19χρονος Έλληνας ντύνει φιγούρες Playmobil με παραδοσιακές ελληνικές φορεσιές.

47.8 χιλ. Ρωτάς κάποιους δεκαεννιάχρονους τι έχουν να σου πουν για τη ζωή τους, υπάρχουν μερικοί που κάνουν πράγματα, σαν εσένα πιχί, αλλά άλλοι δεν ξέρουν τι να σου απαντήσουν, άντε να σου πουν καμιά καγκουρόπλακα με τα κολλητάρια, δέκα λέξεις όλες κι όλες κι ύστερα μούγκα. Και, μετά, ρωτάς τον Πέτρο Καμινιώτη και σου λέει με μια φυσικότητα που νομίζεις ότι αστειεύεται πως, πριν από μερικούς μήνες, το διεθνές ανδρικό περιοδικό GQ συμπεριέλαβε το προφίλ του στο ίνσταγκραμ πρώτο πρώτο στην κατηγορία Τέχνη, ανάμεσα στα 50 προφίλ από όλο τον κόσμο που πρέπει κανείς να ακολουθήσει. Για να καταλάβεις, δύο από τα υπόλοιπα 49 είναι κι εκείνα του Ντέιβιντ Μπέκαμ και του Τζάστιν Μπίμπερ. Έλα μωρέ, σιγά τα ωά. Ο Πέτρος δεν περηφανεύεται, του αρέσει πολύ βέβαια αυτό που συνέβη, αλλά έχει εκείνο το είδος της συστολής που δεν γίνεται βαρετή και θες να δείρεις το σπασικλάκι που σου το παίζει σεμνό, πολύ απλά διότι έχει τη συστολή ενός σωστά μεγαλωμένου παιδιού. Διότι ναι, ο Πέτρος είναι παιδί, μόλις πέρυσι τελείωσε το λύκειο και πέρασε στο τμήμα Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας του Οικονομικού Πανεπιστήμιου Αθηνών. Ο Πέτρος, επίσης, είναι μέλος δύο χορευτικών συλλόγων –ενός στην Πετρούπολη από τότε που ήταν πέντε χρόνων και ενός στον Πειραιά από πέρυσι– και χορεύει παραδοσιακούς χορούς, με στολές, με ταξίδια, με τα όλα του· μέχρι στη Ρωσία έχει ταξιδέψει. Κι αν νομίζετε ότι η ιστορία τελείωσε εδώ –μπράβο, Πέτρο, μια χαρά τα έχεις καταφέρει, κούλαρε, άφησε να κάνει και κάποιος άλλος 19χρονος κάτι–, να σας πω ότι η ιστορία μας τώρα αρχίζει, διότι: Ο Πέτρος ντύνει τα Playmobil με σεγκούνια και μαλάματα κι εφτά σειρές γιορντάνια, που έλεγε κι η πανούργα Σύρμω. Ναι, όπως ακριβώς το διαβάσατε και όπως το βλέπετε στις φωτό. Οικογενειακή φωτογραφία, όλοι οι συγγενείς μαζί. PlaymoGreek Η μέρα που τα φωτογραφίσαμε ήταν τις προάλλες που είχε αέρα στην Αθήνα, αυγουστιάτικα μελτεμάκια που λένε, κι ο Πέτρος τα πρόσεχε να μην πέσουν, έτσι όπως τα στοίχιζε ένα ένα, λες κι ήταν κανονικά παιδιά. Τα έβγαζε από τα κουτάκια τους, μόνο πικέ κουβερτούλες δεν τους έχει φτιάξει για να ξαπλώνουν στα μαλακά, αλλά λογικό, ξέρεις τι είναι να κάνεις νανοχειροτεχνία; Δεν ξέρεις, και θα μας πει ο Πέτρος: Τα παιδιά βγαίνουν προσεκτικά από τα κουτιά τους. e707604775e76c61e55115b7bf412d4b PlaymoGreek «Χρειάζονται τέσσερις με πέντε ημέρες για να ολοκληρωθεί η κάθε φορεσιά», λέει και τονίζει το «φορεσιά», διότι εγώ του τις λέω «στολές» και τσαντίζεται για πλάκα, λες και ντύνει τίποτα αδελφές νοσοκόμες στο 401. Αυτοσχέδια εργαλεία, μαρκαδόροι και κάθε είδους χαρτιά και υλικά για να ντυθούν τα playmobil παραδοσιακά. 46c9454ad7e6e1e163ece31a17711052 PlaymoGreek «Χρησιμοποιώ ό,τι υλικό μπορείς να φανταστείς ή, για να το πω πιο σωστά, σχεδόν τίποτα, ουσιαστικά δεν υπάρχουν συγκεκριμένα υλικά. Από χαρτοπετσέτες φτιάχνω τα μαντίλια τους, από χαρτί και χαρτονάκια τα ρούχα τους, μετά ζωγραφίζω τα παπούτσια τους, παίρνω ψεύτικα λουλουδάκια, κόβω πούλιες για τα κοσμήματά τους, τα κολλάω ένα ένα με τη μύτη του διαβήτη, δεν έχω καν ειδικά εργαλεία. Ό,τι υπάρχει στο σπίτι από υλικά και εργαλεία. Αγοράζω κάποια, αλλά περισσότερο εφευρίσκω τρόπους για να φτιάξω μια φορεσιά. Κόβω τα πατρόν, κοιτάζω να είναι σωστά τα ύψη και οι αναλογίες, τους τα κάνω πρόβα και μετά τα κολλάω. Η ζωγραφική των φορεσιών με τα μαρκαδοράκια έρχεται στο τέλος». 3caf7f6ed1383309db327d19cb90bb7c PlaymoGreek Τον φαντάζομαι να γράφει ολόκληρη την Αγία Γραφή πάνω σε έναν κόκκο ρυζιού –τόση υπομονή έχει– και πηγαίνουμε στο Άλσος Παγκρατίου, ακριβώς εκεί όπου ήταν το θέατρο της ιστορικής Ελεύθερης Σκηνής. Πάω να τραβήξω την πρώτη λήψη, με σταματάει: «Όχι από εδώ, το άλλο είναι το καλό τους προφίλ», με προλαβαίνει και τους αλλάζει θέση. ΟΚ, Πέτρο, η Μιμή Ντενίση θα δάκρυζε από συγκίνηση, το καταλαβαίνεις; Ο Πέτρος με μια φίλη του στο κάδρο, που φοράει παραδοσιακή φορεσιά Καρπάθου. 0cee11ed255af765febc0ff09c413540 PlaymoGreek Ο Πέτρος, λοιπόν, που έχει γεννηθεί τον Ιούλιο του ’97, λέει ότι το ενδιαφέρον του για τις στολές δεν έχει να κάνει με κάποιο κόλλημά του με την ιστορία της μόδας π.χ., έχει να κάνει καθαρά με την αγάπη του για τους παραδοσιακούς χορούς. «Όταν χορεύεις σε ένα σύλλογο, συνήθως σου βάζουν και φοράς μια “γενική” φορεσιά της ευρύτερης περιοχής του χορού που χορεύεις. Μετά, αν θέλεις να ψαχτείς μόνος σου, ανακαλύπτεις τη μαγεία που έχει η φορεσιά της κάθε περιοχής. Φορεσια απο το Καβακλί της Ανατολικής Ρωμυλίας. 14047102_1794994644118522_3921462698321628609_o PlaymoGreek Μου αρέσει η ιδέα ότι όλα είχαν τον λόγο τους, δεν ήταν τυχαίο το άσπρο μαντίλι ή το μαύρο – αλλιώς φορούσαν τα κοσμήματα οι παντρεμένες κι αλλιώς οι ανύπαντρες ας πούμε. Δεν είναι όπως τώρα, που μπαίνεις σε ένα μαγαζί και αγοράζεις την ίδια μπλούζα». Τον ρωτάω εάν του αρέσει κάποια αντρική φορεσιά ιδιαίτερα ή κάποιο αξεσουάρ, αν θα έβγαινε έξω τύπου «βάζω το τσαρούχι μου και πάω για καφέ». «Θα ντρεπόμουν να βγω έτσι έξω, πέρυσι όμως που δοκίμαζα στο βεστιάριο κάποιες φορεσιές, όπως ήμουν με το τζιν, φόρεσα από πάνω ένα γιλέκο από το Καβακλί της Ανατολικής Ρωμυλίας. Αυτό ναι, θα το έβαζα για να βγω έξω». Επισκοπή Νάουσας, Βλάχικη Σερρών, Πυλαία Θεσσαλονίκης PlaymoGreek Πολύ ωραία όλα αυτά, αλλά από την αγάπη σου για τις παραδοσιακές φορεσιές μέχρι ο εγκέφαλός σου να συλλάβει την ιδέα να ντύσει Σαρακατσάνες τα playmobil, το λογικό κενό είναι εμφανές και θέλει εξήγηση. Γιατί, ας πούμε, δεν του ήρθε να ντύσει Barbie, που και πιο εύκολο θα ήταν και πιο λογικό; Έμφαση στην λεπτομέρεια. PlaymoGreek «Οι Barbie πάντα είχαν ρούχα, τα κορίτσια μπορούσαν να αγοράσουν ξεχωριστά ό,τι ήθελαν για να τις ντύσουν, ενώ τα playmobil όπως τα αγόραζες έτσι θα έμεναν για όλη τους τη ζωή. Μηδέν ρούχο. Άσε που και η τόσο μικρή κλίμακα στα playmobil έχει τη μαγεία της. Τα playmobil, επίσης, ήταν το αγαπημένο μου παιχνίδι. Ως παιδιά, προτιμούσαμε με την αδελφή μου να κοιμόμαστε στο ίδιο δωμάτιο, ώστε το δεύτερο παιδικό υπνοδωμάτιο του σπιτιού να είναι αποκλειστικά για τα playmobil. Υπέροχη λεπτομέρεια 13901437_1789695377981782_4040752701970589551_n PlaymoGreek Είχαμε κάστρα, καράβια, νησιά, ένα σωρό κατασκευές. Τα καλοκαίρια, λοιπόν, στο εξοχικό, μπορούσα να κουβαλήσω μόνο τις βασικές φιγούρες, δεν μπορούσα να πάρω μαζί μου το άπαν σύμπαν, οπότε για να μη βαριέμαι τα έβαζα να κάνουν άλλες δραστηριότητες, να ανοίξουν κι οι δικοί τους ορίζοντες. Για παράδειγμα, τα έβαζα σε κύκλο για να χορεύουν και μια μέρα είπα “δεν τους βάζω και κάνα μαντίλι;” Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα»… Playmobil από την Αστυπάλαια, τη Σκόπελο και την Κάρπαθο. PlaymoGreek Ο Πέτρος Καμινιώτης μου λέει ότι ντύνει τα playmobil βλάχους για περισσότερα από δέκα χρόνια. Έμπειρος. «Όχι, απλώς τότε γεννήθηκε η ιδέα. Το θυμήθηκα ξανά πριν από περίπου τρία χρόνια, όταν έφτιαξα την πρώτη ολοκληρωμένη φορεσιά πάνω σε ένα από τα παιδικά playmobil μου. Α, μερικά από αυτά που φωτογραφίζουμε είναι τα playmobil των παιδικών μου χρόνων! Όπως και να έχει, η πρώτη φορεσιά έγινε με πενιχρά υλικά και κόλλησα όπως όπως τα κομμάτια με σελοτέιπ, ούτε καν με κόλλα. Ήταν η φορεσιά από το Pουμλούκι ή τον Γιδά, την Αλεξάνδρεια Ημαθίας δηλαδή. Πριν από δύο χρόνια ξεκίνησα να ασχολούμαι πλέον πιο “επαγγελματικά”. Όσο περνάει ο καιρός, προσέχω ακόμα περισσότερο τη λεπτομέρεια, μπορεί να χαλάσω μια στολή και να την ξαναφτιάξω από την αρχή λόγω μιας ατέλειας που ούτε εσύ ούτε κανείς άλλος δεν θα προσέξει. Διαβάζω και μελετώ με προσοχή τα πάντα για τη φορεσιά που πρόκειται να φτιάξω». Playmobil από την Καρωτή Έβρου, τη Μακρά Γέφυρα Έβρου και τη Θράκη (Σαρακατσάνα). PlaymoGreek Playmobil Αρβανίτισσα, από τα Μεσόγεια Αττικής. PlaymoGreek Επόμενη ερώτηση: ΟΚ, Πέτρο, εσένα σου αρέσουν και τρελαίνεσαι, εμένα μου αρέσουν και σε κάνω θέμα, αλλά σε ποιους απευθύνεσαι; Ποιοι θα μπορούσαν να ενδιαφερθούν να αποκτήσουν καραγκουνοplaymobil; «Ιδιώτες που είτε θέλουν να έχουν ένα playmobil με τη φορεσιά του τόπου καταγωγής τους είτε ασχολούνται με τον χορό και θέλουν να έχουν τις φορεσιές των περιοχών που τους αρέσουν. Επίσης, χορευτικοί σύλλογοι και λαογραφικά μουσεία. Πέρυσι ήρθε σε επαφή μαζί μου το Λύκειο Ελληνίδων, τώρα ντύνω κάποια playmobil για το Λαογραφικό Μουσείο του Γιώργη Μελίκη, ο οποίος ετοιμάζει ένα πρότζεκτ με θέμα “Το Παιδί στην Παράδοση”». Κοίτα να δεις πόσο πολυάσχολη μπορεί να είναι η καθημερινότητα ενός 19χρονου. Τον ρωτάω αν θα είχε χρόνο να δουλέψει για την ίδια την Playmobil, να τους δίνει τέτοιες ιδέες. «Γιατί όχι;» λέει. «Αλλά ως εκτέλεση παραγωγής δεν ξέρω κατά πόσο θα ήταν εφικτό να αποδοθεί τόση λεπτομέρεια με πλαστικά υλικά. Πώς θα ήταν τα κεντήματα, τα μαντίλια, όλα αυτά, σε πλαστικό; Θα έμοιαζαν, αλλά δεν θα ήταν παραδοσιακές φορεσιές». Ο Πέτρος τα φωτογραφίζει για να τα θυμάται όταν μεγαλώσουν. PlaymoGreek Λοιπόν, πάμε στο Καλλιμάρμαρο, στήνουμε ξανά κάποια playmobil, περνάνε τουρίστες από τις κερκίδες και κάθονται και τα χαζεύουν με ανοιχτό το στόμα, οι πιο θαρραλέοι ρωτάνε αν πωλούνται ή, τέλος πάντων, πού μπορούν να τα δουν, και ο Πέτρος, με τη φυσική συστολή και ευγένειά του, τους λέει: «Έχω μια σελίδα στο Facebook (PlaymoGreek)». Playmobil από την Επισκοπή Ημαθίας, τις Σέρρες (βλάχα) και την Πυλαία Θεσσαλονίκης PlaymoGreek Μάνα, πατέρας, θείος, παιδί, όλοι με την παραδοσιακή στολή από το Ρουμλούκι. PlaymoGreek Από τη μεριά μου, θυμάμαι και κάνω κλικ στο Ρουμλούκι από το καλό του προφίλ. Βλέπω τον Πέτρο να ενθουσιάζεται που το θυμήθηκα, με την αγνότητα των δεκαεννέα του χρόνων να βγαίνει σε ένα τεράστιο χαμόγελο. Ο Πέτρος Καμινιώτης 13988205_1792297391054914_6943193136255593731_o PlaymoGreek Ακολουθήστε τον στο Facebook αλλά και στο Instagram Επιμέλεια κειμένου: VICE

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.tilestwra.com/19chronos-ellinas-ntini-figoures-playmobil-paradosiakes-ellinikes-foresies/

Ρωτάς κάποιους δεκαεννιάχρονους τι έχουν να σου πουν για τη ζωή τους, υπάρχουν μερικοί που κάνουν πράγματα, σαν εσένα πιχί, αλλά άλλοι δεν ξέρουν τι να σου απαντήσουν, άντε να σου πουν καμιά καγκουρόπλακα με τα κολλητάρια, δέκα λέξεις όλες κι όλες κι ύστερα μούγκα. 

Και, μετά, ρωτάς τον Πέτρο Καμινιώτη και σου λέει με μια φυσικότητα που νομίζεις ότι αστειεύεται πως, πριν από μερικούς μήνες, το διεθνές ανδρικό περιοδικό GQ συμπεριέλαβε το προφίλ του στο ίνσταγκραμ πρώτο πρώτο στην κατηγορία Τέχνη, ανάμεσα στα 50 προφίλ από όλο τον κόσμο που πρέπει κανείς να ακολουθήσει. Για να καταλάβεις, δύο από τα υπόλοιπα 49 είναι κι εκείνα του Ντέιβιντ Μπέκαμ και του Τζάστιν Μπίμπερ. 

Έλα μωρέ, σιγά τα ωά. Ο Πέτρος δεν περηφανεύεται, του αρέσει πολύ βέβαια αυτό που συνέβη, αλλά έχει εκείνο το είδος της συστολής που δεν γίνεται βαρετή και θες να δείρεις το σπασικλάκι που σου το παίζει σεμνό, πολύ απλά διότι έχει τη συστολή ενός σωστά μεγαλωμένου παιδιού. Διότι ναι, ο Πέτρος είναι παιδί, μόλις πέρυσι τελείωσε το λύκειο και πέρασε στο τμήμα Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας του Οικονομικού Πανεπιστήμιου Αθηνών. 

Ο Πέτρος, επίσης, είναι μέλος δύο χορευτικών συλλόγων –ενός στην Πετρούπολη από τότε που ήταν πέντε χρόνων και ενός στον Πειραιά από πέρυσι– και χορεύει παραδοσιακούς χορούς, με στολές, με ταξίδια, με τα όλα του· μέχρι στη Ρωσία έχει ταξιδέψει. 

Κι αν νομίζετε ότι η ιστορία τελείωσε εδώ –μπράβο, Πέτρο, μια χαρά τα έχεις καταφέρει, κούλαρε, άφησε να κάνει και κάποιος άλλος 19χρονος κάτι–, να σας πω ότι η ιστορία μας τώρα αρχίζει, διότι: Ο Πέτρος ντύνει τα Playmobil με σεγκούνια και μαλάματα κι εφτά σειρές γιορντάνια, που έλεγε κι η πανούργα Σύρμω. 

Ναι, όπως ακριβώς το διαβάσατε και όπως το βλέπετε στις φωτό. 

Οικογενειακή φωτογραφία, όλοι οι συγγενείς μαζί. 

 Η μέρα που τα φωτογραφίσαμε ήταν τις προάλλες που είχε αέρα στην Αθήνα, αυγουστιάτικα μελτεμάκια που λένε, κι ο Πέτρος τα πρόσεχε να μην πέσουν, έτσι όπως τα στοίχιζε ένα ένα, λες κι ήταν κανονικά παιδιά. 

Τα έβγαζε από τα κουτάκια τους, μόνο πικέ κουβερτούλες δεν τους έχει φτιάξει για να ξαπλώνουν στα μαλακά, αλλά λογικό, ξέρεις τι είναι να κάνεις νανοχειροτεχνία; Δεν ξέρεις, και θα μας πει ο Πέτρος: 

Τα παιδιά βγαίνουν προσεκτικά από τα κουτιά τους.

 

 

«Χρειάζονται τέσσερις με πέντε ημέρες για να ολοκληρωθεί η κάθε φορεσιά», λέει και τονίζει το «φορεσιά», διότι εγώ του τις λέω «στολές» και τσαντίζεται για πλάκα, λες και ντύνει τίποτα αδελφές νοσοκόμες στο 401. 

Αυτοσχέδια εργαλεία, μαρκαδόροι και κάθε είδους χαρτιά και υλικά για να ντυθούν τα playmobil παραδοσιακά. 

«Χρησιμοποιώ ό,τι υλικό μπορείς να φανταστείς ή, για να το πω πιο σωστά, σχεδόν τίποτα, ουσιαστικά δεν υπάρχουν συγκεκριμένα υλικά. 

Από χαρτοπετσέτες φτιάχνω τα μαντίλια τους, από χαρτί και χαρτονάκια τα ρούχα τους, μετά ζωγραφίζω τα παπούτσια τους, παίρνω ψεύτικα λουλουδάκια, κόβω πούλιες για τα κοσμήματά τους, τα κολλάω ένα ένα με τη μύτη του διαβήτη, δεν έχω καν ειδικά εργαλεία.

 Ό,τι υπάρχει στο σπίτι από υλικά και εργαλεία. 

Αγοράζω κάποια, αλλά περισσότερο εφευρίσκω τρόπους για να φτιάξω μια φορεσιά. Κόβω τα πατρόν, κοιτάζω να είναι σωστά τα ύψη και οι αναλογίες, τους τα κάνω πρόβα και μετά τα κολλάω. 

Η ζωγραφική των φορεσιών με τα μαρκαδοράκια έρχεται στο τέλος». 

 

Τον φαντάζομαι να γράφει ολόκληρη την Αγία Γραφή πάνω σε έναν κόκκο ρυζιού –τόση υπομονή έχει– και πηγαίνουμε στο Άλσος Παγκρατίου, ακριβώς εκεί όπου ήταν το θέατρο της ιστορικής Ελεύθερης Σκηνής.

Πάω να τραβήξω την πρώτη λήψη, με σταματάει: «Όχι από εδώ, το άλλο είναι το καλό τους προφίλ», με προλαβαίνει και τους αλλάζει θέση. 

ΟΚ, Πέτρο, η Μιμή Ντενίση θα δάκρυζε από συγκίνηση, το καταλαβαίνεις;

 
Ο Πέτρος με μια φίλη του στο κάδρο, που φοράει παραδοσιακή φορεσιά Καρπάθου.

 

Ο Πέτρος, λοιπόν, που έχει γεννηθεί τον Ιούλιο του ’97, λέει ότι το ενδιαφέρον του για τις στολές δεν έχει να κάνει με κάποιο κόλλημά του με την ιστορία της μόδας π.χ., έχει να κάνει καθαρά με την αγάπη του για τους παραδοσιακούς χορούς. «Όταν χορεύεις σε ένα σύλλογο, συνήθως σου βάζουν και φοράς μια “γενική” φορεσιά της ευρύτερης περιοχής του χορού που χορεύεις. Μετά, αν θέλεις να ψαχτείς μόνος σου, ανακαλύπτεις τη μαγεία που έχει η φορεσιά της κάθε περιοχής.

 Φορεσια απο το Καβακλί της Ανατολικής Ρωμυλία.

 

Μου αρέσει η ιδέα ότι όλα είχαν τον λόγο τους, δεν ήταν τυχαίο το άσπρο μαντίλι ή το μαύρο – αλλιώς φορούσαν τα κοσμήματα οι παντρεμένες κι αλλιώς οι ανύπαντρες ας πούμε. Δεν είναι όπως τώρα, που μπαίνεις σε ένα μαγαζί και αγοράζεις την ίδια μπλούζα». Τον ρωτάω εάν του αρέσει κάποια αντρική φορεσιά ιδιαίτερα ή κάποιο αξεσουάρ, αν θα έβγαινε έξω τύπου «βάζω το τσαρούχι μου και πάω για καφέ». «Θα ντρεπόμουν να βγω έτσι έξω, πέρυσι όμως που δοκίμαζα στο βεστιάριο κάποιες φορεσιές, όπως ήμουν με το τζιν, φόρεσα από πάνω ένα γιλέκο από το Καβακλί της Ανατολικής Ρωμυλίας. Αυτό ναι, θα το έβαζα για να βγω έξω».   

Επισκοπή Νάουσας, Βλάχικη Σερρών, Πυλαία Θεσσαλονίκης 

 

Πολύ ωραία όλα αυτά, αλλά από την αγάπη σου για τις παραδοσιακές φορεσιές μέχρι ο εγκέφαλός σου να συλλάβει την ιδέα να ντύσει Σαρακατσάνες τα playmobil, το λογικό κενό είναι εμφανές και θέλει εξήγηση. Γιατί, ας πούμε, δεν του ήρθε να ντύσει Barbie, που και πιο εύκολο θα ήταν και πιο λογικό;

 Έμφαση στην λεπτομέρεια.

 

«Οι Barbie πάντα είχαν ρούχα, τα κορίτσια μπορούσαν να αγοράσουν ξεχωριστά ό,τι ήθελαν για να τις ντύσουν, ενώ τα playmobil όπως τα αγόραζες έτσι θα έμεναν για όλη τους τη ζωή. Μηδέν ρούχο. Άσε που και η τόσο μικρή κλίμακα στα playmobil έχει τη μαγεία της. Τα playmobil, επίσης, ήταν το αγαπημένο μου παιχνίδι. Ως παιδιά, προτιμούσαμε με την αδελφή μου να κοιμόμαστε στο ίδιο δωμάτιο, ώστε το δεύτερο παιδικό υπνοδωμάτιο του σπιτιού να είναι αποκλειστικά για τα playmobil. 

Υπέροχη λεπτομέρεια 

 

Είχαμε κάστρα, καράβια, νησιά, ένα σωρό κατασκευές. Τα καλοκαίρια, λοιπόν, στο εξοχικό, μπορούσα να κουβαλήσω μόνο τις βασικές φιγούρες, δεν μπορούσα να πάρω μαζί μου το άπαν σύμπαν, οπότε για να μη βαριέμαι τα έβαζα να κάνουν άλλες δραστηριότητες, να ανοίξουν κι οι δικοί τους ορίζοντες. Για παράδειγμα, τα έβαζα σε κύκλο για να χορεύουν και μια μέρα είπα “δεν τους βάζω και κάνα μαντίλι;” Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα»… 

Playmobil από την Αστυπάλαια, τη Σκόπελο και την Κάρπαθο. 

 

Ο Πέτρος Καμινιώτης μου λέει ότι ντύνει τα playmobil βλάχους για περισσότερα από δέκα χρόνια. Έμπειρος. «Όχι, απλώς τότε γεννήθηκε η ιδέα. Το θυμήθηκα ξανά πριν από περίπου τρία χρόνια, όταν έφτιαξα την πρώτη ολοκληρωμένη φορεσιά πάνω σε ένα από τα παιδικά playmobil μου. 

Α, μερικά από αυτά που φωτογραφίζουμε είναι τα playmobil των παιδικών μου χρόνων! Όπως και να έχει, η πρώτη φορεσιά έγινε με πενιχρά υλικά και κόλλησα όπως όπως τα κομμάτια με σελοτέιπ, ούτε καν με κόλλα.

 Ήταν η φορεσιά από το Pουμλούκι ή τον Γιδά, την Αλεξάνδρεια Ημαθίας δηλαδή. Πριν από δύο χρόνια ξεκίνησα να ασχολούμαι πλέον πιο “επαγγελματικά”.

 Όσο περνάει ο καιρός, προσέχω ακόμα περισσότερο τη λεπτομέρεια, μπορεί να χαλάσω μια στολή και να την ξαναφτιάξω από την αρχή λόγω μιας ατέλειας που ούτε εσύ ούτε κανείς άλλος δεν θα προσέξει. Διαβάζω και μελετώ με προσοχή τα πάντα για τη φορεσιά που πρόκειται να φτιάξω». 

Playmobil από την Καρωτή Έβρου, τη Μακρά Γέφυρα Έβρου και τη Θράκη (Σαρακατσάνα).

 

Playmobil Αρβανίτισσα, από τα Μεσόγεια Αττικής. 

 

Επόμενη ερώτηση: ΟΚ, Πέτρο, εσένα σου αρέσουν και τρελαίνεσαι, εμένα μου αρέσουν και σε κάνω θέμα, αλλά σε ποιους απευθύνεσαι; 

Ποιοι θα μπορούσαν να ενδιαφερθούν να αποκτήσουν καραγκουνοplaymobil; «Ιδιώτες που είτε θέλουν να έχουν ένα playmobil με τη φορεσιά του τόπου καταγωγής τους είτε ασχολούνται με τον χορό και θέλουν να έχουν τις φορεσιές των περιοχών που τους αρέσουν. 

Επίσης, χορευτικοί σύλλογοι και λαογραφικά μουσεία. Πέρυσι ήρθε σε επαφή μαζί μου το Λύκειο Ελληνίδων, τώρα ντύνω κάποια playmobil για το Λαογραφικό Μουσείο του Γιώργη Μελίκη, ο οποίος ετοιμάζει ένα πρότζεκτ με θέμα “Το Παιδί στην Παράδοση”». 

Κοίτα να δεις πόσο πολυάσχολη μπορεί να είναι η καθημερινότητα ενός 19χρονου. 

Τον ρωτάω αν θα είχε χρόνο να δουλέψει για την ίδια την Playmobil, να τους δίνει τέτοιες ιδέες. «Γιατί όχι;» λέει. «Αλλά ως εκτέλεση παραγωγής δεν ξέρω κατά πόσο θα ήταν εφικτό να αποδοθεί τόση λεπτομέρεια με πλαστικά υλικά. 

Πώς θα ήταν τα κεντήματα, τα μαντίλια, όλα αυτά, σε πλαστικό; Θα έμοιαζαν, αλλά δεν θα ήταν παραδοσιακές φορεσιές». 

Ο Πέτρος τα φωτογραφίζει για να τα θυμάται όταν μεγαλώσουν.

 

Λοιπόν, πάμε στο Καλλιμάρμαρο, στήνουμε ξανά κάποια playmobil, περνάνε τουρίστες από τις κερκίδες και κάθονται και τα χαζεύουν με ανοιχτό το στόμα, οι πιο θαρραλέοι ρωτάνε αν πωλούνται ή, τέλος πάντων, πού μπορούν να τα δουν, και ο Πέτρος, με τη φυσική συστολή και ευγένειά του, τους λέει: «Έχω μια σελίδα στο Facebook (PlaymoGreek)». 

Playmobil από την Επισκοπή Ημαθίας, τις Σέρρες (βλάχα) και την Πυλαία Θεσσαλονίκης 

Μάνα, πατέρας, θείος, παιδί, όλοι με την παραδοσιακή στολή από το Ρουμλούκι.

Από τη μεριά μου, θυμάμαι και κάνω κλικ στο Ρουμλούκι από το καλό του προφίλ. Βλέπω τον Πέτρο να ενθουσιάζεται που το θυμήθηκα, με την αγνότητα των δεκαεννέα του χρόνων να βγαίνει σε ένα τεράστιο χαμόγελο. 

Ο Πέτρος Καμινιώτης 

Ακολουθήστε τον στο Facebook αλλά και στο Instagram 

Επιμέλεια κειμένου: VICE

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.tilestwra.com/19chronos-ellinas-ntini-figoures-playmobil-paradosiakes-ellinikes-foresies/

Ρωτάς κάποιους δεκαεννιάχρονους τι έχουν να σου πουν για τη ζωή τους, υπάρχουν μερικοί που κάνουν πράγματα, σαν εσένα πιχί, αλλά άλλοι δεν ξέρουν τι να σου απαντήσουν, άντε να σου πουν καμιά καγκουρόπλακα με τα κολλητάρια, δέκα λέξεις όλες κι όλες κι ύστερα μούγκα. Και, μετά, ρωτάς τον Πέτρο Καμινιώτη και σου λέει με μια φυσικότητα που νομίζεις ότι αστειεύεται πως, πριν από μερικούς μήνες, το διεθνές ανδρικό περιοδικό GQ συμπεριέλαβε το προφίλ του στο ίνσταγκραμ πρώτο πρώτο στην κατηγορία Τέχνη, ανάμεσα στα 50 προφίλ από όλο τον κόσμο που πρέπει κανείς να ακολουθήσει. Για να καταλάβεις, δύο από τα υπόλοιπα 49 είναι κι εκείνα του Ντέιβιντ Μπέκαμ και του Τζάστιν Μπίμπερ. Έλα μωρέ, σιγά τα ωά. Ο Πέτρος δεν περηφανεύεται, του αρέσει πολύ βέβαια αυτό που συνέβη, αλλά έχει εκείνο το είδος της συστολής που δεν γίνεται βαρετή και θες να δείρεις το σπασικλάκι που σου το παίζει σεμνό, πολύ απλά διότι έχει τη συστολή ενός σωστά μεγαλωμένου παιδιού. Διότι ναι, ο Πέτρος είναι παιδί, μόλις πέρυσι τελείωσε το λύκειο και πέρασε στο τμήμα Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας του Οικονομικού Πανεπιστήμιου Αθηνών. Ο Πέτρος, επίσης, είναι μέλος δύο χορευτικών συλλόγων –ενός στην Πετρούπολη από τότε που ήταν πέντε χρόνων και ενός στον Πειραιά από πέρυσι– και χορεύει παραδοσιακούς χορούς, με στολές, με ταξίδια, με τα όλα του· μέχρι στη Ρωσία έχει ταξιδέψει. Κι αν νομίζετε ότι η ιστορία τελείωσε εδώ –μπράβο, Πέτρο, μια χαρά τα έχεις καταφέρει, κούλαρε, άφησε να κάνει και κάποιος άλλος 19χρονος κάτι–, να σας πω ότι η ιστορία μας τώρα αρχίζει, διότι: Ο Πέτρος ντύνει τα Playmobil με σεγκούνια και μαλάματα κι εφτά σειρές γιορντάνια, που έλεγε κι η πανούργα Σύρμω. Ναι, όπως ακριβώς το διαβάσατε και όπως το βλέπετε στις φωτό. Οικογενειακή φωτογραφία, όλοι οι συγγενείς μαζί. PlaymoGreek Η μέρα που τα φωτογραφίσαμε ήταν τις προάλλες που είχε αέρα στην Αθήνα, αυγουστιάτικα μελτεμάκια που λένε, κι ο Πέτρος τα πρόσεχε να μην πέσουν, έτσι όπως τα στοίχιζε ένα ένα, λες κι ήταν κανονικά παιδιά. Τα έβγαζε από τα κουτάκια τους, μόνο πικέ κουβερτούλες δεν τους έχει φτιάξει για να ξαπλώνουν στα μαλακά, αλλά λογικό, ξέρεις τι είναι να κάνεις νανοχειροτεχνία; Δεν ξέρεις, και θα μας πει ο Πέτρος: Τα παιδιά βγαίνουν προσεκτικά από τα κουτιά τους. e707604775e76c61e55115b7bf412d4b PlaymoGreek «Χρειάζονται τέσσερις με πέντε ημέρες για να ολοκληρωθεί η κάθε φορεσιά», λέει και τονίζει το «φορεσιά», διότι εγώ του τις λέω «στολές» και τσαντίζεται για πλάκα, λες και ντύνει τίποτα αδελφές νοσοκόμες στο 401. Αυτοσχέδια εργαλεία, μαρκαδόροι και κάθε είδους χαρτιά και υλικά για να ντυθούν τα playmobil παραδοσιακά. 46c9454ad7e6e1e163ece31a17711052 PlaymoGreek «Χρησιμοποιώ ό,τι υλικό μπορείς να φανταστείς ή, για να το πω πιο σωστά, σχεδόν τίποτα, ουσιαστικά δεν υπάρχουν συγκεκριμένα υλικά. Από χαρτοπετσέτες φτιάχνω τα μαντίλια τους, από χαρτί και χαρτονάκια τα ρούχα τους, μετά ζωγραφίζω τα παπούτσια τους, παίρνω ψεύτικα λουλουδάκια, κόβω πούλιες για τα κοσμήματά τους, τα κολλάω ένα ένα με τη μύτη του διαβήτη, δεν έχω καν ειδικά εργαλεία. Ό,τι υπάρχει στο σπίτι από υλικά και εργαλεία. Αγοράζω κάποια, αλλά περισσότερο εφευρίσκω τρόπους για να φτιάξω μια φορεσιά. Κόβω τα πατρόν, κοιτάζω να είναι σωστά τα ύψη και οι αναλογίες, τους τα κάνω πρόβα και μετά τα κολλάω. Η ζωγραφική των φορεσιών με τα μαρκαδοράκια έρχεται στο τέλος». 3caf7f6ed1383309db327d19cb90bb7c PlaymoGreek Τον φαντάζομαι να γράφει ολόκληρη την Αγία Γραφή πάνω σε έναν κόκκο ρυζιού –τόση υπομονή έχει– και πηγαίνουμε στο Άλσος Παγκρατίου, ακριβώς εκεί όπου ήταν το θέατρο της ιστορικής Ελεύθερης Σκηνής. Πάω να τραβήξω την πρώτη λήψη, με σταματάει: «Όχι από εδώ, το άλλο είναι το καλό τους προφίλ», με προλαβαίνει και τους αλλάζει θέση. ΟΚ, Πέτρο, η Μιμή Ντενίση θα δάκρυζε από συγκίνηση, το καταλαβαίνεις; Ο Πέτρος με μια φίλη του στο κάδρο, που φοράει παραδοσιακή φορεσιά Καρπάθου. 0cee11ed255af765febc0ff09c413540 PlaymoGreek Ο Πέτρος, λοιπόν, που έχει γεννηθεί τον Ιούλιο του ’97, λέει ότι το ενδιαφέρον του για τις στολές δεν έχει να κάνει με κάποιο κόλλημά του με την ιστορία της μόδας π.χ., έχει να κάνει καθαρά με την αγάπη του για τους παραδοσιακούς χορούς. «Όταν χορεύεις σε ένα σύλλογο, συνήθως σου βάζουν και φοράς μια “γενική” φορεσιά της ευρύτερης περιοχής του χορού που χορεύεις. Μετά, αν θέλεις να ψαχτείς μόνος σου, ανακαλύπτεις τη μαγεία που έχει η φορεσιά της κάθε περιοχής. Φορεσια απο το Καβακλί της Ανατολικής Ρωμυλίας. 14047102_1794994644118522_3921462698321628609_o PlaymoGreek Μου αρέσει η ιδέα ότι όλα είχαν τον λόγο τους, δεν ήταν τυχαίο το άσπρο μαντίλι ή το μαύρο – αλλιώς φορούσαν τα κοσμήματα οι παντρεμένες κι αλλιώς οι ανύπαντρες ας πούμε. Δεν είναι όπως τώρα, που μπαίνεις σε ένα μαγαζί και αγοράζεις την ίδια μπλούζα». Τον ρωτάω εάν του αρέσει κάποια αντρική φορεσιά ιδιαίτερα ή κάποιο αξεσουάρ, αν θα έβγαινε έξω τύπου «βάζω το τσαρούχι μου και πάω για καφέ». «Θα ντρεπόμουν να βγω έτσι έξω, πέρυσι όμως που δοκίμαζα στο βεστιάριο κάποιες φορεσιές, όπως ήμουν με το τζιν, φόρεσα από πάνω ένα γιλέκο από το Καβακλί της Ανατολικής Ρωμυλίας. Αυτό ναι, θα το έβαζα για να βγω έξω». Επισκοπή Νάουσας, Βλάχικη Σερρών, Πυλαία Θεσσαλονίκης PlaymoGreek Πολύ ωραία όλα αυτά, αλλά από την αγάπη σου για τις παραδοσιακές φορεσιές μέχρι ο εγκέφαλός σου να συλλάβει την ιδέα να ντύσει Σαρακατσάνες τα playmobil, το λογικό κενό είναι εμφανές και θέλει εξήγηση. Γιατί, ας πούμε, δεν του ήρθε να ντύσει Barbie, που και πιο εύκολο θα ήταν και πιο λογικό; Έμφαση στην λεπτομέρεια. PlaymoGreek «Οι Barbie πάντα είχαν ρούχα, τα κορίτσια μπορούσαν να αγοράσουν ξεχωριστά ό,τι ήθελαν για να τις ντύσουν, ενώ τα playmobil όπως τα αγόραζες έτσι θα έμεναν για όλη τους τη ζωή. Μηδέν ρούχο. Άσε που και η τόσο μικρή κλίμακα στα playmobil έχει τη μαγεία της. Τα playmobil, επίσης, ήταν το αγαπημένο μου παιχνίδι. Ως παιδιά, προτιμούσαμε με την αδελφή μου να κοιμόμαστε στο ίδιο δωμάτιο, ώστε το δεύτερο παιδικό υπνοδωμάτιο του σπιτιού να είναι αποκλειστικά για τα playmobil. Υπέροχη λεπτομέρεια 13901437_1789695377981782_4040752701970589551_n PlaymoGreek Είχαμε κάστρα, καράβια, νησιά, ένα σωρό κατασκευές. Τα καλοκαίρια, λοιπόν, στο εξοχικό, μπορούσα να κουβαλήσω μόνο τις βασικές φιγούρες, δεν μπορούσα να πάρω μαζί μου το άπαν σύμπαν, οπότε για να μη βαριέμαι τα έβαζα να κάνουν άλλες δραστηριότητες, να ανοίξουν κι οι δικοί τους ορίζοντες. Για παράδειγμα, τα έβαζα σε κύκλο για να χορεύουν και μια μέρα είπα “δεν τους βάζω και κάνα μαντίλι;” Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα»… Playmobil από την Αστυπάλαια, τη Σκόπελο και την Κάρπαθο. PlaymoGreek Ο Πέτρος Καμινιώτης μου λέει ότι ντύνει τα playmobil βλάχους για περισσότερα από δέκα χρόνια. Έμπειρος. «Όχι, απλώς τότε γεννήθηκε η ιδέα. Το θυμήθηκα ξανά πριν από περίπου τρία χρόνια, όταν έφτιαξα την πρώτη ολοκληρωμένη φορεσιά πάνω σε ένα από τα παιδικά playmobil μου. Α, μερικά από αυτά που φωτογραφίζουμε είναι τα playmobil των παιδικών μου χρόνων! Όπως και να έχει, η πρώτη φορεσιά έγινε με πενιχρά υλικά και κόλλησα όπως όπως τα κομμάτια με σελοτέιπ, ούτε καν με κόλλα. Ήταν η φορεσιά από το Pουμλούκι ή τον Γιδά, την Αλεξάνδρεια Ημαθίας δηλαδή. Πριν από δύο χρόνια ξεκίνησα να ασχολούμαι πλέον πιο “επαγγελματικά”. Όσο περνάει ο καιρός, προσέχω ακόμα περισσότερο τη λεπτομέρεια, μπορεί να χαλάσω μια στολή και να την ξαναφτιάξω από την αρχή λόγω μιας ατέλειας που ούτε εσύ ούτε κανείς άλλος δεν θα προσέξει. Διαβάζω και μελετώ με προσοχή τα πάντα για τη φορεσιά που πρόκειται να φτιάξω». Playmobil από την Καρωτή Έβρου, τη Μακρά Γέφυρα Έβρου και τη Θράκη (Σαρακατσάνα). PlaymoGreek Playmobil Αρβανίτισσα, από τα Μεσόγεια Αττικής. PlaymoGreek Επόμενη ερώτηση: ΟΚ, Πέτρο, εσένα σου αρέσουν και τρελαίνεσαι, εμένα μου αρέσουν και σε κάνω θέμα, αλλά σε ποιους απευθύνεσαι; Ποιοι θα μπορούσαν να ενδιαφερθούν να αποκτήσουν καραγκουνοplaymobil; «Ιδιώτες που είτε θέλουν να έχουν ένα playmobil με τη φορεσιά του τόπου καταγωγής τους είτε ασχολούνται με τον χορό και θέλουν να έχουν τις φορεσιές των περιοχών που τους αρέσουν. Επίσης, χορευτικοί σύλλογοι και λαογραφικά μουσεία. Πέρυσι ήρθε σε επαφή μαζί μου το Λύκειο Ελληνίδων, τώρα ντύνω κάποια playmobil για το Λαογραφικό Μουσείο του Γιώργη Μελίκη, ο οποίος ετοιμάζει ένα πρότζεκτ με θέμα “Το Παιδί στην Παράδοση”». Κοίτα να δεις πόσο πολυάσχολη μπορεί να είναι η καθημερινότητα ενός 19χρονου. Τον ρωτάω αν θα είχε χρόνο να δουλέψει για την ίδια την Playmobil, να τους δίνει τέτοιες ιδέες. «Γιατί όχι;» λέει. «Αλλά ως εκτέλεση παραγωγής δεν ξέρω κατά πόσο θα ήταν εφικτό να αποδοθεί τόση λεπτομέρεια με πλαστικά υλικά. Πώς θα ήταν τα κεντήματα, τα μαντίλια, όλα αυτά, σε πλαστικό; Θα έμοιαζαν, αλλά δεν θα ήταν παραδοσιακές φορεσιές». Ο Πέτρος τα φωτογραφίζει για να τα θυμάται όταν μεγαλώσουν. PlaymoGreek Λοιπόν, πάμε στο Καλλιμάρμαρο, στήνουμε ξανά κάποια playmobil, περνάνε τουρίστες από τις κερκίδες και κάθονται και τα χαζεύουν με ανοιχτό το στόμα, οι πιο θαρραλέοι ρωτάνε αν πωλούνται ή, τέλος πάντων, πού μπορούν να τα δουν, και ο Πέτρος, με τη φυσική συστολή και ευγένειά του, τους λέει: «Έχω μια σελίδα στο Facebook (PlaymoGreek)». Playmobil από την Επισκοπή Ημαθίας, τις Σέρρες (βλάχα) και την Πυλαία Θεσσαλονίκης PlaymoGreek Μάνα, πατέρας, θείος, παιδί, όλοι με την παραδοσιακή στολή από το Ρουμλούκι. PlaymoGreek Από τη μεριά μου, θυμάμαι και κάνω κλικ στο Ρουμλούκι από το καλό του προφίλ. Βλέπω τον Πέτρο να ενθουσιάζεται που το θυμήθηκα, με την αγνότητα των δεκαεννέα του χρόνων να βγαίνει σε ένα τεράστιο χαμόγελο. Ο Πέτρος Καμινιώτης 13988205_1792297391054914_6943193136255593731_o PlaymoGreek Ακολουθήστε τον στο Facebook αλλά και στο Instagram Επιμέλεια κειμένου: VICE

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.tilestwra.com/19chronos-ellinas-ntini-figoures-playmobil-paradosiakes-ellinikes-foresies/

Η Ελλάδα κατακτά το Ρίο! Πέμπτη καλύτερη επίδοση σε μετάλλια [pic]

Η ελληνική αποστολή τα έχει πάει περίφημα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, έχοντας κατακτήση 6 μετάλλια, εκ των οποίων τα τρία είναι χρυσά. Η "γαλανόλευκη" έχει σκαρφαλώσει στην 23η θέση του πίνακα των μεταλλίων του Ρίο, ενώ η επίδοση της σε μετάλλια είναι η τέταρτη καλύτερη στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων.

Τα 50 μετάλλια (10 χρυσά) που πήρε η Ελλάδα στους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αθήνα το 1896 αποτελούν την καλύτερη και λογικά αξεπέραστη επίδοση της "γαλανόλευκης". Ακολουθούν τα 16 μετάλλια (6 χρυσά) της Αθήνας το 2004, τα 13 μετάλλια (4 χρυσά) του Σίδνεϊ το 2000, τα 8 (4 χρυσά) μετάλλια της Ατλάντα το 1996 και φυσικά τα 6 μετάλλια (3 χρυσά) του Ρίο το 2016.
Το μετάλλιο της Κατερίνας Στεφανίδη στο άλμα επί κοντώ ήταν το 121ο της Ελλάδας και το 30ο του στίβου, ο οποίος μας έχει χαρίσει με διαφορά τις περισσότερες επιτυχίες.

Πατήστε πάνω στη φωτογραφία για να την δείτε σε μεγέθυνση

Ο Ιβάν Σαββίδης σε αγιογραφία εκκλησίας! [pic]

O Ιβάν Σαββίδης έχει φροντίσει εδώ και χρόνια για την ανέγερση του Ιερού Ναού του Αγίου Πνεύματος στο Πρόχωμα Θεσσαλονίκης, μια εκκλησία πιστό αντίγραφο του ναού που υπάρχει στο χωριό του, τη Σάντα Γεωργίας.

Η μόνη διαφορά ανάμεσα στους δύο ναούς εντοπίζεται στους τρούλους καθώς στην Σάντα είναι από λαμαρίνα ενώ στο Πρόχωμα χρυσοί! Η εκκλησία είναι δωρεά του Ιβάν Σαββίδη να τιμήσει τη μνήμη του πατέρα του Ιγνάτιου και της μητέρας του Κλεονίκης. Για τον λόγο αυτό άλλωστε στην αυλή της εκκλησίας υπάρχει και η προτομή του Ιγνάτιου Σαββίδη.
Στην εκκλησία όπου πραγματοποιήθηκε πριν από λίγους μήνες και ο γάμος του υιού του Ιβάν, Γιώργου, υπάρχει μάλιστα και μια αγιογραφία στην άκρη της οποίας εμφανίζεται σύσσωμη η οικογένεια Σαββίδη να κρατάει στα χέρια της την εκκλησία του Αγ. Πνεύματος της Σάντας και να την προσφέρει στον… Κύριο!
Χαρακτηριστική είναι και η φράση που αναγράφεται στα Ρωσικά ακριβώς από κάτω και η οποία αναφέρει: «Δέσποτα δέξου αυτόν τον ναό ως δώρο (προσφορά) από τους δούλους σου, Ιωάννη, Κυριακή, Γεώργιο και Νικόλαο και άκου την προσευχή των προσευχόμενων στον ναό αυτό». Σημειώνουμε ότι το όνομα Ιωάννης αφορά τον ίδιο, καθώς θυμίζουμε ότι πριν από περίπου 2 χρόνια ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ ΠΑΟΚ κατέθεσε αίτημα στο Δήμο Θέρμης, το οποίο και έγινε αποδεκτό, για να αλλάξει το όνομά του.

Πηγή: ekklisiaonline.gr

ΒΙΝΤΕΟ – ΤΑ ΠΙΟ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΓΚΟΛ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ!!!!

Πραγματικά θα μείνετε με το στόμα ανοιχτό.

Θα δείτε γκόλ που το μυαλό σας δεν θα μπορεί να τα αντιληφθεί !!!!

Πηγή;www.asteiopragma.com

Ανατριχίλα! Αποκεφάλισε τα 2 φίδια της και κατάπιε τα κεφάλια τους (ΠΡΟΣΟΧΗ, ΣΚΛΗΡΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ)

Με ένα φριχτό θέαμα βρέθηκαν αντιμέτωποι αστυνομικοί στο Shropshire που αντίκρισαν την 28χρονη Jennifer Lampe να έχει γύρω από τον λαιμό της το ακέφαλο σώμα ενός βόα.

Η 28χρονη, που ήταν μεθυσμένη όταν αποκεφάλισε τα 2 φίδια της με ψαλίδι και κατάπιε τα κεφάλια τους, απέφυγε τη φυλακή. Αφού κατάπιε τα κεφάλια τους, έκανε εμετό και τα έβαλε τελικά στις τσέπες της γιατί ήθελε όπως εξήγησε στους αστυνομικούς να τα κρατήσει.

 

Στο δικαστήριο έγινε γνωστό πως λίγες εβδομάδες νωρίτερα είχε ρίξει το κατοικίδιο χάμστερ της σε ενυδρείο και το έβλεπε να πνίγεται επειδή έκανε πολύ φασαρία τη νύχτα. Η 28χρονη φέρεται να διέπραξε την αποτρόπαια πράξη της στις 8 Απριλίου επειδή φοβόταν πως θα μείνει άστεγη και δεν θα μπορούσε να φροντίσει τον δίμετρο βόα και τον μικρότερο πύθωνα.

  

Δεν ένιωθε ευπρόσδεκτη στο σπίτι της αδερφής της όπου έμενε από τον Μάιο του περασμένου χρόνου και πίστευε πως δεν θα φρόντιζε τα δύο φίδια. Ήταν η απέχθειά της για τον φίλο της αδερφής της που προκάλεσε τριγμούς στη σχέση τους και έφτασε στα όρια στις 8 Απριλίου.

 

Πηγή: Dailymail

Mega: Ποιο θα είναι το τελευταίο δραματικό επεισόδιο πριν ρίξει αυλαία

Ποιο το τελευταίο επεισόδιο πριν κλείσει το Mega;

Υστερα εποχής για το πάλαι ποτέ κραταιό κανάλι σηματοδοτεί ο οριστικός αποκλεισμός του από τη διαδικασία διεκδίκησης τηλεοπτικής άδειας.

O αποκλεισμός του MEGA αποτελεί ουσιαστικά και τη ληξιαρχική πράξη θανάτου ενός τηλεοπτικού σταθμού για τον οποίο οι περισσότεροι πίστευαν ότι ισχύει η φράση του Φραγκλίνου Ρούzβελτ «too big to fail».

Κανένα άλλο τηλεοπτικό δίκτυο δεν είχε ταυτιστεί τόσο πολύ με την απαρχή της ιδιωτικής τηλεόρασης, με την είσοδο της Ελλάδας στον αστερισμό μιας νέου τύπου ενημέρωσης και ψυχαγωγίας.

Στις 15.00 της 20ής Νοέμβρη του 1989 το τρισδιάστατο σήμα με μουσική, λαμπερά και εντυπωσιακά γραφικά που αιωρούνταν σ’ έναν ουρανό με σύννεφα ήρθε να δηλώσει το τέλος της μονοκρατορίας του φορέα της δημόσιας τηλεόρασης.

Το MEGA αποτέλεσε επί δεκαετίες για τους Ελληνες κύριο παράθυρο στον κόσμο ή, πιο σωστά, σε μια εκδοχή του κόσμου.

Της γέννησης του Mεγάλου Kαναλιού είχε προηγηθεί το σπάσιμο του κρατικού μονοπωλίου από την κυβέρνηση του Τζαννή Τζαννετάκη, η οποία και έφερε προς ψήφιση στη Βουλή τη νομιμοποίηση της ιδιωτικής ραδιοφωνίας και τηλεόρασης.

Ετσι, λοιπόν, στις 27 Απριλίου 1989 ιδρύθηκε η Τηλέτυπος, το καταστατικό της οποίας δημοσιεύτηκε στις 2 Μαΐου της ίδιας χρονιάς. Ως σκοπός της αναγραφόταν «η παραγωγή και εμπορία τηλεοπτικών προγραμμάτων και εκπομπών, η εγκατάσταση, λειτουργία και εκμετάλλευση τηλεοπτικών σταθμών σε όλη την Ελλάδα, όταν επιτραπεί και με τις προϋποθέσεις που θα επιτραπεί».

Μεγαθήρια ένωσαν τις δυνάμεις τους για τη δημιουργία του. Η χρυσή συμμαχία του 1989 (ημερομηνία ίδρυσής του) περιελάμβανε την ελίτ του τότε εκδοτικού κατεστημένου της χώρας και την κορυφή της οικονομικής ολιγαρχίας: ο Χρήστος Λαμπράκης του ΔΟΛ, ο Κίτσος Τεγόπουλος της «Ελευθεροτυπίας», ο Αριστείδης Αλαφούζος που είχε μόλις αποκτήσει την ιστορική εφημερίδα «Καθημερινή», ο Γιώργος Μπόμπολας του «Εθνους» και ο Βαρδής Βαρδινογιάννης.

Το μετοχικό της κεφάλαιο ήταν ύψους 5 εκατ. δραχμών, καταβεβλημένο σε μετρητά και αποτελούνταν από 5.000 ονομαστικές μετοχές, αξίας 1.000 δραχμών εκάστη. Στο πρώτο διοικητικό συμβούλιο συμμετείχαν ο Χρήστος Λαμπράκης, ο Γιώργος Μπόμπολας, ο Χρήστος Τεγόπουλος, ο Σταύρος Κίμωνας Τριανταφυλλίδης που εκπροσωπούσε την πλευρά Βαρδινογιάννη και ο Αριστείδης Αλαφούζος.

Και οι πέντε είχαν ισόποσα μερίδια, από 20%.

Η μετοχική σύνθεση δεν άργησε να αλλάξει εξαιτίας εσωτερικών διαφωνιών. Αποχώρησε νωρίς ο όμιλος Αλαφούζου και πολύ αργότερα ο Τεγόπουλος. Το τελικό σχήμα διοίκησης ήταν η τριανδρία Βαρδινογιάννης, Μπόμπολας και Ψυχάρης, ως διάδοχος ιδιοκτήτης του ΔΟΛ.

Η οικογένεια Βαρδινογιάννη, αν και διατήρησε όλα αυτά τα χρόνια τη συμμετοχή της στο MEGA, έστησε παράλληλα το 1993 και τη Νέα Τηλεόραση Α.Ε. Το STAR CHANNEL στόχευε στο νεότερης ηλικίας κοινό.

Ειδικά μετά τον θάνατο του Θεόδωρου Βαρδινογιάννη, η οικογένεια άρχισε να μειώνει το ποσοστό της στο MEGA, με αποτέλεσμα να φτάσει κάποια στιγμή στο 6%.

Το MEGA μπήκε το 1994 στο Χρηματιστήριο και κατόρθωσε αφενός να αντλήσει επιπλέον κεφάλαια, αφετέρου να βγει αλώβητο από την περιβόητη φούσκα. Η οικονομική κρίση, όμως, δεν άφησε τίποτε αλώβητο. Ούτε το Μεγάλο Κανάλι. Την κατάσταση δεν βοήθησαν οι αλλεπάλληλες τριβές και ενίοτε οι συγκρούσεις των μεγαλομετόχων.

Τα σίριαλ της ζωής μας

Μέχρι την εμφάνιση του MEGA οι ελληνικές σειρές ήταν αποκλειστικό προνόμιο της δημόσιας τηλεόρασης. Το νέο κανάλι λοιπόν μπήκε δυναμικά στην παραγωγή σειρών αναπτύσσοντας την εγχώρια αγορά. Το «Πατήρ, Υιός και Πνεύμα» ήταν η πρώτη σειρά που έκανε πρεμιέρα τη δεύτερη μέρα της λειτουργίας του καναλιού.

Προοριζόταν αρχικά για την ΕΤ1, αλλά λόγω κάποιων προβλημάτων της δημόσιας τηλεόρασης, κατέληξε στο MEGA.

Επί δεκαετίες το Mεγάλο Kανάλι μετέδιδε στην prime time ζώνη του σειρές που εδραίωσαν στο μεγάλο κοινό νέα ταλέντα της σεναριογραφίας, της υποκριτικής και της σκηνοθεσίας και ανέβασαν το κασέ τους στα ύψη. Οι νέοι καλλιτέχνες βρήκαν εύφορο έδαφος υιοθετώντας ένα διαφορετικό στυλ σκηνοθεσίας με πολλές κάμερες και εναλλασσόμενα πλάνα και άλλαξαν για πάντα το μέχρι τότε συμβατικό τηλεοπτικό χιούμορ.

Οι «Αυθαίρετοι» είναι η δεύτερη σειρά που έκανε πρεμιέρα στο κανάλι το βράδυ της τρίτης ημέρας λειτουργίας του. «Λίγο πριν το 1992 και ενώ όλοι οι Ελληνες αγαπημένοι και μονιασμένοι “εργάζονται πυρετωδώς” για την ενοποίηση της Ευρώπης, το MEGA CHANNEL έψαξε και βρήκε τους πρωτοπόρους».

Με αυτά τα λόγια και τη μουσική επένδυση του Ακη Πετρινιώτη, το MEGA στήνει απέναντι στους τηλεθεατές του έναν καθρέφτη. Σουρεαλιστικό μεν, καθρέφτη δε. Ακόμα και σήμερα πολλοί υποστηρίζουν ότι πρόκειται για την καλύτερη μεταφορά του ελληνικού DNA στην τηλεόραση.

Πρόκειται για την πρώτη σειρά που υπηρετεί το δύσκολο είδος της μαύρης κωμωδίας και απεικονίζει τη συνύπαρξη των Ελλήνων με τις ευρωπαϊκές χώρες. Ο «κοντός» Χρήστος Βαλαβανίδης, ο «χασοδίκης» Δημήτρης Πουλικάκος, η υστερική Ζανέτ και η Σουλάρα χαρίζουν αξέχαστες στιγμές τηλεοπτικής τρέλας.

Οι «Τρεις Χάριτες» είναι μία ακόμα κωμική σειρά που ταυτίστηκε με την ιστορία του Mεγάλου Kαναλιού. Προβλήθηκε στο δεύτερο μισό της πρώτης χρονιάς κερδίζοντας μεγάλη απήχηση. Πέτυχε τα πρώτα πολύ υψηλά νούμερα τηλεθέασης.

Η σειρά περιέγραφε την καθημερινότητα τριών αδελφών οι οποίες αποφάσισαν να συγκατοικήσουν στο ίδιο σπίτι. Εκτός από το γεγονός ότι έφερε τους ηθοποιούς του νέου θεάτρου στη μικρή οθόνη, ανέδειξε το σεναριακό ταλέντο των Μιχάλη Ρέππα και Θανάση Παπαθανασίου.

Aπό την παρακαταθήκη που αφήνει το MEGA δεν θα μπορούσε να λείπει «Το Ρετιρέ», η σειρά που σχεδόν ταυτίστηκε με το καλοκαίρι του μέσου Ελληνα, λόγω των ετήσιων επαναπροβολών της, ειδικά μετά το 2000. Παρά το γεγονός ότι δεν αντιμετωπίστηκε με ιδιαίτερη θέρμη από τους τηλεκριτικούς, η σειρά που είχε τη βαριά υπογραφή του Γιάννη Δαλιανίδη αγαπήθηκε ιδιαίτερα από τους τηλεθεατές.

Ηθογραφική και σατιρική, περιέγραφε τη μικροαστική ελληνική κοινωνία που επιχειρεί να προσαρμοστεί ευρισκόμενη τότε στο μεταίχμιο του νέου αιώνα.

Καμία σειρά, όμως, δεν ταυτίστηκε με το συγκεκριμένο κανάλι όσο οι «Απαράδεκτοι», που ανέδειξαν το συγγραφικό ταλέντο της Δήμητρας Παπαδοπούλου και μια φουρνιά πρωτοεμφανιζόμενων ηθοποιών που σήμερα θεωρούνται κορυφαίοι στο είδος τους. Η απαράδεκτη τετραμελής παρέα μπήκε στα σαλόνια της συντριπτικής πλειονότητας των Ελλήνων για δύο σεζόν (1991-1993).

Ακόμα και σήμερα έχει μείνει η κλασική ατάκα του Σπύρου Παπαδόπουλου κοιτάζοντας στην κάμερα «Τι έγινε ρε παιδιά…;» ή «Εγώ πέρασα και ένα Πολυτεχνείο».

Πρόκειται για την πρώτη φορά που ένας ανοιχτά ομοφυλόφιλος χαρακτήρας έκανε την εμφάνισή του στη μικρή οθόνη. Η σειρά παραμένει σημείο αναφοράς όχι μόνο γιατί ήταν μια επιτυχημένη προσπάθεια, αλλά γιατί μετά από 25 χρόνια οι πραγματικά καλές κωμωδίες στην ελληνική τηλεόραση μετριούνται στα δάχτυλα των δύο χεριών.

Οι «Φρουροί της Αχαΐας» ήταν από τις πιο ακριβές μέχρι τότε τηλεοπτικές παραγωγές. Καθήλωσε τους τηλεθεατές το 1992, μετατρέποντας τη Μιμή Ντενίση και τον Στράτο Τζώρτζογλου στους απόλυτους πρωταγωνιστές.

Η «Αναστασία» θεωρήθηκε τηλεοπτικό φαινόμενο. Εκτός του ότι η τηλεθέαση που σημείωνε εκείνη την εποχή ξεπερνούσε το 50%-70%, η σειρά έγινε talk of the town και απασχόλησε ακόμη και αμιγώς πολιτικές-ενημερωτικές εκπομπές όπως το «Ενώπιος Ενωπίω» του Νίκου Χατζηνικολάου.

Η πρωταγωνίστρια Μυρτώ Αλικάκη είχε παράλληλη σχέση με τον πατέρα και τον γιο, γεγονός που σόκαρε, αλλά και μάγεψε το τηλεοπτικό κοινό ανεβάζοντας τις μετοχές της σεναριογράφου Μιρέλλας Παπαοικονόμου στα ύψη. Θα διαλέξει τον πατέρα ή τον γιο;

Η Μυρτώ Αλικάκη στον ρόλο της Αναστασίας έγραψε τηλεοπτική ιστορία και οι Ελληνες δεν είδαν ποτέ πια με τον ίδιο τρόπο τα ερωτικά τρίγωνα. Οι νεαρές Ελληνίδες έβαλαν σκουλαρίκι στη μύτη και υιοθέτησαν τα καπέλα για να τιμήσουν την πρωτοεμφανιζόμενη τηλεοπτικά Μυρτώ!

Το «Δις Εξαμαρτείν» ήταν το δεύτερο «χτύπημα» του σεναριογραφικού διδύμου Ρέππα – Παπαθανασίου μετά τις «Τρεις Χάριτες». Η σειρά σημείωσε επιτυχία, καθώς ήταν η πρώτη που επιχείρησε να μεταφέρει στη μικρή οθόνη την κατάσταση που επικρατούσε πίσω από τις κάμερες της ελληνικής τηλεόρασης.

Μπορεί κανείς να μην παραδεχόταν εκείνη την εποχή ότι απολάμβανε να παρακολουθεί το «Λαβ Σόρρυ», αλλά η κωμική σειρά που προβλήθηκε το 1994 τρέλανε τα μηχανάκια της AGB. Για την ακρίβεια, εγκαινίασε ένα νέο είδος κωμικο-αισθηματικού trash. Ποιος δεν θυμάται, άλλωστε, τον Σάκη τον υδραυλικό;

Το «Ντόλτσε Βίτα», μια κωμική σειρά 70 επεισοδίων που άρχισε να προβάλλεται το 1995, συμπεριλαμβάνεται στις αθάνατες σειρές. Ηταν, όμως, μόνο ένα πρώτο δείγμα του τι θα ακολουθούσε. Λίγα χρόνια αργότερα οι δημιουργοί της Αλέξανδρος Ρήγας και Δημήτρης Αποστόλου παρουσίασαν τους «Δύο Ξένους», χαρίζοντας στο ελληνικό κοινό την Ντένη Μαρκορά, έναν χαρακτήρα που ζει ως σήμερα μέσα από τις ατάκες της.

Την ίδια χρονιά οι «Ψίθυροι Καρδιάς» πέφτουν σαν βόμβα μεγατόνων στο τηλεοπτικό τοπίο. Η αισθηματική σειρά έφερε την υπογραφή του Μανούσου Μανουσάκη και εξιστορούσε τον αταίριαστο έρωτα ενός «μπαλαμού» αρχιτέκτονα με μια Ρομά. Από τα πρώτα ακόμη επεισόδια έσπασε το ρεκόρ τηλεθέασης στην ιστορία της ιδιωτικής τηλεόρασης, αφού ένα από αυτά που προβλήθηκαν τον Φλεβάρη του 1998 άγγιξε το 76,7%!

Η πολυαναμενόμενη επιστροφή της Δήμητρας Παπαδοπούλου μετά τους «Απαράδεκτους» με το «Σ’ αγαπώ, μ’ αγαπάς» δικαίωσε τις προσδοκίες. Η καθημερινή ζωή ενός τυπικού ελληνικού ζευγαριού της πόλης, του Θοδωρή (Θοδωρής Αθερίδης) και της Δήμητρας (Δήμητρα Παπαδοπούλου), σε όλες τις εκφάνσεις του, τη σχέση, τους τσακωμούς, τα άγχη και τις φοβίες του, γοήτευσε το κοινό. Η ατάκα «εγώ πότε θα γίνω μάνα;» πέρασε στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης.

Το «Είσαι το ταίρι μου», μια ρομαντική κομεντί του 2002, απέδειξε ότι και οι πληθωρικές γυναίκες έχουν πέραση, ενώ μετέτρεψε τη Βίκυ Σταυροπούλου, την Κατερίνα Λέχου και τον Αλέξη Γεωργούλη σε πρωτοκλασάτους πρωταγωνιστές.

Δεν θα μπορούσε κανείς να παραβλέψει το «Παρά Πέντε», τη μεγάλη επιτυχία του Γιώργου Καπουτζίδη, που έκανε τα μηχανάκια της AGB να χτυπήσουν κόκκινο. Η σειρά είχε χαρακτηριστεί μυστηρίου και περιπέτειας, αλλά είχε και πολλά κωμικά στοιχεία. Ηταν ιδιαίτερα καινοτόμα παραγωγή για την ελληνική τηλεόραση, αφού δεν είχε ξανά υπάρξει άλλη που να μπορεί να παντρεύει με τόση αρμονία και μαεστρία την κωμωδία με το δράμα.

Εξίσου ξεχωριστή ήταν και η τελευταία επιτυχία του MEGA, αυτή την οποία χαρακτηρίζουν πολλοί το κύκνειο άσμα του. Το «Κάτω Παρτάλι» κέρδισε εκατομμύρια θαυμαστές με το εμπνευσμένο σενάριο, τους ακραίους διαλόγους και τους σουρεαλιστικούς χαρακτήρες του.

Ιδιαίτερο κεφάλαιο για τις σειρές μυθοπλασίας αποτελεί ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης, οι σειρές του οποίου αποτέλεσαν ένα ιδιαίτερο είδος που πολέμιοι και θαυμαστές ονόμασαν «Παπακαλιατιάδα». Το τηλεοπτικό ντεμπούτο του έγινε το 1999, όταν ο ίδιος ήταν μόλις 24 ετών. «Η ζωή μας μια βόλτα» στέφθηκε από απόλυτη επιτυχία και δημιούργησε τηλεοπτική σχολή.

Ερωτικά θρίλερ, ανατροπές, ερωτικές προδοσίες και τραβηγμένες από τα μαλλιά συμπτώσεις αποτελούν τη συνταγή επιτυχίας. Χωρίς αμφιβολία, ο Παπακαλιάτης την κατέχει καλά. Γι’ αυτό και είδε τις δουλειές του να γίνονται εθιστικές για όλους τους εφήβους ανά την ελληνική επικράτεια.

Πηγή: fimes.gr