Για όσους γεννήθηκαν πριν το 1980…

Το κείμενο μιλάει για το πώς ήταν η ζωή πριν από μερικά χρόνια, αποκαλύπτοντας πολλές αλήθειες για το σήμερα και καταδεικνύοντας τη μεγάλη διαφορετικότητα σχετικά με το πώς μεγάλωσαν οι προηγούμενες γενιές και οι «σύγχρονες». Καλύτερα ή χειρότερα, δεν θα σας πω εγώ αλλά θα το καταλάβετε μόνοι σας διαβάζοντας το κείμενο ως το τέλος…
»H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας… Δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή. Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης».
Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και… μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά.. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένες από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες. Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση.
Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μας βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάζαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπευθύνους». Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν «έτρεχε τίποτα». Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.
Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο.
Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση.Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξίδι..
Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα – μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Τότε, το κρυφτό ήταν «υπερπαραγωγή»: ξεκινούσε απόγευμα, αφού είχες διαβάσει και σε άφηνε η μαμά να βγεις στη γειτονιά, και τελείωνε μαζί με τις ειδήσεις της ΕΡΤ, στις 10 το βράδυ!
Παίζαμε ποδόσφαιρο ατελείωτες ώρες… Χάσαμε χιλιάδες μπάλες. Άσε που όλοι είχαμε τα γόνατά μας καταχτυπημένα, αλλά δεν μας ένοιαζε! Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στον σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;
Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!
Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά.
Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους… βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P>!!!!!
Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.
Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»… συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί….»


πηγη :http://perierga.gr

Κρεοπωλείο με… ανθρώπινα μέλη!

Μπορεί το σκηνικό να θύμιζε πλάνο από ταινία τρόμου αλλά κομμάτια ανθρώπινου σώματος πωλούνταν σε... προσφορά αυτό το Σαββατοκύριακο στη γνωστή αγορά κρεάτων του Λονδίνου Smithfield.

Όχι, δεν νομιμοποιήθηκε ξαφνικά ο κανιβαλισμός. Επρόκειτο για διαφημιστική καμπάνια με στόχο την προώθηση του νέου βιντεοπαιχνιδιού Resident Evil 6.

Παρότι μπορεί να έδειχνε ανατριχιαστικά ρεαλιστικό, τα ανθρώπινα μέλη, οι μπριζόλες και τα παϊδάκια ήταν όντως φτιαγμένα από κρέας.

Όλα τα έσοδα από την πώληση ανθρώπινου κρέατος διατέθηκαν στην οργάνωση Limbless Association, μία βρετανική φιλανθρωπική οργάνωση που βοηθά ανθρώπους που έχουν υποστεί ακρωτηριασμό.

Το σκηνικό είχε στηθεί με πληρότητα ως ένα κανονικό χασάπικο με ολόκληρο ανθρώπινο σώμα έτοιμο να τεμαχιστεί.

Ανθρώπινα μέλη είχαν πακεταριστεί σε δοχεία με σελοφάν, όπως ακριβώς το κρέας που αγοράζουμε.

Τα ανθρώπινα χέρια κόστιζαν 5,99 λίρες, τα πόδια 6 λίρες και οι μπριζόλες 2,99.

Το αυτοσχέδιο χασάπικο με την επωνυμία Wesker & Son έχει ακόμα και ιστοσελίδα ενώ καμαρώνει για την «ιστορία» του με την πινακίδα «Φρέσκο κρέας από το 1966».

Το κατάστημα άνοιξε μόνο για δύο ημέρες και ήταν διαρκώς γεμάτο τόσο από όσους παίζουν το βιντεοπαιχνίδι όσο και από θαυμαστές των ζόμπι.

πηγη :www.newsbomb.gr

Ιωσήφ Σηφάκης: O Eλληνας που θα αλλάξει τον ψηφιακό κόσμο!

Ο Ιωσήφ Σηφάκης κέρδισε το μετάλλιο Leonardo Da Vinci και θεωρείται διάνοια στην πληροφορική.

Ήδη από το 2007 μαζί με τους συνεργάτες του έχει τιμηθεί με το διεθνές βραβείο Α.Μ.Turing* για τις εργασίες τους στον έλεγχο μοντέλων (Model Checking), που αξιοποιείται πλέον από τις ΙΒΜ, Intel, Microsoft, Google και την Airbus!Ονομάζεται Ιωσήφ (Σήφης) Σηφάκης.

Γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης το 1946, σπούδασε Ηλεκτρολόγος μηχανικός στο
Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και σήμερα εργάζεται στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας, είναι διευθυντής έρευνας στο CNRS και ιδρυτής του εργαστηρίου Verimag. Η επιστημονική κοινότητα περιμένει από τον ίδιο «Το Διαδίκτυο Αντικειμένων», το «Νέο Ίντερνετ», ενδεχομένως και τη σύγκλιση νανοτεχνολογίας, πληροφορικής, γνωσιολογίας ηλεκτρονικής και μοριακής βιολογίας, «Ώστε να πετύχουμε τη βελτίωση των επιδόσεων του ανθρώπου, συνδυάζοντας τεχνητή και φυσική νοημοσύνη»!

«Πρώτος Γάλλος, αλλά και πρώτος Έλληνας! Οι Γάλλοι με θεωρούν Γάλλο, έχω την υπηκοότητα, έζησα και έδρασα εδώ ως Γάλλος, δεν κρύβω ποτέ το γεγονός ότι είμαι Έλληνας, αλλά δούλεψα σε γαλλικό εργαστήριο».

Σε συνέντευξή του στην "Καθημερινή", ερωτηθείς για το αν είναι πιθανό ένα νέο Ίντερνετ, ο ίδιος απάντησε: "Ναι, το θεωρώ πιθανό. Κοιτάξτε, αυτά τα πράγματα τα κινεί η οικονομία. Αυτή τη στιγμή η υπάρχουσα υποδομή έχει πάρα πολλές τρύπες ασφαλείας.

Αν θέλουμε αύριο μέσω αυτής της υποδομής να κάνουμε να συνεννοούνται έξυπνα συστήματα, παίρνουμε πολλά ρίσκα. Δεν νομίζω ότι οι αρχές πιστοποίησης σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες θα δεχτούν αυτό το πράγμα, γιατί το Διαδίκτυο έχει πάρα πολλές τρύπες. Στη διάλεξή μου έδωσα στοιχεία τα οποία δείχνουν ότι αυτή τη στιγμή δεν είναι εγγυημένη η ασφάλεια στο Διαδίκτυο, π.χ. υπάρχουν προβλήματα με την εμπιστευτικότητα των δεδομένων και την ιδιοποίηση ταυτότητας".

"Φυσικά, μπορούμε να εργαστούμε και να κάνουμε την υπάρχουσα υποδομή πολύ πιο ασφαλή, αν και δεν νομίζω ότι αυτό θα γίνει. Από την άλλη μεριά, στην Ευρώπη υπάρχουν ορισμένες επιχειρήσεις, οι οποίες έχουν ηγετικό ρόλο σε τεχνολογίες ενσωματωμένων συστήματων. Η Αμερική δεν βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο, γιατί στην Ευρώπη έχουμε σημαντική ανάπτυξη στην αυτοκινητοβιομηχανία, στην κατασκευή αεροσκαφών, στις τηλεπικοινωνίες, στα προϊόντα υψηλής τεχνολογίας και, στην ουσία, ανταγωνίζονται με ασιατικές εταιρείες. Υπάρχει, λοιπόν, μία δυνατότητα να κάνουμε ορισμένες ειδικές υποδομές, να δημιουργηθεί ένα Ίντερνετ που θα είναι εξειδικευμένο. Βέβαια, οι Αμερικανοί, οι οποίοι πάντα είναι πρωτοπόροι, έχουν ήδη στήσει προγράμματα προς αυτήν την κατεύθυνση, με επικεφαλής τη Cisco", συμπλήρωσε.