Η απελευθέρωση Χειμάρρας: Ο ιστορικός θρίαμβος του ελληνικού Στρατού κατά των φασιστών Ιταλών

Η απελευθέρωση της Χειμάρρας είναι μια από τις πιο χαρακτηριστικές ιστορικές στιγμές κατά την διάρκεια του Έπους του του ’40, όταν ο ελληνικός Στρατός έπειτα από μια σαρωτική αντεπίθεση, κατάφερε να προχωρήσει βαθιά στις ιταλικές γραμμές, οδηγώντας τις φασιστικές δυνάμεις του Μουσολίνι σε υποχώρηση.

Ήταν 22 Δεκεμβρίου του 1940, όταν ο ελληνικός Στρατός εισερχόταν νικητής στη Χειμάρρα, ύστερα από αιματηρές και σκληρές μάχες ενάντια στις ιταλικές στρατιωτικές δυνάμεις, έχοντας ήδη καταλάβει τους Αγίους Σαράντα και το Αργυρόκαστρο στο θέατρο επιχειρήσεων της βόρειας Ηπείρου.

Ο Ελληνικός Στρατός, μετά την επιτυχή απόκρουση της αιφνιδιαστικής ιταλικής επίθεσης, από τις 28 Οκτωβρίου μέχρι τις 13 Νοεμβρίου 1940, ανέλαβε από την επομένη μέρα ευρεία αντεπιθετική ενέργεια με σκοπό την πλήρη απώθηση του εισβολέα πέρα από τα σύνορα και την προέλαση μέσα στο βορειοηπειρωτικό έδαφος.

Οι επιχειρήσεις που επακολούθησαν, είχαν ευνοϊκή εξέλιξη και έως τα μέσα Δεκεμβρίου τα ελληνικά τμήματα διείσδυσαν βαθιά μέσα στη Βόρεια Ήπειρο.

Η προώθηση του Α’ Σώμα Στρατού

Το Α΄ Σώμα Στρατού, ενεργώντας στο νότιο τομέα προς Αργυρόκαστρο – Τεπε­λένι, κατέλαβε στις 6 και 8 Δεκεμβρίου τους Αγίους Σαράντα και το Αργυρόκαστρο αντίστοιχα.  Οι Ιταλοί κατά την υποχώρησή τους, εγκατέλειψαν άφθονο πολεμικό υλικό, ενώ οι κάτοικοι των πόλεων αυτών υποδέχθηκαν τα ελληνικά τμήματα ως απελευθερωτές, με σημαιοστολισμούς και πανηγυρικές εκδηλώσεις.

Στις 12 Δεκεμβρίου το Α΄ Σώμα Στρατού, έχοντας υπό τις διαταγές του τις ΙΙ, ΙΙΙ και IV Μεραρχίες, διατάχθηκε να συνεχίσει προς τα βόρεια για την κατάληψη και εξασφάλιση του κόμβου Τεπελενίου, επιδιώκοντας ταυτόχρονα τη διάνοιξη της κοιλάδας του Σιούσιτσα ποταμού.

Η τελευταία αυτή αποστολή ανατέθηκε από το Σώμα στην ΙΙΙ Μεραρχία, η οποία άρχισε την επιθετική προσπάθεια στις 15 Δεκεμβρίου.  Παρά τη σημαντική υποστήριξη του πυροβολικού, τα τμήματα κινήθηκαν με μεγάλη βραδύτητα και με πολλές απώλειες εξαιτίας της εχθρικής αντίδρασης και του ύψους του χιονιού.

Ωστόσο, τις απογευματινές ώρες της 17ης Δεκεμβρίου πέτυχε να καταλάβει το ύψωμα 613 με το 12ο Σύνταγμα Πεζικού, το οποίο και διατάχθηκε να παραμείνει στις θέσεις του, προκειμένου να αντικατασταθεί από το 6ο Σύνταγμα Πεζικού.

Το πρωί της 19ης Δεκεμβρίου, το 6ο Σύνταγμα Πεζικού με διοικητή το Συνταγματάρχη Πεζικού Ζαλαχώρη Παναγιώτη, αφού αντικατέστησε το 12ο Σύνταγμα Πεζικού, το οποίο συγκεντρώθηκε στην περιοχή Κούτσι ως εφεδρεία της Μεραρχίας, κατέλαβε με το ΙΙ/6, Τάγμα χωρίς αντίσταση, το ύψωμα Μάλι Βάριτ και με το ΙΙΙ/6 Τάγμα το ύψωμα Μάλι ε Γκιάμι, όπου συνέλαβε και μερικούς αιχμαλώτους, μεταξύ των οποίων τον διοικητή του εκεί αμυνόμενου ιταλικού τάγματος μαζί με το επιτελείο του.

Η απελευθέρωση της Χειμάρρας

Στις 20 και 21 Δεκεμβρίου το Σύνταγμα δεν προέβη σε αξιόλογη ενέργεια, λόγω της έντονης δραστηριότητας της ιταλικής αεροπορίας. Το Ι/6 Τάγμα μόλις έφθασε από τους Αγίους Σαράντα, προώθησε ουλαμό μαζί με ομάδα πολυβόλων και κατέλαβε το ύψωμα Τσίπι, προς τις διαβάσεις Πίλιουρι.

Το ΙΙ/6 Τάγμα διατάχθηκε, αφού κινηθεί από το ύψωμα Μάλι Βάριτ στο χ. Πίλιουρι κατά μήκος της κορυφογραμμής, να καταλάβει το χωριό αυτό με σκοπό την απαγόρευση της διάβασης από το Κούτσι προς τη Χειμάρρα.  Δεν μπόρεσε όμως να προωθηθεί σε αρκετό βάθος, εξαιτίας της μεγάλης δραστηριότητας της εχθρικής αεροπορίας.

Το απόγευμα της 21ης Δεκεμβρίου, καταλήφθηκε ο αυχένας δύο χιλιόμετρα νότια από το Τσίπι, από τον οποίο διέρχεται ο δρόμος προς τη Χειμάρρα.  Ύστερα απ’ αυτό οι Ιταλοί εγκατέλειψαν την πόλη της Χειμάρας, στην οποία και εισήλθαν τα ελληνικά τμήματα (6ο Σύνταγμα Πεζικού) τις πρωινές ώρες, στις 22 Δεκεμβρίου.

Παρόμοια ήταν η δράση του 6ου Συντάγματος Πεζικού σε όλη τη διάρκεια του Πολέμου 1940-41, γι’ αυτό και η πολεμική Σημαία του τιμήθηκε με τον Ταξιάρχη Αριστείου Ανδρείας.  Η ίδια τιμή της έχει απονεμηθεί και για την ηρωική δράση του Συντάγματος κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία 1919-22.

Η Χειμάρρα, κύρια κωμόπολη της περιοχής της Βόρειας Ηπείρου, ανάμεσα στα Ακροκεραύνια όρη και το Ιόνιο Πέλαγος, είχε απελευθερωθεί για τρίτη φορά από την αλβανική και τώρα την ιταλική κατοχή. Οι δύο προηγούμενες φορές ήταν το Νοέμβριο του 1912 και τον Οκτώβριο του 1914. Το γεγονός αυτό γέμισε με συγκίνηση και χαρά το Πανελλήνιο.

Πηγή: Stratistoria

Τέλος οι διαφημίσεις ηλεκτρονικών τσιγάρων στον Καναδά

Η κυβέρνηση του Καναδά ανακοίνωσε χθες, Πέμπτη, μέτρα με τα οποία απαγορεύει τις διαφημίσεις προϊόντων ατμίσματος «οπουδήποτε μπορεί να τις δουν ή να τις ακούσουν νέοι».

«Η γρήγορη εξάπλωση του ατμίσματος στους νέους ανησυχεί την κυβέρνηση», εξήγησε το καναδικό υπουργείο Υγείας σε ανακοίνωσή του.

Τα μέτρα που προτείνονται έχουν στόχο να απαγορευθούν οι διαφημίσεις προϊόντων ατμίσματος κυρίως σε δημόσιους χώρους ή στο Διαδίκτυο. Αντίθετα η προώθηση των προϊόντων αυτών θα επιτρέπεται «σε ειδικά καταστήματα, επιχειρήσεις και ιστότοπους στους οποίους έχουν πρόσβαση μόνο ενήλικες».

Η υπουργός Υγείας Πάτι Χάντζου ανακοίνωσε επίσης «την υποχρεωτική αναγραφή στα πακέτα των προϊόντων ατμίσματος προειδοποιήσεων για τις βλαπτικές επιπτώσεις τους στην υγεία».

Τα νέα μέτρα πρόκειται να τεθούν σε ισχύ τους επόμενους μήνες, σύμφωνα με το υπουργείο.

Εξάλλου χθες Πέμπτη το Κογκρέσο των ΗΠΑ ενέκρινε νόμο με τον οποίο αυξάνεται από τα 18 στα 21 έτη η νόμιμη ηλικία αγοράς προϊόντων καπνού και ηλεκτρονικών τσιγάρων σε όλες τις Πολιτείες, μετά την κατακόρυφη αύξηση της κατανάλωσης μεταξύ των εφήβων.

Νωρίτερα φέτος στον Καναδά ένας 17χρονος παραλίγο να χάσει και τους δύο του πνεύμονες έπειτα από πέντε μήνες ατμίσματος.

Στο μεταξύ στις ΗΠΑ ένα έλαιο της βιταμίνης Ε που προστίθεται στα προϊόντα αναπλήρωσης υγρού των ηλεκτρονικών τσιγάρων φαίνεται να ευθύνεται για μια πνευμονολογική ασθένεια που έχει ήδη επηρεάσει 2.409 ανθρώπους και έχει προκαλέσει τον θάνατο 52 ανθρώπων μέχρι στιγμής.

Μέχρι τις 17 Δεκεμβρίου η υπηρεσία Δημόσιας Υγείας του Καναδά είχε ενημερωθεί για 14 περιπτώσεις πνευμονολογικών ασθενειών που συνδέονται με το άτμισμα.

Ένας φοιτητής στους πέντε έχει χρησιμοποιήσει ηλεκτρονικό τσιγάρο τις τελευταίες 30 ημέρες, αριθμός που σημειώνει αύξηση κατά 10% σε σχέση με το 2016-2017, σύμφωνα με έκθεση του καναδικού υπουργείου Υγείας.

Πηγή:www.newsit.gr

Καλαμαριά: Συμπλοκή οπαδών σε μπαρ! Pics, video

Άγρια συμπλοκή μεταξύ οπαδών της Θεσσαλονίκης σημειώθηκε σε μπαρ στην Καλαμαριά.

Στις 2.10 π.μ., περίπου 20 άτομα που φορούσαν κράνη και κρατούσαν ρόπαλα επιτέθηκαν σε ομάδα οπαδών που διασκέδαζε στο μπαρ, στη συμβολή των οδών Στ. Λυκούδη και Πολυβίου, στην Καλαμαριά.

Κατά τη συμπλοκή τραυματίστηκαν αρκετά άτομα, ανάμεσα τους και ένας νεαρός που διακομίστηκε με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ στο νοσοκομείο Παπανικολάου.

 

Αυτόπτες μάρτυρες δήλωσαν στην Αστυνομία ότι κάποιοι από τους δράστες της επίθεσης κρατούσαν μαχαίρια.

Στο σημείο έσπευσαν ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις και προχώρησαν σε προσαγωγές υπόπτων. Οι προσαχθέντες μεταφέρθηκαν στο Τμήμα Ασφαλείας Καλαμαριάς για να δώσουν καταθέσεις σχετικά με το περιστατικό.

Πηγή: Thestival

Μελομακάρονα και Κουραμπιέδες: Πώς προέκυψαν οι ονομασίες των Χριστουγεννιάτικων γλυκισμάτων

Τα μελομακάρονα και οι κουραμπιέδες, είναι αναμφισβήτητα στο μυαλό όλων όλων μας συνυφασμένοι με τη γλύκα των Χριστουγέννων. Τα δύο γλυκίσματα αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι κάθε χριστουγεννιάτικου τραπεζιού, από που όμως προέκυψε η ονομασία τους;

Τα μελομακάρονα έχουν ετυμολογικά αρχαιοελληνική προέλευση, αν στο πρώτο άκουσμά του, το όνομά τους παραπέμπει στο «ιταλικό» μακαρόνι. Στα λεξικά αναφέρεται ότι η λέξη «μακαρόνι» παράγεται από τη μεσαιωνική ελληνική λέξη «μακαρωνία», ένα νεκρώσιμο δείπνο με βάση τα ζυμαρικά, όπου μακάριζαν το νεκρό.

Η μακαρωνία με τη σειρά της έρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη «μακαρία», που δεν ήταν άλλο από την ψυχόπιτα, δηλαδή, ένα κομμάτι άρτου, στο σχήμα του σύγχρονου μελομακάρονου, το οποίο το προσέφεραν μετά την κηδεία.

Αργότερα, όταν η μακαρία περιλούστηκε με σιρόπι μελιού ονομάστηκε: μέλι+μακαρία = μελομακάρονο και καθιερώθηκε ως γλύκισμα του 12ημέρου, κυρίως από τους Μικρασιάτες Έλληνες και με το όνομα «φοινίκια».

Οι Λατίνοι και αργότερα οι Ιταλοί χρησιμοποιούσαν τη λέξη μακαρωνία ως maccarone που τελικά κατέληξε να σημαίνει το σπαγγέτι, ενώ από το μεσαίωνα και μετά, στη Γαλλία και την Αγγλία, ένα είδος αμυγδαλωτού μπισκότου ονομάστηκε «macaroon», το οποίο είναι το γνωστό σε όλους σήμερα «μακαρόν».

Όσον αφορά στην ονομασία του κουραμπιέ ο Δημήτρης Σταθακόπουλος, δρ. κοινωνιολογίας της Ιστορίας, Παντείου πανεπιστημίου, μουσικολόγος και δικηγόρος, έχει συλλέξει ενδιαφέρονα στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία η ρίζα του  είναι: Qurabiya στα Αζέρικα, Kurabiye, στα Τούρκικα και φυσικά Κουραμπιές στα ελληνικά, που στην κυριολεξία σημαίνει Kuru = ξηρό, biye = μπισκότο.

Ωστόσο, η ονομασία μπισκότο καθιερώθηκε τον Mεσαίωνα, ετυμολογικά προερχόμενη από το λατινογενές bis-cuit, που σημαίνει ψημένο δύο φορές (στα αρχαία ελληνικά λεγόταν δί-πυρον), ως τεχνική ψησίματος για να μην «χαλάει» εύκολα ο άρτος, κυρίως των στρατιωτών και των ναυτικών.

Στα σύγχρονα ιταλικά, η λέξη είναι biscotto (τo cookies έχει φλαμανδική / ολλανδική προέλευση που πέρασε στην αγγλική γλώσσα). Το λατινικό bis-cuit διαδόθηκε μέσω των Βενετών εμπόρων και στην Ασία, όπου καθιερώθηκε ως παραφθορά της λατινικής λέξης, σε biya/biye, οπότε συνδέθηκε με το δικό τους Qura /Kuru (ξηρό) και έδωσε τη νέα μικτή (λατινο-ανατολίτικη) λέξη Qurabiya / Kurabiye, η οποία με αντιδάνεια ξαναγύρισε στη δύση και ελληνοποιημένη πλέον έδωσε το «κουραμπιές» με την έννοια του ξηρού μπισκότου, που διανθίστηκε με αμύγδαλα, ζάχαρη άχνη κ.λπ.

Πηγή:www.dogma.gr

Πώς λεγόταν το “χριστουγεννιάτικο” δέντρο στην αρχαία Ελλάδα

Ο προγονός του χριστουγεννιάτικου δέντρου στην αρχαία Ελλάδα δεν ήταν ούτε το έλατο, ούτε το κυπαρίσσι, αλλά ένα κλαδί ελιάς!

Όσο παράξενο και αν ηχεί. Αυτή ήταν ιδιαίτερη προτίμηση των Αρχαίων Ελλήνων. Το συγκεκριμένο μάλιστα κλαδί ελιάς ονομαζόταν  Ειρεσιώνη και σχετίζεται με τον Θησέα, την Κρήτη και την αρχαία Αθηνά.

Τα παιδιά έλεγαν τις “καλένδες” ή αλλιώς σήμερα τα κάλαντα με την Ειρεσιώνη στα χέρια

Εκείνο που είναι ελάχιστα γνωστό είναι το γεγονός ότι  τα σημερινά χριστουγεννιάτικα κάλαντα σχετίζονται με τον ύμνο που έψαλλαν τα παιδιά στην αρχαιότητα κατά τα “Πυανέψια”, περιφέροντας την Ειρεσιώνη.

Η Ειρεσιώνη προέρχεται από τη λέξη είρος (έριον=μαλλί). Σύμφωνα με πολλές αναφορές σε αρχαία κείμενα, ήταν κλάδος ελιάς η αγριελιάς (κότινος) στολισμένος με γιρλάντες από μαλλί λευκό και κόκκινο και έφερε κρεμασμένα τους πρώτους φθινοπωρινούς καρπούς (σύκα, καρύδια, αμύγδαλα, κάστανα, δημητριακά, εκτός μήλου και αχλαδιού). Έφερε επίσης φιάλες από λάδι και μέλι.

Η Ειρεσιώνη περιφερόταν στους δρόμους των Αθηνών, την έβδομη ημέρα του Πυανεψίωνος μηνός (22 Σεπτεμβρίου – 20 Οκτωβρίου) από παιδιά “αμφιθαλή”, των οποίων δηλαδή και οι δύο γονείς ζούσαν και τα οποία έψαλλαν “τις καλένδες” (κάλαντα) από σπίτι σε σπίτι, παίρνοντας φιλοδώρημα από τον νοικοκύρη ή την κυρά.

Όταν τα παιδιά έφθαναν στα δικά τους σπίτια, ιδίως στα αγροτικά, κατά τον Αριστοφάνη, κρεμούσαν την Ειρεσιώνη πάνω από την εξώπορτά τους, όπου έμενε μέχρι την ίδια ημέρα του επόμενου έτους, οπότε, αφού τοποθετούσαν την νέα, κατέβαζαν την παλιά και την έκαιγαν. Κατά το τελετουργικό, ένας “αμφιθαλής” νεαρός περιέχυνε την Ειρεσιώνη με κρασί από έναν τελετουργικό αμφορέα και την κρεμούσε στην πύλη του ναού του Απόλλωνα.

Τα “Πυανέψια” ή “Πυανόψια” ήταν γιορτή στην αρχαία Αθήνα προς τιμήν του Απόλλωνα με αναίμακτη θυσία καρπών και φρούτων, ενώ κατά την κλασική εποχή, αποτελούσαν μέρος της γιορτής των Θησείων. O Λυκούργος αναφέρει ότι στην Αθήνα η γιορτή ονομαζόταν “Πυανόψια”, ενώ οι υπόλοιποι Έλληνες την αποκαλούσαν “Πανόψια”, γιατί “φαίνονταν όλοι οι καρποί”.

Η ιστορία της Ειρεσιώνης

Πολλοί έριζαν περί της αρχής της ειρεσιώνης. Σύμφωνα με κάποιους, πρώτα κατασκευάστηκε από τον Θησέα, ο οποίος παίρνοντας κλαδί από την ιερή ελιά και αφού το έφτιαξε κατάλληλα, το ανέθεσε στον Απόλλωνα ως ικετήριο και έπειτα απέπλευσε για την Κρήτη. Από τότε και έπειτα επικράτησε η εν λόγω συνήθεια. Ο Πλούταρχος γράφει σχετικά «Γενομένου του κλήρου παραλαβών τούς λαχόντας ο Θησεύς εκ του πρυτανείου και παρελθών εις Δελφίνιον, έθηκεν υπέρ αυτών τωι Απόλλωνι την ικετηρίαν. Ην δε κλάδος από της ιεράς ελαίας ερίωι λευκώι κατεστεμμένος».

Σύμφωνα με άλλους, πλέοντας ο Θησέας προς την Κρήτη, παρασύρθηκε από τον αέρα στη Δήλο, εκεί, ορκίστηκε στον Απόλλωνα να τον στέψει με κλαδί ελιάς, εάν επέστρεφε από την Κρήτη, αφού προηγουμένως θα είχε φονεύσει τον Μινώταυρο.

Άλλη εκδοχή είναι ότι το έθιμο γίνονταν σε ανάμνηση των Ηρακλειδών, τους οποίους έτρεφαν οι Αθηναίοι, με τον τρόπο που αναφέρει το άσμα ειρεσιώνη.

Υπάρχει όμως και τέταρτη εκδοχή, κατά την οποία συνέβη κάποτε παγκόσμιος λιμός και έσπευσαν απ’ όλα τα μέρη της Γής προς τα μαντεία για να ρωτήσουν περί της απαλλαγής από το λιμό. Τότε ο Απόλλων είπε προς όλους ομόφωνα, ότι, αν οι Αθηναίοι δεν προσεύχονταν και δεν πρόσφεραν θυσία στη Δήμητρα, την ημέρα των Προηροσίων (προ της αρόσεως), στο όνομα όλων των λαών, δεν θα έπαυε ο λιμός. Αμέσως, όλοι οι λαοί της Γής, έστειλαν πρέσβεις στους Αθηναίους, οι δε Σκύθες απέστειλαν τον ιερέα του Απόλλωνα, Άβαρι. Τότε πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα αυτή η ικετηρία και από τότε όλα τα έθνη έστελναν απαρχές των καρπών προς τους Αθηναίους.

Η μετάβαση στο έλατο

Το θεοκρατικό καθεστώς του Βυζαντίου καταδίκασε το έθιμο ως ειδωλολατρικό και απαγόρευσε την τέλεσή του. Ωστόσο, οι Έλληνες που ταξίδευαν πολύ το μετέδωσαν στους Βόρειους λαούς, οι οποίοι λόγω έλλειψης ελαιοδέντρων, στόλιζαν κλαδιά από τα δέντρα που φύονταν στις περιοχές τους, όπως είναι τα έλατα.

Αιώνες αργότερα το ίδιο έθιμο επανεισάχθηκε στην Ελλάδα από τους Βαυαρούς που συνόδεψαν τον Όθωνα στην Ελλάδα, ως δικό τους Χριστουγεννιάτικο έθιμο. Κάπως έτσι, πραγματοποιήθηκε η μετάβαση απο την αρχαία Ελληνική “Ειρεσιώνη της Ελιάς” στο Ελατό της σύγχρονης εποχής, που πρωτοστολίστηκε το 1833 από τον Βασιλιά Όθωνα ως Χριστουγεννιάτικο δέντρο στα ανάκτορα του Ναυπλίου και νίκησε κατά κράτος το… καραβάκι που είχε στο μεταξύ επικρατήσει ως έθιμο που ταίριαζε στην ναυτική Ελλάδα.

Πηγή:www.dogma.gr

Έλληνας μετέτρεψε τον παλιό του σκαραβαίο σε ένα εντυπωσιακό σύγχρονο αυτοκίνητο.

Το 2007 ο κ. Γιάννης Ζιόβας αγόρασε στην τιμή των 600 ευρώ έναν σκαραβαίο του 1970. Μετά από εννέα χρόνια μεθοδικής εργασίας σε μια αποθήκη στο Αγρίνιο, το αυτοκίνητο όνειρο για πολλές γενιές εργαζόμενων απέκτησε νέα μορφή και μια σύγχρονη ελκυστική εικόνα.

Αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας ήταν το επίσημο site της Volkswagen ν’ ασχοληθεί με το μοντέλο που δημιούργησε ο Αγρινιώτης ηλεκτρονικός και να ζητήσει λεπτομέρειες για την κατασκευή του.

Ο σκαραβαίος πριν την μεταμόρφωση

Είναι το αυτοκίνητο με την μεγαλύτερη χρονική διάρκεια παραγωγής, το θρυλικό σκαθάρι της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας Volkswagen. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1936 ύστερα από ειδική παραγγελία του Χίτλερ που ζήτησε ένα αυτοκίνητο με συγκεκριμένες προδιαγραφές προσβάσιμο στο εργατικό δυναμικό της χώρας.

Ακριβώς γι’ αυτόν λόγο πήρε τον τίτλο «αυτοκίνητο του λαού» και έγινε το όνειρο για εκατομμύρια οικογένειες σε όλο τον κόσμο. Ακόμη και σήμερα για πολλούς νέους οδηγούς είναι το πρώτο τους αυτοκίνητο. Για τον κ. Γιάννη Ζιόβα, τεχνικό της ΕΡΤ, αν και δεν ήταν το πρώτο έγινε σίγουρα το αυτοκίνητο των ονείρων του.

 

«Από μικρός είχα το μεράκι. Έχουν προηγηθεί κι άλλες δουλειές ανακατασκευής και μετατροπής. Το κλασσικό αυτοκίνητο είναι το χόμπυ αλλά και η μεγάλη αγάπη μου.

 

Το σκαθάρι είναι κλασσικό και όποιος ασχολείται θέλει να αποκτήσει κάποια στιγμή ένα τέτοιο μοντέλο.

Κι εγώ μεγάλωσα βλέποντας το να κυκλοφορεί στους δρόμους. Ήταν το οικονομικό όχημα πολλών δεκαετιών. 

Το 2002 αγόρασα ένα πολύ φθηνό σκαθάρι πάνω στο οποίο έκανα τις πρώτες δοκιμές.

Άρχισα την σχεδίαση και την κατασκευή των πρωτοτύπων χρησιμοποιώντας σαν υλικό το ξύλο.

 

Αφού ήμουν σίγουρος ότι μπορούσα να πετύχω αυτό που είχα ονειρευτεί, προχώρησα στην αγορά του αυτοκινήτου που βλέπετε σήμερα. 

Βρίσκεται σε εργαστήριο δικό μου στο Αγρίνιο.

 

Ο μεγάλος όγκος δουλειάς βγήκε τα δύο χρόνια που ήταν κλειστή η ΕΡΤ. 

Εκείνη την περίοδο ξέδωσα στο αυτοκίνητο.

 

Έπρεπε σχεδιαστικά να βρεθεί ο καλύτερος δυνατός συνδυασμός, μεταξύ του σχήματος της οροφής και των διαστάσεων των δύο τμημάτων της, ώστε και το αισθητικό αποτέλεσμα να είναι το καλύτερο δυνατό αλλά και πρακτικά να μπορεί να αποθηκευτεί στο χώρο της που, πριν, βρίσκονταν το πίσω κάθισμα.

 

 

Έπρεπε λοιπόν να υπολογιστούν πάρα πολλά πράγματα με πολλή μεγάλη ακρίβεια, όπως για παράδειγμα το χαμήλωμα του παρμπρίζ, οι διαστάσεις της οροφής, τα σημεία των αρθρώσεων της, το ύψος των roll bars κλπ.

 

Ο σχεδιασμός έγινε από την αρχή με την σκέψη να μπορεί να παράγεται σε μορφή κιτ ώστε με τις κατάλληλες οδηγίες να μπορεί κάποιος να μετατρέψει το σκαθάρι του σε coupe – roadster όσο το δυνατόν πιο οικονομικά.

 

Θέλω να επισημάνω ότι είναι σε εξέλιξη η διαδικασία για την παραγωγή του κιτ και ότι η μετατροπή έχει κατοχυρωθεί ως κοινοτικό σχέδιο».

                  

Πηγή: agriniovoice

Μετά από 28 χρόνια διπλωμένος στην μέση από τρομερή αρθρίτιδα στάθηκε ξανά ευθυτενής – Απίστευτες εικόνες!

Αυτές οι εικόνες δείχνουν έναν ασθενή που τον έλεγαν «ο διπλωμένος άνθρωπος», ο οποίος είναι πλέον σε θέση να σταθεί ξανά όρθιος κι ευθυτενής, αφότου μια τρομερά επιθετική μορφή αρθρίτιδας τον είχε αναγκάσει να ζει επί 28 χρόνια με πρόσωπό του να πιέζεται στους μηρούς του.

Οι γιατροί στο Γενικό Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της πόλης Σενζέν, που βρίσκεται στην επαρχία Γκουανγκντόνγκ της Νότιας Κίνας, «έσπασαν και ανασκεύασαν» ολόκληρη τη σπονδυλική στήλη του 46χρονου σήμερα Li Hua μέσα από μια σειρά τεσσάρων διαδοχικών χειρουργικών επεμβάσεων.

 

Ο Li Hua πριν από τις επεμβάσεις

Ο Li είχε διαγνωσθεί με αγκυλοποιητική σπονδυλοαρθρίτιδα το 1991 σε νεαρή ηλικία 18 ετών. Έκτοτε ο πόνος στις αρθρώσεις τον ανάγκασε να διπλώνει ολοένα και περισσότερο στην μέση.

Η οικογένειά του, από την πόλη Yongzhou στην επαρχία Χουνάν της Κεντρικής Κίνας, δεν είχε τα οικονομικά μέσα για να βρει πρόσβαση σε κατάλληλη ιατρική φροντίδα και έτσι ο Λι βασιζόταν σε μεγάλο βαθμό στην ηλικιωμένη μητέρα του, που έγινε κάτι σαν νοσοκόμα πλήρους απασχόλησης για εκείνον.

Οι εικόνες του ασθενούς δείχνουν πως ολόκληρο το άνω μέρος του σώματος διπλώνεται προς τα κάτω άκρα του σε μια μόνιμη στάση που μοιάζει με ακραία στάση της γιόγκα.

Οι γιατροί περιέγραψαν τη σοβαρή παραμόρφωση της σπονδυλικής του στήλης ως «τριών επιπέδων»: από το πηγούνι προς το στήθος, από το στέρνο προς το στόμα και από το πρόσωπο προς τον μηρό.

 

Ο Li Hua στέκεται όρθιος κι ευθυτενής για πρώτη φορά μετά από 28 χρόνια μετά από τις επιτυχημένες επεμβάσεις που του έγιναν

 

Ο Li ξαπλωμένος ανάσκελα μετά από τις επεμβάσεις

Ο Λι, ο οποίος δεν μπορούσε να σταθεί όρθιος ή να ξαπλώσει ανάσκελα, δήλωσε ότι η κατάστασή του επιδεινώθηκε τα τελευταία πέντε χρόνια σε σημείο που ακόμα και το να φάει ή να πιεί ήταν πραγματικός αγώνας.

Ωστόσο, όταν ζήτησε ιατρική φροντίδα στην επαρχία που ζούσε το 2018, του αρνήθηκαν κάποια χειρουργική επέμβαση με το σκεπτικό ότι οποιαδήποτε επέμβαση στην σπονδυλική του στήλη εμπεριείχε πολύ υψηλό κίνδυνο για τη ζωή του.

 

Πώς ήταν το άνω τμήμα του κορμού του Li πριν από τις επεμβάσεις

Τον Μάιο του 2019, η οικογένεια του Λι συναντήθηκε με τον καθηγητή Tao Huiren, ο οποίος είναι επικεφαλής του τμήματος χειρουργικής σπονδυλικής στήλης και Ορθοπεδικής στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο του Shenzhen.

Ο καθηγητής Τάο είχε χειρουργήσει κι άλλους ασθενείς με «παρόμοιες σπονδυλικές στήλες», αλλά καμία άλλη περίπτωση δεν ήταν τόσο σοβαρή. Αποδέχτηκε την πρόκληση, επικαλούμενος κρίσιμη απειλή για τη ζωή του Λι, αν η πίεση στην καρδιά και στους πνεύμονές του δεν υποχωρούσε σε μια πρώτη -από τις πολλές που ακολούθησαν- διεπιστημονικές διαβουλεύσεις τον Ιούνιο του 2019.

Ο Li πάλευε ακόμα και να φάει ή να πιει οτιδήποτε

Ο Li πριν διαγνωστεί με αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα

Ο γιατρός είπε: "Σε ένα πιο σύνηθες περιστατικό ένας ασθενής θα μπορούσε τουλάχιστον να ανυψώσει το κεφάλι του, αλλά ο Λι δεν μπορούσε να κάνει ούτε αυτό. Υπήρχε ένα κενό μόλις 5 εκατοστών ανάμεσα στο πηγούνι και στους μηρούς του. Η μόνη μας επιλογή ήταν να σπάσουμε τα οστά του ένα προς ένα: μηρός, αυχενικοί σπόνδυλοι, θωρακικοί σπόνδυλοι, οσφυϊκοί σπόνδυλοι και στη συνέχεια να ισιώσουμε ολόκληρη τη σπονδυλική του στήλη. Οι κίνδυνοι ήταν 20 έως 30 φορές μεγαλύτεροι από τις συνήθεις περιπτώσεις χειρουργικής επέμβασης στη σπονδυλική στήλη και οι πιθανότητες να γίνει παραπληγικός ήταν επίσης πολύ υψηλές".

Κατά τη διάρκεια του τετραφασικού χειρουργικού σχεδίου, ο Λι μπόρεσε σταδιακά να καθίσει, στη συνέχεια να σηκώσει το κεφάλι του και μετά να ξαπλώσει.

Οι μετεγχειρητικές εικόνες που δόθηκαν στη δημοσιότητα από το νοσοκομείο δείχνουν ότι ολόκληρο το σώμα του Li έχει πλέον ξεδιπλώσει, επιτρέποντάς του να ξαπλώσει, να καθίσει και να σταθεί ίσια για πρώτη φορά μετά από 28 χρόνια.

Τώρα είναι σε θέση να περπατήσει με λίγη βοήθεια, αλλά ο καθηγητής Tao λέει ότι θα ανακτήσει πλήρως την κανονική του κίνηση μετά από δύο έως τρεις μήνες φυσικοθεραπείας.

Ο γιατρός είπε: "Φυσικά δεν θα μπορέσει να κάνει τίποτα πάρα πολύ ακραίο όπως… πυγμαχία ή τένις, αλλά όλες οι τυπικές σωματικές κινήσεις δεν θα είναι πρόβλημα πια για εκείνον".

Ο ίδιος ο Li είπε: "Δεν θα υπήρχε καμία θεραπεία για μένα χωρίς τον γιατρό Tao, είναι ο σωτήρας μου και η ευγνωμοσύνη μου προς αυτόν έπεται μόνος εκείνης προς την μητέρα μου".

Το νοσοκομείο περιέγραψε την περίπτωση του Li ως το χειρουργικό ισοδύναμο του ανέβει κανείς στην κορυφή του Έβερεστ. Ήταν η πρώτη φορά στην ιατρική ιστορία της Κίνας που τέτοιας έκτασης σοβαρές παραμορφώσεις στη σπονδυλική στήλη επιδιορθώνονται.

Πηγές: https://www.ladbible.com, https://metro.co.uk