείτε τη λίστα με τα 15 καλύτερα κλασικά βιβλία όλων των εποχών.

1. Η Ιλιάδα του Ομήρου. Σύμφωνα με τον Telegraph, το θέμα της είναι ο πόλεμος, αλλά και το μάθημα που δίνει ο Αχιλλέας για το πώς να ενεργεί κανείς με αξιοπρέπεια. (775 π.Χ.)

2. Η Οδύσσεια, του Ομήρου. Ο ήρωας επιστρέφει από τον πόλεμο, αλλά προτού γυρίσει στο παλάτι του, έρχεται αντιμέτωπος με πολλές περιπέτειες...(725 π.Χ.)

3. Μεταμόρφωση, του Οβίδιου. Μας μιλάει για ποινές δίκαιες ή άδικες και για τις ρίζες του σύμπαντος.(8 π.Χ.)

4. Το Συμπόσιο, του Πλάτωνα. Η καλύτερη στιγμή της Ελληνικής πεζογραφίας, ένας διάλογος για την αγάπη...(385-380 π.Χ)

5. Η τέχνη της αγάπης, του Οβίδιου. Πώς οι άνδρες μπορούν να κατακτήσουν και να κρατήσουν τις γυναίκες.(2 π.Χ)

6. Φαίδων, του Πλάτωνα. Αναφορά στον θάνατο του Σωκράτη από τον μαθητή του (385-380 π.Χ.).

7. Το Συμπόσιο, του Ξενοφώντος. Ένα αξιοσημείωτο, άλλο Συμπόσιο, αλλά όχι με την «φιλοσοφική αυστηρότητα» του Σωκράτη.(360π.Χ.)

8. Ποιήματα, από τη Σαπφώ. Ό,τι έχει απομείνει από το έργο της ποιήτριας είναι εκπληκτικό και δείχνει σοφία! (γεννήθηκε το 612π.Χ.)

9. Βίοι Παράλληλοι, από τον Πλούταρχο. Πορτρέτα μεγάλων Ελλήνων και Ρωμαίων ανδρών.(120π.Χ.)

10. Η Αινειάδα, του Βιργίλιου. Η ιστορία των Τρώων που ιδρύουν τη Ρώμη.(19π.Χ.)

11. Εξομολογήσεις, του Άγιου Αυγουστίνου. Ο Άγιος αγωνίζεται με τον πειρασμό...(398π.Χ.)

12. Η Φύση των πραγμάτων, Λουκρήτιος. Ο συγγραφέας βασίζεται στους Έλληνες φιλοσόφους για να βρει πώς λειτουργεί το σύμπαν.(55π.Χ.)

13. Έργα και Ημέρες, του Ησίοδου. Μύθοι της αρχαίας Ελλάδας που αφορούν και τις εμφανίσεις των θεών τους.(750π.Χ.)

14. Ιστορίες, του Ηρόδοτου. Ο «πατέρας» της Ιστορίας αφηγείται τον πόλεμο εναντίον των Περσών.(450-420π.Χ.)

15. Τα Γεωργικά, του Βιργίλιου. Συμβουλές για τους αγρότες προκειμένου να αντιμετωπίζουν τη Γη σαν ένα ζωντανό οργανισμό. (29π.Χ.)

Πηγή protothema.gr